Πάνος Σκουρολιάκος στο “Π”: Γαλάζιοι καβαλάρηδες

Του
ΠΑΝΟΥ ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΥ
Βουλευτή Ανατολικής Αττικής,
Αναπληρωτή Τομεάρχη Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Ήταν απολύτως βέβαιοι πως μετά τη νίκη τους στις εκλογές του 2019 είχαν οριστικά ξεμπλέξει με την Αριστερά. Ξεχείλιζε αλαζονεία η στάση τους εντός και εκτός Βουλής. Έχοντας καταλάβει, ελέω εκλογικού νόμου, μεγάλο μέρος των εδράνων της Ολομέλειας, πολλοί και πολλές από αυτούς παρουσίαζαν μια εικόνα που δεν θα έλεγες πως ήταν και η πιο κόσμια. Αυτοί όμως που έδιναν ρέστα, κατά το κοινώς λεγόμενο, ήταν αρκετοί από τους μη κοινοβουλευτικούς υπουργούς. Απαξίωση απέναντι στους βουλευτές της αντιπολίτευσης, ιδιαιτέρως προς αυτούς/ές της αξιωματικής. Δεσποτικός τρόπος απεύθυνσης, συμβουλές και παραινέσεις αντίστοιχες του προσωπικού τους πολιτικού εκτοπίσματος.

Ο ξέφρενος καλπασμός της κυβερνητικής ξιπασιάς τους βρήκε πεδίο εφαρμογής και στο κυβερνητικό τους έργο. Αφού διπλασίασαν τους μετακλητούς υπαλλήλους σε σχέση με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μείωσαν τον δείκτη των απαιτούμενων προσόντων τους. Επί ΣΥΡΙΖΑ το 95% θα έπρεπε να έχει πτυχίο ΑΕΙ, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη αρκεί και το απολυτήριο λυκείου, για τους πάντες. Επιπροσθέτως, αύξησαν γενναία και τον μισθό των άριστων μετακλητών. Τι να πούμε για τα golden boys που διόρισαν σε οργανισμούς. Να θυμηθούμε τον διευθύνοντα σύμβουλο του ΔΕΔΔΗΕ, που υπέγραψε bonus 60.000 ευρώ για τον εαυτό του, 55.000 ευρώ για τον αναπληρωτή του και 50.000 ευρώ αδιακρίτως για κάθε γενικό διευθυντή; Να θυμηθούμε τον αριθμό των άριστων που δήλωναν κάλπικες σπουδές και πτυχία; Να θυμηθούμε και τα 7 δισ. ευρώ απευθείας αναθέσεων; Να θυμηθούμε το χρήμα που έρευσε αδιαφανώς και μέσα από στελέχη που είχε επιλέξει η ίδια η κυβέρνηση να διορίσει σε οργανισμούς εποπτευόμενους από τα υπουργεία;

Κρίμα. Δεν ταιριάζει στον ελληνικό λαό μια κυβέρνηση που βλέπει το κράτος ως λάφυρο. Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να πούμε για τον βίο και την πολιτεία της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μιλούν καθημερινά οι πολίτες όμως για όλα αυτά. Διαπιστώνουμε πως οι καβαλάρηδες της γαλάζιας παράταξης, μεθυσμένοι από τη δύναμη της εξουσίας και καλπάζοντας προς τα όνειρά τους που έγιναν πραγματικότητα, δεν πήραν χαμπάρι πως το τοπίο γύρω τους αλλάζει. Βασισμένοι σε καλοταϊσμένα ΜΜΕ και κραδαίνοντας το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, δεν κατάλαβαν πως το τοπίο δεν είναι ανοιξιάτικο πια, το άλογο έχει κουραστεί και το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο χάνει καθημερινά τη δύναμή του.

Αργά και σταθερά, απέναντι σε μια φθαρμένη κυβέρνηση, η κοινωνία ενεργοποιείται. Δεν ανέχεται τη μείωση των ατομικών ελευθεριών για την εξυπηρέτηση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Δεν αντέχει τη διαρκή άνοδο των τιμών και την ενεργειακή κρίση, που ήρθαν πριν από τον πόλεμο της Ουκρανίας. Είναι ανάγκη να δημιουργηθούν συμμαχίες, λοιπόν, απέναντι στον λαϊκισμό της Δεξιάς. Με σεβασμό στον πολίτη και στην πολιτική. Ζητούμενο είναι να υπάρξει μια διακυβέρνηση προοδευτική, που θα σέβεται τον κόπο και τις θυσίες του λαού. Θα σέβεται τον ανηφορικό δρόμο που επιφύλαξαν στον λαό μας από το 2010, όταν τον έβαλαν στον κύκλο των Μνημονίων. Έναν δρόμο που η διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχε ανοίξει.

Μια πορεία προς την προοδευτική διακυβέρνηση προϋποθέτει την κατάθεση στον δημόσιο λόγο ενός οράματος το οποίο θα μας πάει μακριά από όσα μας ταλανίζουν και θα μας οδηγήσει σε μια νέα πορεία για την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό της εποχής μας. Για να σπάσει μια παγιωμένη κατάσταση του πολιτικοοικονομικού συστήματος, που εργάζεται εναντίον της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, και να γεννηθεί ξανά η ελπίδα.

Μαζικός εκφραστής αυτής της νέας αναγέννησης θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Οφείλουμε λοιπόν να διαμορφώσουμε ένα νέο συμβόλαιο με την κοινωνία. Ένα σύγχρονό πολιτικό όραμα που θα αποτελέσει το έναυσμα της ανατροπής του κοινωνικού Μεσαίωνα που βιώνουμε όλοι μας. Αιχμή του δόρατος αυτής της προσπάθειας πρέπει να είναι η νέα γενιά του τόπου μας. Μια γενιά που έχει δοκιμαστεί με χίλιους διαφορετικούς τρόπους από την εποχή των Μνημονίων μέχρι σήμερα.

Υπάρχει ανάγκη για ένα σχέδιο με τον πολίτη στο επίκεντρό του. Με δημοκρατία που δεν θα εκδικείται τους πολίτες της, με αναβαθμισμένο κοινωνικό κράτος, με νέο παραγωγικό μοντέλο πράσινης ανάπτυξης, με παιδεία και υγεία για όλους και με σοβαρό σχέδιο αξιοποίησης του πολιτισμού.

Και κυρίως μια Πολιτεία χωρίς ξιπασιά, χωρίς ρεσάλτο στον δημόσιο πλούτο, χωρίς ψέματα και απάτες. Ζητείται πολιτική ηγεσία που δεν εκλαμβάνει την πολιτική ως επάγγελμα. Μια εξουσία ταπεινή, στην υπηρεσία των πολλών.

Στο χέρι του ελληνικού λαού είναι!

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ