Βούλα Πατουλίδου στο “Π”: Δεν υπάρχει Δίκαιο a la carte

Της
ΒΟΥΛΑΣ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ
Ολυμπιονίκου, Αντιπεριφερειάρχου Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης,
Προέδρου Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης

Μας τρομάζουν τα γεγονότα. Σύνορα που σπάνε. Πόλεις που πολιορκούνται. Άνθρωποι που σκοτώνονται. Προσφυγικά ρεύματα, που θα γίνουν χείμαρροι και θα ξεχειλίσουν. Μας τρομάζει αυτό το άγνωστο, που βλέπουμε να έρχεται. Ανησυχούμε για τις αλλαγές που θα υποστεί η ζωή μας. Ανατράπηκε μία φορά από τα Μνημόνια, κατόπιν από την πανδημία και τώρα έχουμε τον πόλεμο.

Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τα γεγονότα, γιατί δεν πιστεύαμε ότι θα ερχόμασταν αντιμέτωποι με τέτοιες περιπέτειες. Όλα δείχνουν πως ο δρόμος από δω και μπρος θα να ανηφορικός, δύσβατος και ατελείωτος.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ουσιαστικά έδειξε πως δεν αναγνωρίζει έννοιες όπως σύνορα και διεθνείς συνθήκες. Δεν υπολογίζει το διεθνές δίκαιο. Τι θα συμβεί αν ο γείτονας θελήσει να αναθεωρήσει συνθήκες όπως αυτήν της Λωζάννης, γιατί δεν του αρέσει ή δεν τον βολεύει ή γιατί θεωρεί ότι ήταν λάθος η υπογραφή της; Τι θα συμβεί αν ο καθένας, με την ισχύ των όπλων, αποβλέπει σε αναθεώρηση συνθηκών, επειδή δεν του αρέσουν ή δεν τον βολεύουν;

Αλίμονο αν πάψουν να υπάρχουν οι συνθήκες και αλίμονο αν αρχίσουν να αμφισβητούνται τα σύνορα. Η χώρα μας επέλεξε να μπει μπροστά. Επιλέξαμε να στείλουμε βοήθεια.

Ο Έλληνας σήμερα έχει δύο ερωτηματικά:

1.Πού μπορεί να οδηγηθεί αυτή η ιστορία;
2.Ποιες θα είναι οι οικονομικές επιπτώσεις;

Όλη η Δύση προσπαθεί, μέχρι στιγμής, να αντιμετωπίσει τη Ρωσία με οικονομικές κυρώσεις. Η ελληνική αντίδραση ήταν επιβεβλημένη. Δεν θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε διαφορετικά. Δεν γινόταν να μην αντιδράσουμε σε οποιαδήποτε παραβίαση που έθετε σε κίνδυνο διακυβεύματα όπως συνθήκες και σύνορα. Γιατί; Είμαστε μια χώρα με κακό γείτονα. Δεχόμαστε συνεχείς απειλές με παρόμοιες αιτιάσεις και διεκδικήσεις. Τι θα κάναμε; Θα πετούσαμε χαρταετό; Θα παραμέναμε απλοί θεατές; Αν το κάναμε θα ήταν σαν να στέλναμε το μήνυμα πως όλα είναι σχετικά και όπως αμφισβητείται η Ουκρανία, μπορεί να αμφισβητηθεί οποιοσδήποτε.

Εμείς στείλαμε ξεκάθαρο μήνυμα! Όποιος επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία, την ανεξαρτησία μας, την ασφάλειά μας θα λάβει σκληρή απάντηση. Η χώρα μας έδειξε την έμπρακτη αλληλεγγύη. Η χώρα μας πρέπει να απαιτεί την έμπρακτη αλληλεγγύη όχι μόνο για την ίδια αλλά για κάθε κράτος. Το Δίκαιο δεν έχει πολλές ερμηνείες. Δεν υπάρχει Δίκαιο a la carte.

Φαίνεται πως η ανθρωπότητα οδηγείται σε έναν καινούργιο, αλλά διαφορετικό Μεσαίωνα σκοταδισμού και ο καθένας έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης.

Το 1963, ο Γιώργος Σεφέρης, όταν κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, είχε εκφωνήσει έναν συγκλονιστικό λόγο στη Σουηδική Ακαδημία:

«Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά. Κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Σ’ αυτόν τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται. Όταν, στον δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».

Σχεδόν 60 χρόνια μετά… απαντήσαμε ως Έλληνες!
Πήραμε θέση ως Έλληνες!
Ως λαός που έχει αγάπη για την ανθρωπιά.
Ως χώρα που κανόνας της είναι η δικαιοσύνη.
Ως λαός που αγαπά την πατρίδα του αλλά και την πατρίδα ως έννοια για κάθε λαό.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ