Μανώλης Κεφαλογιάννης στο “Π”: Η Τουρκία οφείλει να κατανοήσει το Διεθνές Δίκαιο
Tου
ΜΑΝΩΛΗ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ
Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας
Πριν από λίγες ημέρες, τη Δευτέρα 9 Μαΐου, γιορτάσαμε την Ημέρα της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που σήμερα, μετά από 77 χρόνια, ξαναζεί τον όλεθρο του πολέμου. Με την απρόκλητη και αναίτια ρωσική επίθεση κατά ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, της Ουκρανίας.
Μια εισβολή από μια χώρα, τη Ρωσία, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, εγγυητή –υποτίθεται– του Καταστατικού του Χάρτη. Μια ρωσική εισβολή που ένωσε εναντίον της όλη την Ευρώπη, η οποία από την πρώτη ώρα όχι απλώς την καταδίκασε απερίφραστα αλλά πήρε και βαρύτατες οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και διαρκώς κλιμακώνει τις πιέσεις της με νέες κυρώσεις.
Μια ρωσική εισβολή που υπενθύμισε σε όλους μας ότι η Δημοκρατία και η Ειρήνη δεν είναι ούτε δεδομένες ούτε αυτονόητες. Τα οράματα της Ενωμένης Ευρώπης γεννήθηκαν μετά τις τραγωδίες δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Με εκατομμύρια αθώα θύματα. Και τις Αρχές και τις Αξίες της πρέπει να τις καλλιεργούμε και να τις βελτιώνουμε κάθε μέρα. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα που γιορτάσαμε την Ημέρα της Ευρώπης. Μια εικόνα πολύ πιο δυνατή από οποιαδήποτε στρατιωτική παρέλαση που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους της Μόσχας για να «ενισχύσει» την εικόνα του ηγέτη και έναν ανιστόρητο «ιστορικό αναθεωρητισμό». Μια στρατιωτική παρέλαση, υπερφίαλη επίδειξη ενός ακραίου νεοτσαρισμού.
Η χώρα μας από την πρώτη στιγμή, και ορθώς, τάχθηκε στο πλευρό της Ουκρανίας. Στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Λειτουργούμε πάντα στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και παραμένουμε πάντα ένας σοβαρός παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Και στους ελάχιστους που διαφώνησαν –δεν αναφέρομαι στους ανιστόρητους «υμνητές Πούτιν», αλλά σε όλους αυτούς εντός της χώρας που αντέδρασαν κατά της ορθής αυτής απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης με λογικές «ισαποστάκηδων» και ρητορικές «ναι μεν καταδικάζουμε τη ρωσική εισβολή, αλλά για την εισβολή φταίνε οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ (!)»– να τους θυμίσουμε ότι η Ελλάδα συνορεύει με έναν γείτονα που πρεσβεύει έναν ιστορικό αναθεωρητισμό εφάμιλλο με της Ρωσίας, με έναν γείτονα που εμπνέεται από έναν υπερφίαλο νεοοθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό. Με μια χώρα που με ευθύνη της πολιτικής της ηγεσίας, με τις παράνομες και επιθετικές της ενέργειες, παραμένει όχι μόνο εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου αλλά κυρίως εκτός του πλαισίου του Διεθνούς Δικαίου. Και λειτουργεί εν πολλοίς ως ταραξίας στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Πρόσφατο παράδειγμα, οι πολλαπλές παραβιάσεις των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών του ελληνικού εναέριου χώρου και οι υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά. Μια Τουρκία που ερμηνεύει α λα καρτ, αποσπασματικά και κατά το δοκούν, το Διεθνές Δίκαιο.
Θα ήθελα, λοιπόν, να τους ζητήσω να διαβάσουν πολύ προσεκτικά τον Καταστατικό Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που έχουν συνυπογράψει. Στο άρθρο 2 παρ. 4 ρητά αναφέρεται: «Απαγορεύεται όχι μόνο η χρήση βίας κατά κυρίαρχου κράτους αλλά και η απειλή χρήσης βίας». Να διαβάσουν προσεκτικά το άρθρο 3 της Σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, που ναι μεν δεν έχουν υπογράψει και κυρώσει, αλλά που έχει πλέον καταστεί εθιμικό δίκαιο, καθώς έχει κυρωθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του ΟΗΕ, το οποίο ρητά αναφέρει: «Είναι αναφαίρετο μονομερές δικαίωμα κάθε χώρας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ.». Και να ακυρώσουν άμεσα την απειλή πολέμου (casus belli) κατά της χώρας μας εφόσον επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, που τελεί εν ισχύι σύμφωνα με απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης από το 1995.
Τους καλώ να διαβάσουν καλά το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, που ρητά και κατηγορηματικά αναφέρει ότι τα νησιά που έχουν οικονομική ζωή έχουν το ίδιο δικαίωμα σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη όπως οι ηπειρωτικές περιοχές. Και να ακυρώσουν άμεσα το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο που απεμπολεί το δικαίωμα ΑΟΖ σε Κρήτη, Δωδεκάνησα και Καστελλόριζο. Και να αφήσουν κατά μέρος τις ρητορείες ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν ΑΟΖ αλλά μόνο χωρικά ύδατα.
Τους ζητώ, τέλος, να διαβάσουν προσεκτικά τη Διεθνή Συνθήκη της Λωζάννης, που αναφέρει ρητά ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι θρησκευτική μειονότητα και να πάψουν να αναφέρονται σε «τουρκική» μειονότητα.
Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι γειτονικά κράτη. Αυτό δεν αλλάζει. Μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά και ειρηνικά μαζί. Αλλά η συνύπαρξη αυτή πρέπει να στηρίζεται στον απόλυτο σεβασμό στις σχέσεις καλής γειτονίας. Και οφείλουν και οι δύο να σέβονται απόλυτα και το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ