Γ. Π. Χρούσος και Χρ. Γιαπιτζάκης: Αριστοτέλης: Η «ευδαιμονία» το υπέρτατο αγαθό…
[Δια χειρός…]
…των Γεώργιου Π. Χρούσου, ομότιμου καθηγητή Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και του Χρήστου Γιαπιτζάκη, αναπληρωτή καθηγητή Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ.
«Ο Πυθαγόρας ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που ονόμασε ‘‘αρμονία’’ τη δυναμική ισορροπία της φύσης και δίδαξε ότι στη φύση υπάρχουν δυνάμεις που τείνουν να διαταράξουν την ισορροπία και δυνάμεις που την επαναφέρουν. Ο μαθητής του, πυθαγόρειος ιατρός Αλκμαίων, έγραψε ότι και ο άνθρωπος, ως πολύπλοκο σύστημα, βρίσκεται σε αρμονική ισορροπία, την οποία ονόμασε ‘‘ισονομία’’, θεμελιώνοντας έτσι τις φιλοσοφικές βάσεις της ελληνικής ιατρικής. Αυτές οι απόψεις επηρέασαν αργότερα τον πατέρα της κλινικής ιατρικής Ιπποκράτη, που θεώρησε ότι υγεία είναι η αρμονική ισορροπία τεσσάρων χυμών και τεσσάρων ποιοτήτων στον ανθρώπινο οργανισμό, την οποία ονόμασε ‘‘ευκρασία’’, ενώ θεώρησε ότι η νόσος αποτελεί δυσαρμονία, που ονόμασε ‘‘δυσκρασία’’.
Ως γιος ιατρού, ο Αριστοτέλης χρησιμοποίησε τη μέθοδο της παρατήρησης των ιατρών, μίλησε ξεκάθαρα για την ενότητα της ψυχής και του σώματος, θεμελίωσε την ηθική του στην ανθρώπινη βιολογία και έγινε ο πρώτος φιλόσοφος που μίλησε για την ‘‘ευδαιμονία’’ ως το υπέρτατο αγαθό και την τέλεια ενέργεια της ζωής ενός ενάρετου ανθρώπου».