Χριστόφορος Βερναρδάκης στο “Π”: Εμείς και το γαλλικό μέτωπο των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων

Χριστόφορος Βερναρδάκης στο “Π”: Εμείς και το γαλλικό μέτωπο των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων

Του
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ
Πανεπιστημιακού – Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθήνας


Στη Γαλλία, μια δυναμική εξέγερση της αριστερής και δημοκρατικής λαϊκής βάσης οδήγησε στη δημιουργία ενός, σχεδόν πρωτοφανούς εδώ και πολλά χρόνια, εκλογικού και πολιτικού μετώπου. Η κοινή κάθοδος στις βουλευτικές εκλογές σοσιαλιστών, κομμουνιστών, πρασίνων και των ανυπότακτων (Μελανσόν) υπήρξε αποτέλεσμα μιας μεγάλης πίεσης των από κάτω, η οποία εξανάγκασε τις ηγεσίες των κομμάτων σε ριζική αλλαγή πλεύσης και συμμαχιών.

Αν το μέτωπο αυτό είχε εκφρασθεί στις προεδρικές εκλογές, το δίπολο του δεύτερου γύρου θα ήταν διαφορετικό και οι εξελίξεις σε Γαλλία και Ευρώπη πιθανόν διαφορετικές. Το γεγονός ότι ο λαός της Αριστεράς στη Γαλλία στριμώχτηκε στο δίλημμα «νεοφιλελευθερισμός έναντι ακροδεξιάς» οδήγησε σε μια μεγάλη κομματική εξέγερση και στην εκλογική σύμπραξη. Βεβαίως, ο εκλογικός πλειοψηφικός νόμος πιθανόν να αποτρέψει μια αριστερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το καθοριστικό ωστόσο βήμα έγινε και αυτό αφορά τη συνειδητοποίηση των αριστερών και προοδευτικών κομμάτων ότι δεν υπάρχει γι’ αυτά επόμενη μέρα στην επίθεση του κεφαλαίου χωρίς μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική συσπείρωση.

Οι εξελίξεις αυτές αποτελούν και για την Ελλάδα έναν οδικό χάρτη για τους επόμενους μήνες. Πολύ περισσότερο όταν στην περίπτωσή μας ο εκλογικός νόμος των επόμενων εκλογών θα είναι η απλή αναλογική. Για τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις –και όχι μόνον τις καθαρώς πολιτικές αλλά και τις κοινωνικές, δηλαδή τα συνδικάτα, τις κοινωνικές οργανώσεις και τις δικτυώσεις όλων των μορφών– το καθήκον μιας στρατηγικής προγραμματικής συμφωνίας θα πρέπει να τεθεί επιτακτικά τους επόμενους μήνες. Η δεξιά του Κ. Μητσοτάκη, με τις πολιτικές και οικονομικές της διακλαδώσεις δεν θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Θα επιδείξει μεγάλες αντοχές, διότι ανασυγκροτεί μια νέα κοινωνική συμμαχία αστικών και μεσοαστικών στρωμάτων, ορίζοντας ως κυβέρνηση σήμερα τους οικονομικούς όρους της αναπαραγωγής της.

Απέναντι σε αυτήν την ανασυγκροτημένη συμμαχία των κυρίαρχων δυνάμεων, οι προοδευτικές δυνάμεις δεν μπορούν να πορευθούν εφησυχασμένες στον ναρκισσισμό τους. Μπροστά σε μια ολική διαδικασία καταστροφής της μισθωτής εργασίας, της μικρομεσαίας επιχείρησης και του κοινωνικού κράτους, οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στις λαϊκές εργαζόμενες τάξεις δεν μπορούν παρά να κινητοποιηθούν, πρώτον, για να υπάρξει μια πολιτική αλλαγή και, δεύτερον, για να υπάρξει μια κυβέρνηση που θα εγγυηθεί τη διαμόρφωση και εφαρμογή ενός προγράμματος βαθιάς αναδιανομής πόρων στην ελληνική κοινωνία.

Η ένταση των αναδιαρθρώσεων που καθοδηγεί η ΝΔ στην πραγματική οικονομία και στο κράτος απαιτούν μια αντίστοιχης έντασης απάντηση από την πλευρά των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Η ευθύνη της ηγεσίας κάθε κόμματος ξεχωριστά είναι μεγάλη.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, αρχικά, γιατί πρέπει, ως το ισχυρότερο κόμμα στον δημοκρατικό, αριστερό χώρο, να πάρει μεγάλες πρωτοβουλίες συσπείρωσης τόσο στην πολιτική σκηνή όσο και στην κοινωνική βάση. Για το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25, κατόπιν, γιατί μπορούν να λειτουργήσουν προωθητικά σε επίπεδο προγράμματος αλλά και ως παράγοντες διασφάλισης της εφαρμογής ενός προγράμματος βαθιών τομών. Και ας μην το υποτιμούμε, διότι μόνο μια τέτοια κατεύθυνση θα διασφαλίσει τη λειτουργία της απλής αναλογικής και θα αποτρέψει τη διολίσθηση σε πλειοψηφικά εκλογικά μοτίβα, που αποτελούν σταθερή επιδίωξη της Δεξιάς. Για το ΚΙΝΑΛ, τέλος, που θα πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να είναι οργανικό μέρος της μεγάλης, δημοκρατικής, λαϊκής πλειοψηφίας, όπως υπήρξε η πολιτική παράδοση του ιστορικού ΠΑΣΟΚ ή θα επιλέγει ρόλους υποσυστήματος στο καθεστώς της νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας.

Η γαλλική εξέγερση των «πληβείων» μάς αφορά, λοιπόν, πολύ και εδώ στην Ελλάδα. Δείχνει μια κοινωνική ανάγκη τα πολιτικά κόμματα που αναφέρονται στον λαό να τον ακούσουν ουσιαστικά και να περιφρουρήσουν το συμβολικό και υλικό κεφάλαιο της παράδοσής του. Να διατυπώσουν αλλά και να εγγυηθούν την πρακτική εφαρμογή σημαντικών αλλαγών σε όλα τα σημαντικά ζητήματα. Οι επόμενοι μήνες θα είναι σημαντικοί για τη διεργασία αυτή.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: parapolitika.gr


Σχολιάστε εδώ