Άγγελος Συρίγος στο “Π”: Η βιβλιοθήκη του ΑΠΘ και ο μηδενισμός

Tου
ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ
Αν. Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής,
Υφυπουργού Παιδείας, Βουλευτή ΝΔ στην Α’ Αθηνών

Μεγαλώσαμε με τη φράση του Βίκτωρος Ουγκό: «Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μία φυλακή». Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) η ουσία αυτής της φράσεως ανατρέπεται. Η σύγκλητος του πανεπιστημίου αποφάσισε ομόφωνα να δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη σε έναν ισόγειο χώρο του Τμήματος Βιολογίας. Εκεί που θα άνοιγε η βιβλιοθήκη θα έκλεινε ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι κάποιων οργανώσεων της αντιεξουσιαστικής Αριστεράς, όπου «τα παιδιά μαζευόντουσαν, δεν πληρώνανε ποτά δεξιά και αριστερά εκεί και προσέφεραν έναν χώρο κοινωνικής λειτουργίας» και «αυτοεκφράζονταν» (σύμφωνα με τα λεγόμενα ανώτατου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ). Δηλαδή, για να μην τους γδάρουν οικονομικά οι μαγαζάτορες της Θεσσαλονίκης, τα «παιδιά» κατέλαβαν πριν από 34 χρόνια έναν χώρο του πανεπιστημίου και τον θεωρούσαν ιδιοκτησία τους.

Οι αστυνομικές αρχές τους απέβαλαν από τον χώρο κατά τις γιορτές των Χριστουγέννων προκειμένου να φτιαχτεί η βιβλιοθήκη, δαπάνης 1.300.000 ευρώ. Αρχές Μαΐου τα «παιδιά» πήγαν τα χαράματα με βαριοπούλες και έσπασαν τους τοίχους που ανεγείρονταν. Έκτοτε ο χώρος φυλάσσεται διαρκώς από φύλακες και όποτε χρειαστεί παρεμβαίνει και η αστυνομία για να προχωρήσουν οι εργασίες. Στόχος είναι το 2023 να αποδοθεί προς χρήση στους πραγματικούς ιδιοκτήτες του, την πανεπιστημιακή κοινότητα του ΑΠΘ, φοιτητές, ερευνητές και καθηγητές.

Εάν τα πράγματα σταματούσαν εκεί, θα μιλούσαμε για ένα ακόμη ακραίο σύμπτωμα κοινωνικού αυτισμού από τις ομάδες της αντιεξουσιαστικής Αριστεράς, που μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, το πρόβλημα εντοπίζεται στον χώρο της κοινοβουλευτικής Αριστεράς και τις σχέσεις του με την αντιεξουσιαστική Αριστερά. Από τις διαρκείς δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές ότι είναι το κόμμα που τελεί σε μεγαλύτερη σύγχυση απέναντι στους αντιεξουσιαστές.

Το πρόβλημα για την κοινοβουλευτική Αριστερά είναι ότι οι αντιεξουσιαστές εμφορούνται από μια ψευδοεπαναστατική υποκουλτούρα, που υποτίθεται ότι συμβολίζει αντίσταση, ανατροπή και επανάσταση. Στην πραγματικότητα είναι απολύτως μηδενιστές. Το είδαμε ανάγλυφα στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008. Επρόκειτο για τη μηδενιστική εξέγερση. Δεν υπήρχε κοινωνικό αίτημα, δεν υπήρχαν στόχοι. Μοναδική ιδεολογία ήταν η καταστροφή. Η ιδεολογία του χώρου είναι αντίστοιχη με αυτήν του νεαρού οπαδού ποδοσφαιρικής ομάδας που κολλάει πάνω στα σήματα οδικής κυκλοφορίας αυτοκόλλητα της ομάδας του.

Στα πανεπιστήμια, το κύριο γνώρισμα των αντιεξουσιαστών είναι η βία. Δεν πρόκειται για επιφαινόμενο άλλων αιτίων. Είναι η βία για τη βία. Επικαλύπτουν την απουσία ιδεολογίας με συνθήματα του τύπου «Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία». Φαντασιώνονται ότι αντιστέκονται στη χούντα. Γράφουν συνθήματα στους τοίχους δήθεν ως μέσο ελεύθερης διαδόσεως των ιδεών τους. Αυτό είχε νόημα σε άλλες εποχές, όταν η σύλληψη από τους Γερμανούς σε οδηγούσε στην εκτέλεση και η σύλληψη από τη χούντα στη φυλακή και στα βασανιστήρια. Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου μπορείς να διαδίδεις ελεύθερα τις απόψεις σου, η αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους –ιδίως ενός πανεπιστημίου– είναι σύμπτωμα βαριάς αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Η ψευδοεπαναστατική υποκουλτούρα αυτών των ομάδων βραχυκυκλώνει τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έβγαλε ανακοίνωση το Σάββατο 7 Μαΐου για την καταστροφή των υποδομών της βιβλιοθήκης στο Αριστοτέλειο. Εξέδωσε ανακοίνωση δύο ημέρες μετά, για τα επεισόδια με την αστυνομία. Εκεί ξανακούσαμε το κλασικό τσιτάτο: Κάποιοι προβοκάτορες έκαναν τα επεισόδια για να νομιμοποιηθεί η παρουσία της πανεπιστημιακής αστυνομίας… Η αστυνομία στο Αριστοτέλειο, όμως, δεν βρίσκεται για την καταστολή ειρηνικών κινητοποιήσεων των φοιτητών. Προστατεύει τη δημόσια περιουσία από τα μπάχαλα, που την καταστρέφουν με βαριοπούλες. Η αστυνομία είναι εκεί για να βοηθήσει στο χτίσιμο βιβλιοθήκης! Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι τόσο ανατρεπτική και επαναστατική όσο οι πορείες στην επέτειο του Πολυτεχνείου, που καταλήγουν σε ταβέρνες με παϊδάκια, όπου όλοι μαζί τραγουδούν αντάρτικα τραγούδια.

Τα γεγονότα που συνέβησαν με τη βιβλιοθήκη στο ΑΠΘ προσέφεραν (και συνεχίζουν ακόμη να προσφέρουν) την ιδανική ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα στην κοινοβουλευτική Αριστερά να ξεκαθαρίσει οριστικά τις σχέσεις της με τον χώρο των αντιεξουσιαστών και τον μηδενισμό τους. Δεν είναι εσωτερικό θέμα της Αριστεράς. Είναι κοινωνική ανάγκη να γίνει. Τα προβλήματα στην παιδεία και ειδικά στην ανώτερη παιδεία δεν είναι προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ. Είναι προβλήματα όλης της κοινωνίας και είμαστε υποχρεωμένοι να βρίσκουμε συναινετικές λύσεις προκειμένου να υπάρχουν εθνικές στρατηγικές που ξεπερνούν τις κυβερνητικές θητείες.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ