Ένας Μίλτος φέρνει την άνοιξη…
• Λαμπρή η εξέλιξη του μακεδόνα άλτη, που μας δείχνει τον δρόμο
Τα λέει θαυμάσια ο Γιώργος Πομάσκι στο «ΠΑΡΟΝ», πλέκοντας το εγκώμιο του αθλητή του και παγκόσμιου πρωταθλητή – Χρυσού Ολυμπιονίκη Μίλτου Τεντόγλου, που πράγματι μας κάνει υπερήφανους.
Γιώργος Πομάσκι στο “Π”: Ο τέλειος αγώνας του Μίλτου
Με τη διαφορά όμως πως και ο ίδιος ο πολύπειρος προπονητής γνωρίζει καλά ότι ο μακεδόνας άλτης από μόνος του δεν αρκεί για να δώσει στον ελληνικό στίβο την αλλοτινή του αίγλη και υπόσταση. Σίγουρα αυτό που έκανε ο Τεντόγλου είναι ένας άθλος. Έγινε παγκόσμιος και ανέβασε τη χώρα στο ψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου. Το θέμα, όμως, είναι να μη μείνουμε εκεί. Χρειάζεται ακόμη πολλή και σκληρή δουλειά και προσπάθεια για να μπορέσει η πατρίδα μας να αναδείξει και άλλους σπουδαίους πρωταγωνιστές.
Κι όχι μόνο δουλειά και προσπάθεια. Αλλά και συνθήκες, και υποδομές, και στήριξη στην πράξη. Δεν είναι δα μυστικό ότι, αν και η κατάσταση έχει βελτιωθεί, η έλλειψη χώρων εκγύμνασης εξακολουθεί να αποτελεί γάγγραινα στην προοπτική για μια άρτια το δυνατόν προετοιμασία. Χώρια το ότι πολλά από τα υπάρχοντα στάδια… φωνάζουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Κάτι που αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την πρόοδο των αθλητών μας. Και φαίνεται και στη σούμα αυτό. Τεντόγλου, Στεφανίδη, Καραλής, Παπαχρήστου, Φιλιππίδης, άντε και δύο – τρεις ακόμη. Και μετά το χάος. Παρότι και ταλέντο διαθέτουμε, και φυντάνια έτοιμα προς εκκόλαψη, μια γενικότερη μετριότητα χαρακτηρίζει το σήμερα και, κυρίως, το αύριο του ελληνικού στίβου.
Διότι, προφανώς, δεν μπορεί ένα στέρεο και σε γερά θεμέλια χτισμένο οικοδόμημα να βασίζεται στις ικανότητες και το μεράκι ενός – δύο top class, αναντίρρητα, αστέρων μας. Να το λάβει υπόψη η αθλητική ηγεσία του τόπου, ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος. Γιατί ο στίβος, όπως και γενικότερα ο αθλητισμός, είναι εθνική υπόθεση και μόνο αν προσεγγιστεί έτσι υπάρχει ελπίδα.