Γρηγόρης Λιόνης στο “Π”: Πόσο μακριά είναι, άραγε, η Ουκρανία;
Του
ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΙΟΝΗ
Μέλους της ΚΕ, Υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Ο μηνιαίος λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος αρκεί να πείσει τον καθέναν πως η αντιπαράθεση ΝΑΤΟ – Ρωσίας, τελευταία πράξη της οποίας είναι η σύγκρουση στην Ουκρανία (μια αντιπαράθεση στην οποία η χώρα μας διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο, τόσο με την ενεργή στρατιωτική συμμετοχή όσο και με τις ποικίλες οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας), δεν είναι ένα «συμβάν» σε κάποιες μακρινές χώρες αλλά έχει άμεση αρνητική επίδραση σε κάθε λαϊκό νοικοκυριό.
Οι ποικίλες οικονομικές κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας είναι ο βασικός λόγος για την εκτίναξη του κόστους του φυσικού αερίου, που τροφοδοτεί σε μεγάλο βαθμό την ηλεκτροπαραγωγή στη χώρα μας, οδηγώντας τελικά στην εκτίναξη των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας που πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά κάθε μήνα.
Κερδισμένοι απ’ αυτήν την εξέλιξη είναι οι εναλλακτικοί πάροχοι φυσικού αερίου προς την ΕΕ, κυρίως με τη μορφή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), στους οποίους συγκαταλέγονται και οι ΗΠΑ, όπως επίσης και το κομμάτι του εφοπλιστικού κεφαλαίου που διαθέτει πλοία μεταφοράς LNG, αφού η στροφή στο LNG αυξάνει δραστικά τους ναύλους και τα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου για τη μεταφορά του.
Σημειώνεται πως ο ελληνόκτητος στόλος LNG είναι πρώτος στον κόσμο, με συνολική αξία που υπερβαίνει τα 20 δισ. δολάρια, περίπου όσο είναι αθροιστικά ο στόλος Ιαπωνίας και Κίνας (δεύτερος και τρίτος στην κατάταξη αντίστοιχα). Η ενεργειακή φτώχεια, που παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις για λαϊκά νοικοκυριά και για αυτοαπασχολούμενους, μεταφράζεται σε τεράστια κέρδη για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, τους ενεργειακούς ομίλους, τους παραγωγούς υγροποιημένου φυσικού.
Η εκτίναξη του κόστους της ηλεκτροπαραγωγής δεν είναι, φυσικά, κεραυνός εν αιθρία και δεν οφείλεται αποκλειστικά στις κυρώσεις προς τη Ρωσία και στην αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου. Είναι αποτέλεσμα ενός προμελετημένου εγκλήματος, της πολιτικής της ΕΕ για την πράσινη μετάβαση και της απελευθέρωσης της ενέργειας, που εκτυλίχθηκε σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζόμενων.
Η πολιτική της ΕΕ για τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση» έφερε τη –με το στανιό– κατάργηση της φθηνής λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής, μέσα απ’ την επιβολή του τέλους διοξειδίου του άνθρακα, αποκλειστικός στόχος του οποίου ήταν να ακριβύνει η ενέργεια, για να γίνει κερδοφόρα η παραγωγή της μέσα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και μέσα απ’ την ακριβότερη ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο.
Οι επενδύσεις που κάνει ο ιδιωτικός τομέας της ενέργειας σε ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά και σε εργοστάσια φυσικού αερίου δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αν η ηλεκτροπαραγωγή βασιζόταν στον λιγνίτη και ήταν φθηνή. Η τελευταία έπρεπε να βγει εκτός κάδρου. Και βγήκε με το τέλος διοξειδίου του άνθρακα. Και τα κονδύλια της ΕΕ για να χρηματοδοτηθεί η πράσινη μετάβαση συνδέονται άμεσα με το νέο χρήμα που κόβει η ΕΚΤ, συνιστώντας βασικό πυλώνα της γενικότερης ακρίβειας.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΚΙΝΑΛ είναι συναυτουργοί –φυσικοί και ηθικοί– σε αυτό το έγκλημα κατά των εργαζομένων, κατά των λαϊκών νοικοκυριών, αφού όλοι μαζί στήριξαν και στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ για την πράσινη μετάβαση, τις ΑΠΕ, την ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο, την πολιτική της ΕΕ για την ενέργεια, άξονας της οποίας είναι η διασφάλιση κερδοφορίας των ενεργειακών ομίλων. Είναι συνυπεύθυνοι και για την εμπλοκή της χώρας στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, αφού όλοι μαζί στήριξαν και στηρίζουν την ανάδειξη της χώρας σε σημαιοφόρο του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Εργαζόμενοι και λαϊκά νοικοκυριά βλέπουν κάθε μέρα τη ζωή τους να επιδεινώνεται, με ακρίβεια, πανάκριβη ενέργεια, καταστολή και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε πολεμικές αντιπαραθέσεις, για να πολλαπλασιάζονται τα κέρδη του κεφαλαίου, εφοπλιστών, βιομηχάνων, επενδυτών στην ενέργεια και αλλού, για να προωθούνται οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει ριζικά. Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΚΚΕ για την ενέργεια, που κινείται σε ρήξη με την πολιτική της ΕΕ, είναι ένα βήμα για την οργάνωση της αντεπίθεσης, για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο, για αποδέσμευση απ’ την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με εργατική εξουσία.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ