Πέτρος Ευθυμίου: Αν είχα αφιερωθεί στην ξυλουργική, θα γινόμουν καλός τεχνίτης!
[Εξομολογήσεις…]
-Το ξύλο έχει ζωή…
«Παιδί ταλαντευόμουν αν θα γινόμουν οπλουργός ή ξυλουργός. Πέρασα ώρες σε βοηθητικές εργασίες στο οπλουργείο του Ζαντίκ του Αρμένη στη Λάρισα, δίπλα στο ιστορικό ψητοπωλείο του θείου μου, του περίφημου ‘‘Αδάμου’’.
Και άλλες τόσες ως παραγυιός, στο ξυλουργείο του μαστρο-Χρήστου στην πάροδο της οδού Ιάσονος δίπλα στο σπίτι μου. Ένα βαθύ κόψιμο που έχω κατά μήκος όλης της αριστερής μου παλάμης, έγινε όταν το καλοκαίρι του 1961, στις διακοπές μας στη Σκόπελο, ‘‘φορτώθηκα’’ στην κυριολεξία στο καρνάγιο όπου κτίζανε ένα υπέροχο καΐκι, παρακαλώντας να κάνω κάτι και εγώ. Μου δίνανε οι άνθρωποι διάφορες ψευτοδουλειές, όταν λειαίνοντας ένα ξύλο, με ένα κυρτό εργαλείο σαν κολοκοτρωνέικο σουγιά, πέτυχα σε έναν ρόζο, ώστε με τη δύναμη που είχα βάλει στο δεξί, αναπηδώντας, να καρφωθεί όλο στην παλάμη αντιστήριξης.
Ως τα σήμερα το σημάδι είναι εκεί… Συνεχίζω να αγαπώ τα όπλα, αλλά τώρα πια ξέρω ότι θα ήθελα να γίνω ξυλουργός. Το ξύλο δεν είναι για μένα αδρανής ύλη. Έχει ζωή. Επικοινωνώ – και το εννοώ – με τα δέντρα. Μια ορισμένη περίοδο, όλα τα έπιπλα στο εξοχικό μας, στα Λουτρά Ωραίας Ελένης Κορινθίας, κατασκευάστηκαν από εμένα. Ορισμένα αντέχουν ως τώρα, σαράντα χρόνια μετά.
Πιστεύω με βεβαιότητα, ότι αν είχα αφιερωθεί στην ξυλουργική, θα γινόμουν καλός τεχνίτης. Και ένας καλός τεχνίτης και μάστορας είναι, με τον τρόπο του, ένας καλλιτέχνης».
Υπογραφή: Πέτρος Ευθυμίου, πρώην Υπουργός
wikipedia.org/Του The Chancellery of the Senate of the Republic of Poland , CC BY-SA 3.0 pl, Σύνδεσμος