Θρακιώτικα: «Ξαφνικός» έρωτας
«Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι», λέει η λαϊκή θυμοσοφία. Με τα σημερινά δεδομένα, αυτό μάλλον διαφοροποιείται ως εξής: «Έλα χωρίς καλάθι» ή, χειρότερα, «κράτα κράνος».
Διότι αυτή η… επίθεση αγάπης από τους Τούρκους μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, η οποία βεβαίως κόπασε όταν δημοσιοποιήθηκε η είδηση ότι ο έλληνας πρωθυπουργός ασθένησε με κορονοϊό, τι αποδεικνύει;
Πως ο ξαφνικός έρωτας που χτύπησε τους γείτονες είναι και πολύ… φλογερός. Διότι τι να την κάνει κανείς την αγάπη, αν δεν συμπεριλαμβάνεται η… καχυποψία και, γενικότερα, η… ανασφάλεια (ένθεν κακείθεν); Ε;
Πάντως, τα περί «κράνους» καλό θα είναι να τα έχουμε κάπου… τριγύρω, με δεδομένο ότι η ειδησεογραφία είναι γεμάτη, καθημερινά, από… εγκλήματα πάθους.
Δήλωση
Ύστερα είναι και η δήλωση του Ομέρ Τσελίκ, του εκπροσώπου του κόμματος του Ερντογάν (AKP), ο οποίος πριν από την επίσκεψη είχε πει ότι ο «φάκελος της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλος» –λες κι ακούς ασφαλίτη επί χούντας–, ενώ όταν κλήθηκε να σχολιάσει… κατόπιν εορτής χαρακτήρισε την επίσκεψη «πολύτιμη»…
«Φυσικά, αυτή η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Ελλάδας ήταν μια πολύτιμη επίσκεψη. Άνοιξε εδώ ένα παράθυρο ευκαιρίας, με προοπτικές για τα πεδία των προβλημάτων και για τη μείωση της έντασης που είχε εμφανιστεί. Ελπίζουμε ότι, αποφεύγοντας τα μέχρι τώρα πεδία προβλημάτων και συγκρούσεων, η επίσκεψη θα είναι μια αρχή για την επίλυση προβλημάτων στο τραπέζι της διπλωματίας, με βάση τον νόμο και τη δικαιοσύνη».
Δεν αποτελεί αιτία ανησυχίας αυτή η δήλωση;
Ατμόσφαιρα
Πάντως η κάλυψη της επίσκεψης από τον ελληνικό Τύπο και τα ΜΜΕ ήταν… περιγραφική. Το παρασκήνιο της συνάντησης, τα χειροκροτήματα, ο χαλβάς… άντε και κάποια γενικά περί ΜΟΕ, συνεργασιών και άλλα τέτοια… πολιτικώς ορθά.
Αλλά η ταμπακέρα… χαμένη.
Ήρθαν όμως οι Τούρκοι και δημοσιοποίησαν τα θέματα της συζήτησης και έτσι όλοι αντιληφθήκαμε γιατί εμείς προτιμήσαμε να την… ψάχνουμε «στο χαλαρό».
Μάλιστα, δύο μέρες μετά τη συνάντηση η φιλοκυβερνητική «Milliyet» αναφέρθηκε στα έργα που συμφώνησαν να κάνουν από κοινού οι δύο ηγέτες… Τίτλος του ρεπορτάζ: «Άνοιξη στο Αιγαίο»…
Είδηση
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τα έργα που προγραμματίζονται να υλοποιηθούν είναι η έναρξη δρομολογίων πλοίων για μεταφορά φορτίου και επιβατών μεταξύ Σμύρνης και Θεσσαλονίκης, δημιουργία γραμμής τρένου υψηλής ταχύτητας μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Θεσσαλονίκης, κατασκευή δεύτερης γέφυρας αυτοκινητόδρομου στη συνοριακή διέλευση Υψάλων – Κήπων στον Έβρο.
Επιπλέον, συμφωνήθηκε η αύξηση των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών στα 7 δισ. δολάρια και στη συνέχεια στα 10 δισ. δολάρια, όπως και η αύξηση των αεροπορικών πτήσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Το ρεπορτάζ άφησε το… καλύτερο για το τέλος: «Επίλυση των προβλημάτων των μειονοτήτων σε Κωνσταντινούπολη, Δωδεκάνησα και Θράκη».
Δεν είναι σίγουρο εάν τελικά αυτό ήταν μέρος της ατζέντας ή το Μέσο… έκανε το καθήκον του προς την πατρίδα. Ωστόσο αυτό που παρατηρεί κανείς με την πρώτη ματιά είναι πόσο… εύκολα το πρόβλημα –το οποίο μας «φορέθηκε» εις διπλούν– καταχωρείται ως… τέτοιο και αφορά, τελικά, την Ελλάδα, καθώς στην Πόλη δεν έμεινε και κανείς…
«Άνοιξη»
Γιατί θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι όλοι καταλαβαίνουμε… τα ίδια.
«Άνοιξη στο Αιγαίο» σου λέει, για να χαρακτηρίσει το φιλικό κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών. Αλλά τι… άνοιξη είναι αυτή, με το «Τσεσμέ» στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ Παναγιωτόπουλος και Ακάρ συναντιούνται στο πλαίσιο της Συνόδου Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, στην οποία –λέει– υπογράμμισαν «τη σημασία μείωσης των εντάσεων και εμπέδωσης κλίματος ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, βάσει των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και της αρχής καλής γειτονίας», ενώ συμφώνησαν «να πραγματοποιηθεί προσεχώς συνάντηση για συνομιλίες περί δραστηριοτήτων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ)».
Ή μήπως εδώ είναι που λένε: «Άλλο αυτό»;
Το διά ταύτα
Διότι, παρά τις «σάλτσες», το «άλλο» είναι το εξής: Η Τουρκία παραμένει επιθετική και αδιάλλακτη και η κάθε προσέγγιση απλώς χρησιμοποιείται ως… καμουφλάζ. Τέτοια δεν έκανε και ο Κεμάλ στις συμμαχικές δυνάμεις, όταν οι Νεότουρκοι γενοκτονούσαν τον Πόντο; Εκείνος βέβαια, που ήξερε να παίζει το πολιτικώς ορθό (και κάτι παραπάνω) στα δάχτυλα, ενώ διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι καμία αντιδραστική πολιτική δεν τίθεται σε εφαρμογή κατά των μη μουσουλμανικών πληθυσμών, είχε την… ευπρέπεια να προσθέτει «αρκεί βεβαίως να μην προβαίνουν σε επιθετικές πράξεις κατά του… τουρκικού κράτους».
Αυτή η συνταγή ακολουθείται. Και η Ιστορία, που διδάσκει, αλλά, όπως φαίνεται, όλοι οι μαθητές έχουν κάνει… κοπάνα την ώρα της παράδοσης, το λέει καθαρά…
Και η… περιλάλητη αισιοδοξία που εκφράστηκε και από τις δύο πλευρές στη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης ήταν ακριβώς για να… ακούσουν οι σύμμαχοι, που πολύ θέλουν να δουν τις δύο χώρες να συνεργάζονται στη μεταφορά του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη…
Δηλαδή, συνέταιροι με τέτοιο αιματηρό παρελθόν… «νέρντερ νέρντερ», που θα έλεγαν (στο περίπου) οι φίλοι μας και γείτονες.
Οι οποίοι, ωστόσο, ψήνονται για μια… καινούρια σελίδα στην Ιστορία, όπως αποδεικνύεται από την… ίδια τη συνάντηση. Γιατί, πλην του αορίστου, όπως τονίστηκε από την ελληνική πλευρά, «προσπάθεια να υπάρξει σταθερότητα», τι συμφωνήθηκε σε αυτήν;
Επειδή, δηλαδή, ο Ερντογάν είπε τη «Γαλάζια Πατρίδα του» Αιγαίο;
Έλλη Μητακίδου