Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κατά τη διάρκεια του ρωσοουκρανικού πολέμου – Του Εμμ. Γούναρη

Του
Δρος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΟΥΝΑΡΗ
Εμπειρογνώμονος, Πρεσβευτού ε.τ.,
Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin)

Ο ρωσοουκρανικός πόλεμος χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη αγριότητα και εγκλήματα πολέμου. Θύματα του ακήρυχτου αυτού πολέμου είναι γυναικόπαιδα, ηλικιωμένοι, κυρίως αποστράτευτοι Ουκρανοί, οι οποίοι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν προς όλες τις ευρωπαϊκές χώρες για να σωθούν από τον πόλεμο. Από την άλλη μεριά, είναι φρικτό να βλέπει κανείς αμούστακους σχεδόν ουκρανούς και ρώσους στρατιώτες να σκοτώνονται σε άγριες συγκρούσεις.

Στη Μαριούπολη, στην Οδησσό και σε άλλες πόλεις αλλά και χωριά στις περιοχές αυτές ζουν περίπου 150.000 ομογενείς μας, που αντιμετωπίζουν την αγριότητα του πολέμου αυτού, ενώ η Ρωσία έχει υποσχεθεί να προστατεύσει τους ελληνικούς αυτούς πληθυσμούς.

Η συνάντηση του ρώσου και του ουκρανού υπουργού Εξωτερικών στην Αττάλεια της Τουρκίας δυστυχώς δεν κατέληξε σε κάτι θετικό για τους εμπόλεμους, καθώς απλώς συμφώνησαν ότι δεν συμφωνούν!

Έτσι, οι προσπάθειες της τουρκικής διπλωματίας να βρεθεί μια λύση στον πόλεμο αυτό δεν κατέληξαν πουθενά.

Ομοίως οι προσπάθειες του γάλλου Προέδρου, του βρετανού πρωθυπουργού και του Προέδρου των ΗΠΑ να πείσουν τον ρώσο Πρόεδρο για μια διπλωματική λύση του όλου θέματος δεν κατέληξαν σε κάτι θετικό. Οι προσπάθειες αυτές θα συνεχισθούν εφόσον βέβαια η Ρωσία και η Ουκρανία, δύο αδελφά κράτη, κατανοήσουν ότι η μόνη λύση του θέματος είναι η άμεση κατάπαυση του πυρός, ώστε με διαπραγματεύσεις να βρεθεί μια λύση στο όλο θέμα. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης δημιουργήθηκαν ανεξάρτητα κράτη με συγκεκριμένα σύνορα, σεβαστά από όλους. Μετά τις συμφωνίες αυτές δεν χωρά ουδεμία αλλαγή συνόρων. Μια βίαια αλλαγή συνόρων απαγορεύεται από το Διεθνές Δίκαιο και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και μπορεί να οδηγήσει σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με χρήση πυρηνικών όπλων και άλλων, απαγορευμένων όπλων μαζικής καταστροφής.

Ο πόλεμος αυτός προκάλεσε ανησυχία στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Έτσι, ο τούρκος Πρόεδρος κάλεσε τον έλληνα πρωθυπουργό σε μια ανεπίσημη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη, στο ασιατικό τμήμα αυτής, όπου συζήτησαν για τον πόλεμο αυτό και τις επιπτώσεις του στην Ελλάδα και στην Τουρκία, μιας και ίδιες θέσεις με τη Ρωσία, για αλλαγή συνόρων, έχει και η Τουρκία, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στη συνάντηση αυτή στην Κωνσταντινούπολη δεν συμφωνήθηκε οποιαδήποτε αλλαγή των θέσεων των δύο κρατών. Απλώς συμφωνήθηκε, παρά τις διαφορετικές θέσεις των δύο κρατών, ότι πάντα θα πρέπει να υπάρχει ένα κανάλι ανοιχτό για μια συνεννόηση μεταξύ των δύο κρατών σε περιπτώσεις όπως αυτή μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και γενικά για τα ελληνοτουρκικά θέματα.

Όσον αφορά την πολιτική των ΗΠΑ στο όλο θέμα, καλό θα ήταν να σταματήσει να υποστηρίζει την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την οποία ο Πρόεδρος Πούτιν βλέπει ως νατοϊκή απειλή, υπό την έννοια της περικύκλωσης της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα και στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό. Οι δε οικονομικές κυρώσεις εκ μέρους των ΗΠΑ και της ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας θα οδηγήσουν στην αύξηση πώλησης της τιμής του πετρελαίου, της βενζίνης και του αερίου προς την Ευρώπη.

Η χρησιμοποίηση σύριων μισθοφόρων και τζιχαντιστών από τη Ρωσία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, δεδομένου ότι όλοι αυτοί είναι μουσουλμάνοι, σε αντίθεση με Ουκρανούς και Ρώσους, που είναι όλοι τους ορθόδοξοι χριστιανοί.

Επίσης, η αποστολή όπλων εκ μέρους της Ελλάδος στην Ουκρανία δεν έπρεπε να γίνει. Θα μπορούσαμε απλώς να στείλουμε ιατροφαρμακευτικό υλικό και τρόφιμα. Η Ρωσία βοήθησε, πάντα, στη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Η Τουρκία, που τήρησε ουδέτερη στάση, έπαθε τίποτα;

Μήπως θα έπρεπε η Ελλάδα, ως ορθόδοξο κράτος, να καλέσει τους ομόδοξους, Ρώσους και τους Ουκρανούς, να συναντηθούν στο Άγιο Όρος για μια ακόμη προσπάθεια να τα βρουν;

Όπως είχαμε αναφέρει σε άλλο άρθρο μας, στις 6/2/2022, ο ρωσοουκρανικός πόλεμος θα μπορούσε να τελειώσει αν η Ουκρανία δήλωνε ότι είναι ουδέτερο κράτος και ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ. Αυτό όμως είναι αρκετά δύσκολο!

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: imerisia.gr