Χρήστος Βρεττάκος στο “Π”: Κερατσίνι – Δραπετσώνα: Μια διαρκής μάχη για τα αυτονόητα

Του
ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ
Δημάρχου Κερατσινίου – Δραπετσώνας

Το χρονικό διάστημα που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμο για το μέλλον του τόπου μας, των επόμενων γενεών και του περιβάλλοντος, καθώς πρόκειται να καθοριστεί η τύχη της πόλης για τα επόμενα 30 χρόνια. Το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα είναι γειτονιές της Β’ Πειραιά και κατοικούνται από ανθρώπους περήφανους, αγωνιστές της ζωής, που προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειές τους με αξιοπρέπεια.

Δυστυχώς, σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία, με τις πολυεπίπεδες κρίσεις που έχουν δημιουργηθεί, το κεντρικό κράτος για μία ακόμη φορά δεν βρίσκεται δίπλα μας.

Όμως αυτό το πρόβλημα ξεκινά από πολύ παλιά. Διαχρονικά η πόλη μας, για λόγους ιστορικούς, γεωγραφικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς αλλά κυρίως πολιτικούς, αντιμετωπίστηκε σε πολλά ζητήματα απ’ τις κυβερνήσεις –με τις επιμέρους διαφορές τους φυσικά– ως η πίσω αυλή της Αττικής.

Από το τεράστιο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων μέχρι τις ρυπογόνες δραστηριότητες της Oil One και τη διαρκώς αυξανόμενη επεκτατική διάθεση της Cosco, το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα αποτελούν για τις κυβερνήσεις τον «φτωχό συγγενή» του λεκανοπεδίου, την εύκολη λύση.

Εργοστάσια μέσα στις αυλές μας, το 90% όλων των λυμάτων της Αττικής σε μας, τα απορρίμματα όλης της περιφέρειας για πάνω από 60 χρόνια σε μας και τη Φυλή.

Για μια σειρά από σοβαρά ζητήματα που αφορούσαν την πόλη μας επικρατούσε από την κεντρική διοίκηση η λογική της συμπεφωνημένης σιωπής. Όμως αυτό πλέον δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.

Είναι προκλητικό, μέχρι και σήμερα, να λαμβάνονται αποφάσεις εν κρυπτώ για θέματα που έρχονται να αλλοιώσουν πλήρως τη φυσιογνωμία της πόλης, να χειροτερέψουν περαιτέρω την ποιότητα ζωής των ανθρώπων και να δημιουργήσουν σοβαρότατα περιβαλλοντικά και κυκλοφοριακά ζητήματα, που σε τελική ανάλυση έρχονται να προδιαγράψουν το μέλλον των παιδιών μας.

Με διαρκές σύνθημα την περιβόητη «ανάπτυξη», μια λέξη φορτισμένη απολύτως αρνητικά σε ό,τι αφορά τις ζωές μας, κυβέρνηση και περιφερειακή αρχή επιδίδονται σε έναν ανηλεή πόλεμο με θύματα τους κατοίκους των περιοχών μας, οι οποίοι πασχίζουν να επιβιώσουν.

Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Για εμάς ανάπτυξη δεν σημαίνει η συνεχής αύξηση των κερδών των λίγων σε βάρος των κατοίκων της πόλης.

Ανάπτυξη δεν σημαίνει το λιμάνι να σπρώχνεται μπροστά και η πόλη να βαδίζει βίαια προς τα πίσω.
Ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι οι ρυπογόνες βιομηχανίες που μας στερούν το οξυγόνο, μολύνοντας τα πνευμόνια μας.
Ανάπτυξη σίγουρα δεν είναι η αντίληψη «οτιδήποτε ενοχλεί τον δημότη μου, το στέλνω στην αυλή του γείτονα».

Ο λαός του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας έχει δώσει στο παρελθόν μεγάλες και σπουδαίες μάχες για το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή. Από τους αγώνες ενάντια στη Χαβούζα και την απομάκρυνση των «καζανιών του θανάτου» μέχρι τα πρόσφατα κινήματα ενάντια στη μόλυνση των Oil One και Lafarge, γνωρίζουν πως πρέπει να υπερασπιστούν ένα μέλλον που ορισμένοι το θέλουν προδιαγεγραμμένο και υποθηκευμένο.

Οι κάτοικοι της περιοχής με τους αγώνες τους όλα τα προηγούμενα χρόνια προσπάθησαν να γιατρέψουν τις πληγές της πόλης και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε έναν δήμο με ελεύθερους, δημόσιους χώρους και σε ένα περιβάλλον που θα διασφαλίζει την υγεία και την ποιότητα ζωής τους.

Στηριγμένοι λοιπόν στις εμπειρίες αγώνων δεκαετιών, σήμερα, που για άλλη μια φορά βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι για το μέλλον μας, καλούμαστε να επιλέξουμε τον δικό μας δρόμο προκειμένου να οικοδομήσουμε ένα Κερατσίνι και μια Δραπετσώνα που να αρμόζει στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα πλατύ κίνημα που θα βάλει στοπ στα σχέδια τους και θα προστατέψει τους ανθρώπους, τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Σε αυτό το πλαίσιο και με συμπαραστάτη την τοπική κοινωνία διεκδικούμε:

– Άμεση μετεγκατάσταση των Oil One και Lafarge, απομάκρυνση των δεξαμενών των ΕΛΠΕ μέσα από τα σπίτια μας.
– Απαλλοτρίωση και απόδοση των 640 στρεμμάτων των Λιπασμάτων στους κατοίκους για δημιουργία υποδομών παιδείας, υγείας, πολιτισμού, αναψυχής και πρασίνου.
– Να μη μετατραπεί η πόλη μας σε «Cosco Town».
– Δημόσιο χαρακτήρα της διαχείρισης των απορριμμάτων, χωρίς τη συμμετοχή ιδιωτών μέσω ΣΔΙΤ.
– Όχι στην καύση απορριμμάτων.
– Καμία μονάδα διαχείρισης απορριμμάτων, με οποιαδήποτε μορφή, στο Σχιστό.

Απέναντι λοιπόν σε εκδικητικές λογικές και τα κέρδη των λίγων προτάσσουμε το δικαίωμα σε μια τίμια και αξιοπρεπή ζωή. Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε και το επόμενο διάστημα.

Γιατί στο Κερατσίνι και στη Δραπετσώνα πια θα έχουμε ζωή.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ