Κώστας Αρβανίτης στο “Π”: Τα καμώματα Μητσοτάκη – Τσιάρα εκθέτουν την Ελλάδα στην ΕΕ

Του
ΚΩΣΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ
Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ/The Left, Μέλους της επιτροπής LIBE
(Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Η 28η Απριλίου ήταν μια ωραία ανοιξιάτικη ημέρα στις Βρυξέλλες. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο περίμενε για μία ακόμη φορά τον υπουργό Δικαιοσύνης της Ελλάδας. Ευρωβουλευτές από όλο το δημοκρατικό τόξο αναζητούσαν πειστικές απαντήσεις από τα χείλη ενός μέλους της κυβέρνησης Μητσοτάκη για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Αλλά ο υπουργός Τσιάρας είχε άλλα σχέδια. Και για μια ακόμη φορά είπε όχι στο Ευρωκοινοβούλιο, που τον προσκάλεσε, στέλνοντας αντ’ αυτού τον γ.γ. του υπουργείου Δικαιοσύνης Πάνο Αλεξανδρή.

Είναι αλήθεια ότι ο Κώστας Τσιάρας δεν είναι ο μοναδικός υπουργός που σνομπάρει την Ομάδα Παρακολούθησης Δημοκρατίας, Κράτους Δικαίου και Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Επιτροπής LIBE. Το έχουν τολμήσει στο πρόσφατο παρελθόν συνάδελφοί του από την ομάδα των χωρών του Visegrad. Δεν εκτιμήθηκε η στάση τους αυτή, πάντως, από τους ευρωβουλευτές.

Δεν εκτιμήθηκε ούτε η αλαζονική και εριστική συμπεριφορά του αντ’ αυτού, γ.γ. του υπουργείου Δικαιοσύνης της Ελλάδας. Με επιθετικό στυλ, μισές αλήθειες, διαβεβαιώσεις που δεν υλοποιήθηκαν (μέχρι τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές τουλάχιστον), ο έλληνας αξιωματούχος κλώτσησε την ευκαιρία να πείσει με ολοκληρωμένες και πειστικές απαντήσεις. Και αν ήταν προσωπικά καλεσμένος, γούστο του και καπέλο του. Δεν ήταν όμως!

Τόσο ο κ. Αλεξανδρής όσο και ο υπουργός, που παρουσιάζει πλέον μόνιμα συμπτώματα έντονης αλλεργίας σε δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους των πολιτών της ΕΕ, εκπροσωπούσαν την Ελλάδα. Δεν έχασαν Αλεξανδρής – Τσιάρας από την άθλια παράσταση που επέλεξαν να δώσουν στις Βρυξέλλες, έχασε η Ελλάδα.

Προσοχή: Η Ελλάδα δεν είναι κατηγορούμενη, δεν βρίσκεται στο εδώλιο. Η Ελλάδα έχει θέματα και οι ευρωβουλευτές –και συντηρητικοί ανάμεσά τους– αναζητούν απαντήσεις, με τον ίδιο τρόπο που περιμένουν απαντήσεις και από άλλες κυβερνήσεις, εκπροσώπους των οποίων καλούν, όπως, π.χ., της Μάλτας, της Σλοβακίας, της Γαλλίας…

Γιατί λοιπόν ο υπουργός Τσιάρας και ο αντ’ αυτού γ.γ. του επέλεξαν να συμπεριφερθούν ως ένοχοι; Γιατί οι ευρωβουλευτές που συμμετέχουν στην ομάδα και είναι μέλη της πολιτικής ομάδας που ανήκει η ΝΔ, του EPP, απείχαν σιωπηρά από τη συνεδρίαση, επιχειρώντας, μάταια, να υποβαθμίσουν την πολιτική σημασία της;

Μήπως επειδή φοβήθηκαν τη δύσκολη αντιπαράθεση με μια διωκόμενη εισαγγελέα, γνωρίζοντας ότι στις Βρυξέλλες δεν εκτιμούν ιδιαίτερα τις διώξεις δικαστικών και τις ταυτίζουν με δημοκρατίες τύπου Όρμπαν (Ουγγαρία) και Μοραβιέτσκι (Πολωνία); Μήπως επειδή οι παριστάμενοι ξένοι δημοσιογράφοι που μελέτησαν την κατάσταση της ελευθεροτυπίας στην Ελλάδα ήταν εκτός «λίστας Πέτσα»; Μήπως επειδή η υπόθεση παρακολούθησης Κουκάκη ήταν ακόμη πολύ νωπή και φοβήθηκαν πως οι εξηγήσεις τους δεν θα πείσουν;

Ό,τι κι αν φοβήθηκαν πάντως, το πέτυχαν: Η Ελλάδα δεν έπεισε. Η Ελλάδα σνόμπαρε ένα δημοκρατικό όργανο της ΕΕ. Η Ελλάδα, με τα καμώματα Τσιάρα – Αλεξανδρή, ενόχλησε. Και τώρα η Ελλάδα θα δυσκολευθεί να πείσει.

Αλλά μπορεί η Ελλάδα να πείσει; Μπορεί η Ελλάδα, με τη διακηρυγμένη και επίσημα πολιτική της αποτροπής στο Προσφυγικό και τα ομολογημένα σχεδόν pushbacks, τις διώξεις και παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, το κυνηγητό και τον παραμερισμό ενεργών δικαστικών με καυτές υποθέσεις στα χέρια τους (Novartis), τα συστημικά ζητήματα που περιέγραψε η κ. Jurova, να πείσει;

Δεν είναι καθόλου ευχάριστο, αλλά η Ελλάδα του Μητσοτάκη δεν μπορεί πια να πείσει τη δημοκρατική Ευρώπη. Η Ελλάδα των Μητσοτάκη – Τσιάρα συμπεριφέρθηκε και θα εξακολουθήσει –για τους λίγους ακόμη μήνες ζωής που απομένουν στην κυβέρνηση αυτή– να συμπεριφέρεται ως ένοχη, ενώ το καλύτερο που μπορεί να πετύχει από τους συμμάχους της στην ΕΕ είναι μια παθητική στήριξη διά της αποχής, όπως έκαναν προχθές οι ευρωβουλευτές του EPP.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι επιτακτική ανάγκη η πολιτική αλλαγή στη χώρα μας να έρθει όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Η προοδευτική διακυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα, που θα διαδεχθεί τη «Μητσοτάκης ΑΕ», δεν θα έχει έργο της μόνο να αποκαταστήσει τη ληστεία στις τσέπες των πολιτών αλλά και την ορθή και πλήρη λειτουργία του κράτους δικαίου και το διεθνές κύρος της Ελλάδας.

Το συντομότερο δυνατό!

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ