Μάκης Κουρής: Να μη χάσουμε το «Χαμόγελο» των παιδιών μας
Και ξαφνικά, από το πουθενά, κάποιοι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, που έχουν πάρει αγκαλιά την καρέκλα και νομίζουν ότι πρέπει μόνο αυτοί να αποφασίζουν και να διατάζουν και κανένας άλλος… θεώρησαν ότι κάποιοι είχαν μπει στα «αμπελοχώραφά» τους. Και άρχισαν να ανησυχούν… Γιατί είδαν την καρέκλα τους να τρίζει. Και, θέλοντας να δείξουν ότι δεν ανέχονται κανέναν «εισβολέα», ξεκίνησαν τον πόλεμο… Χωρίς κανέναν λόγο. Ζήλεψαν το οικοδόμημα που έχει χτίσει ο Κώστας Γιαννόπουλος μόνος του, χωρίς την προσμονή «καρέκλας», που ανοίγει πόρτες για αλλότριους σκοπούς.
Στην πορεία της δημιουργίας του, απέδειξε ότι ο λόγος ήταν ένας και μόνο: Ο στόχος να υπάρχει μια ζεστή αγκαλιά για τα παιδιά που δεν είχαν οικογένεια. Για τα παιδιά που οι γονείς τους, οι άνθρωποι που τα είχαν φέρει στη ζωή, τα είχαν εγκαταλείψει… Για τα παιδιά που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα…
Ούτε καν ένα χαμόγελο…
Ήταν και παραμένει θεμέλιο ισχυρό, ένα και μόνο…
Το «Χαμόγελο του Παιδιού»…
Πικρή η αλήθεια…
Τα παιδιά ζητιάνευαν το χαμόγελο…
Το είχαν ανάγκη…
Το αναζητούσαν για να στηρίξουν τα όνειρά τους…
Να φτιάξουν τη δική τους ζωή. Να υπάρχει και για αυτά ένα αύριο, όπως το επιζητούν όλα τα παιδιά του κόσμου. Όχι χωρίς κόπο. Με πίστη στον εαυτό τους…
Ο Κώστας Γιαννόπουλος πρόσφερε τον βατήρα, το σπίτι. Με τη βοήθεια όλων εκείνων που έχασαν τα παιδιά τους. Έχτισε «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Με τη βοήθεια αμέτρητων συνανθρώπων μας που είχαν την ατυχία να χάσουν το παιδί τους, που ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει να μην μπορείς να σώσεις το παιδί σου. Μπήκαν τα θεμέλια για να υπάρχει ένα σπίτι, ένα ήρεμο λιμάνι, «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Από το οποίο θα στηριχθεί το παιδί για να ανοιχθεί στο πέλαγος, να κολυμπήσει, να φτάσει στη στεριά… Να φτιάξει τη δική του οικογένεια.
Δυστυχώς, κάποιοι επώνυμοι βάλθηκαν να γκρεμίσουν το «Χαμόγελο του Παιδιού»… Έφτασαν στην αθλιότητα να ζητούν να κλείσει. Γιατί είναι ίδρυμα, που βέβαια δεν είναι.
Ήταν ξεκάθαρος ο Κώστας Γιαννόπουλος όταν είπε: «Είμαστε σήμερα εδώ να υπερασπιστούμε την Οικογένειά μας. Η λέξη “ίδρυμα” μας προσβάλλει σαν οντότητες και δεν ταιριάζει στα Σπίτια που μεγαλώσαμε τόσα παιδιά. Τα Σπίτια του “Χαμόγελου” είναι ένα case study που θα έπρεπε να είχε μελετήσει η υφυπουργός. Είμαστε φωνές και άνθρωποι της κοινωνίας.
Είμαστε πολίτες αυτής της χώρας με φωνή και λόγο». Και κατέληξε στέλνοντας το μήνυμά του προς το Μαξίμου και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας: «Το “Χαμόγελο του Παιδιού” είναι ο μόνος φορέας στην Ελλάδα που είναι ενεργός 365 ημέρες τον χρόνο, 24 ώρες την ημέρα. Είναι διάφανο και δίπλα σε κάθε παιδί, όταν κανείς άλλος δεν είναι διαθέσιμος».
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ