Η μέρα της μαρμότας
[Θρακιώτικα]
Το ζούμε το… εργάκι σε καθημερινή βάση και αναλόγως με τα γεγονότα.
Σου λέει, «80 χρόνια έχουμε να δούμε τέτοιον πόλεμο» και αναρωτιέται κανείς «πώς μετράει ο τύπος;».
Γεγονός πάντως είναι ότι, όπως για όλα σε αυτόν τον μάταιο κόσμο, υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια αξιολόγησης…
Δηλαδή, άλλο είναι να καις το σπίτι ενός Κύπριου, ενός Γιουγκοσλάβου (μέχρι τότε) και ενός Ιρακινού (δις), να «φτύνεις» στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ ή να παθαίνεις… Αλ Κάιντα, πριν από το… φυσιολογικό
Αλτσχάιμερ, και άλλο να στρώνεις το έδαφος για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένας πόλεμος…
Δεν είναι σίγουρο αν πλησιάζει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Το βέβαιο, πάντως, είναι πως το… lockdown έρχεται για την Ευρώπη και η κηδεμονία των Μνημονίων επίσης.
Διότι εάν η βενζίνη συνεχίσει την τρελή της κούρσα –που θα συνεχίσει– προς τα πάνω, τότε ποιος θα μπορεί να ξεμυτίσει απ’ το σπίτι;
Ποιος καφές, ποια συνάντηση με φίλους, ποιο σούπερ μάρκετ. Αυτό το τελευταίο –έτσι για την ιστορία–, ήταν η… διασκέδαση του μέσου Έλληνα (τουλάχιστον) στην καραντίνα.
Άντε να μας δω τώρα, που η τιμή των βασικών προϊόντων θα κλείνει το μάτι με μια κάποια… δολιότητα στο ταλαιπωρημένο πορτοφόλι των επίσης ταλαίπωρων… ιθαγενών.
Ε, ρε… σχέδια ανάκαμψης που μας περιμένουν, ε, ρε αδιάβαστα πολυσέλιδα κείμενα που έχουν να ψηφιστούν…
Η ικανότητα να κρατάς ίσα βάρκα – ίσα νερά…
Κρατάει, λένε, αποστάσεις ο Ερντογάν, αλλά προφανώς δεν θυμούνται ότι έχει… ήδη εμπλακεί στην ουκρανική κρίση πριν καν οι Ρώσοι ξεκινήσουν την επίθεση…
Διά του λόγου το αληθές, οι Ουκρανοί, όπως ενημερώθηκε η παγκόσμια κοινή γνώμη, χρησιμοποίησαν στο πλαίσιο των πολεμικών επιχειρήσεων τα μη επανδρωμένα Bayraktar TB2, τα οποία προμηθεύτηκαν οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας από την Τουρκία…
Ήταν Οκτώβριος του 2020, όταν ο Ζελένσκι επισκέφθηκε την Άκυρα επισήμως, για να συμφωνήσει μεταξύ άλλων και για τα μη επανδρωμένα, στο πλαίσιο ενός «πλέγματος συμφωνιών αμυντικής συνεργασίας»…
Επίσης, το 2014, η Τουρκία δεν αναγνώρισε την εκ νέου ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία, αλλά αυτό κανονικά θα πρέπει να το γνωρίζουν όλοι, καθώς ο πρόεδρος δεν παραλείπει να το υπενθυμίζει…
Από την άλλη, η σχέση με τη Ρωσία είναι αυτή που είναι πάντα: Συστηματικά περίπλοκη. Οι φωνές που υποστηρίζουν την ευρασιατική σύγκλιση με τη Ρωσία και την Κίνα ποτέ δεν ήταν στις προτεραιότητες, με αποτέλεσμα τις προστριβές που έχουν προκληθεί μεταξύ των υποστηρικτών και του Προέδρου.
Άλλωστε κι ο Ερντογάν, που αγαπάει την Ιστορία και μισεί όποιον έχει εκθέσει τη χώρα του σε αυτήν, αντιμετωπίζει τη Ρωσία ως… εχθρό (άρα) που θα πρέπει να τον έχει πολύ κοντά. Η «συνεργασία» μεταξύ των δύο πλευρών είναι «κατ’ αποκοπήν». Για παράδειγμα, στο πιθανό σενάριο δημιουργίας κουρδικής οντότητας στη Συρία ο Ερντογάν επιζητούσε τη ρωσική προστασία, καθώς και η Ρωσία υποστήριζε τον στόχο της εδαφικής και πολιτικής ακεραιότητας της χώρας και βεβαίως ήθελε να εξασφαλίσει την ανοχή της απέναντι στις ένοπλες ισλαμικές οργανώσεις, τις οποίες στηρίζει στην περιοχή.
Ενδιαφέρουσα η μανούβρα και στο θέμα με τα Στενά. Επέλεξε το κλείσιμό τους για τα πολεμικά πλοία αφού ξεκίνησε η σύγκρουση, και ενώ η Μόσχα είχε ήδη περάσει επιπλέον σκάφη (και αποβατικά) στη Μαύρη Θάλασσα, πριν από την έναρξη της επίθεσης. Άλλωστε, στο πλαίσιο της Συνθήκης του Μοντρέ, οι Ρώσοι διατηρούν το δικαίωμα επιστροφής πλοίων που έχουν ως βάση τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας.
Τα Στενά ωστόσο, παρά τις εναλλακτικές που έχει η Ρωσία, αποτελούν για τον Ερντογάν έναν μοχλό πίεσης χωρίς ένταση και πάντα… στο πλαίσιο των «καλών συνεννοήσεων».
Οι.. ορδές ρώσων τουριστών στη γείτονα κατά τη διάρκεια των πανδημικών καλοκαιριών, που δίνουν μιας πρώτης τάξεως προοπτική, αλλά και το γεγονός ότι η Τουρκία εισάγει από τη Ρωσία το 45% των αναγκών της σε φυσικό αέριο, όπως και σημαντικό ποσοστό των αναγκών της σε αργό πετρέλαιο και σιτηρά και έχει συνάψει σημαντικές συνεργασίες αναφορικά με την πυρηνική ενέργεια (η Rosatom κατασκευάζει το εργοστάσιο στο Ακούγιου), είναι μερικοί από τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία δεν βρίσκεται στο κάδρο με τις χώρες που επιβάλλουν κυρώσεις – τουλάχιστον προς ώρας, που η κατάσταση δεν απαιτεί τη λήψη… σαφών επιλογών, γενικώς.
Βεβαίως, ας μην ξεχνάμε το καλύτερο: Σε ομιλία του δύο μέρες μετά την επίθεση ο τούρκος Πρόεδρος δήλωσε: «Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε ούτε την Ουκρανία ούτε τη Ρωσία».
Το… περιτύλιγμα αυτής της δήλωσης είχε ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον, καθώς ο τούρκος Πρόεδρος βρήκε την ευκαιρία να διατυπώσει την… υπέροχη πολιτική του «ουδέτερου τρίτου», εκφράζοντας παράλληλα την ηγεμονική του νοοτροπία:
«Η Τουρκία είναι μία χώρα η οποία επιδιώκει την ειρήνη, τη γαλήνη και την ευτυχία στην περιοχή της.
Αυτήν τη συμπεριφορά μας τη δείξαμε σε κάθε περιστατικό, από το Ιράκ και τη Συρία ως τον Καύκασο και τη Μαύρη Θάλασσα και από τη Μεσόγειο ως τα Βαλκάνια.
Προτείναμε να μεσολαβήσουμε στο θέμα και μάρτυρες αυτής της ειλικρινούς μας προσπάθειας είναι προσωπικά οι ηγέτες της Ουκρανίας και της Ρωσίας.
Έχουμε αποφασίσει να χρησιμοποιήσουμε την αρμοδιότητα που μας δίνει η Συνθήκη του Μοντρέ, σχετικά με τη διακίνηση των πλοίων στα Στενά, με τρόπο ώστε να εμποδίσουμε την κλιμάκωση της κρίσης.
Όπως έχουμε δηλώσει, εμείς υποστηρίζουμε, την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ενότητα της Ουκρανίας.
Κρίνουμε ως απαράδεκτη την επίθεση της Ρωσίας προς τα εδάφη της Ουκρανίας και εκτιμούμε τον αγώνα που δίνει η ουκρανική κυβέρνηση και ο ουκρανικός λαός.
Φυσικά και δεν θα υποχωρήσουμε στα εθνικά μας συμφέροντα. Αλλά δεν παραμελούμε τις περιφερειακές και παγκόσμιες ισορροπίες.
Για αυτό δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε ούτε την Ουκρανία ούτε τη Ρωσία»…
Έλλη Μητακίδου
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ