Θοδωρής Γκόνης: Πρέπει να είσαι κολυμβητής…

[Εξομολογήσεις…]

-Να ξέρεις πότε θα βγάλεις το κεφάλι από το κύμα για να αναπνεύσεις…

«Πάντα έχεις οφειλές, πάντα επιστρέφεις στον χώρο της μνήμης. Το σχολικό υποδεκάμετρο δεν ήταν αρκετό για να αντιληφθείς το μέγεθος των πραγμάτων που έζησες όταν ήσουν μικρός, για αυτό κάθε επιστροφή φέρνει κι ένα ξάφνιασμα. Επειδή πλέον επιστρέφεις με άλλα μέτρα και σταθμά. Από τα πρόσωπα που εμφανίζονται στις επτά ιστορίες της συλλογής κάποια τα συνάντησα και κάποια όχι. Ο βασικός ήρωας, ο ρακοσυλλέκτης, δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο.

Αναρωτιέμαι κιόλας: ‘‘Θέλω να διηγηθώ αυτά που επινόησα ή αυτά που έζησα;’’ Κάθε πράξη ανάμνησης ήταν για μένα σαν μια γιορτή. Ξαφνιαζόμουν με αυτά που ανακάλυπτα. Και δέχτηκα πείραμα: να υιοθετήσω μια γραφή διαφορετική από το ύφος των προηγούμενων διηγημάτων μου, η οποία δεν έχει σημεία στίξης. Το θέατρο μου έμαθε τη σημασία του λόγου που ρέει χωρίς διακοπή, κι ακόμη περισσότερο ο στίχος. Όλα είναι ρυθμός, όλα στο τέλος είναι μουσική. Ένιωθα πιο ε­λεύθερος κρατώντας το μέτρο που έχει μια ποιητική γραφή. Στο θέατρο το ξέρουμε αυτό, πρέπει να πάρεις μια μακριά αναπνοή για να πεις ένα μακροπερίοδο κείμενο. Πρέπει να είσαι κολυμβητής, να ξέρεις πότε θα βγάλεις το κεφάλι από το κύμα για να αναπνεύσεις, και να συνεχίσεις».

Υπογραφή: Θοδωρής Γκόνης, συγγραφέας – καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Φιλίππων

^{ΤΟ ΠΑΡΟΝ}