Κώστας Σκανδαλίδης στο “Π”: Γιατί πρέπει να ηττηθεί ο Πούτιν
Του
ΚΩΣΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ
Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ
Στην κρίση και στον πόλεμο που ξέσπασε στην Ουκρανία ο Πούτιν πρέπει να ηττηθεί για πολύ συγκεκριμένους λόγους, πολλοί από τους οποίους αφορούν άμεσα ή έμμεσα τη χώρα μας.
Πρέπει να ηττηθεί γιατί παραβιάζει –στο όνομα του δικαίου του ισχυρού– κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Παραβιάζει τη συνθήκη που διέπει τις διεθνείς σχέσεις και ξεκινά από την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική κυριαρχία κάθε χώρας. Επιβάλλει με τρόπο βίαιο τον νόμο του ισχυρού, προσπαθώντας να δημιουργήσει τετελεσμένα. Ό,τι ακριβώς διέπραξε στην Κύπρο η Τουρκία και ό,τι απειλεί να διαπράξει σήμερα στην Ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της χώρας μας.
Πρέπει να ηττηθεί γιατί ύστερα από πολλά χρόνια ξυπνά τον φόβο και το σύνδρομο μιας απευθείας σύγκρουσης της Ρωσίας με τη Δύση, που μπορεί να οδηγήσει σε ασύλληπτη καταστροφή και μάλιστα σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ακόμα κι αν αποφευχθεί, θα έχει εγκαταστήσει μια χαίνουσα πληγή που θα πυορροεί για πολλά χρόνια.
Πρέπει να ηττηθεί γιατί ενδεχόμενη νίκη του θα αποσταθεροποιήσει την ευρύτερη γειτονιά της χώρας μας. Θα ανοίξει κύκλο παρεμβάσεων στα Βαλκάνια και θα ενισχύσει εκ των πραγμάτων την αναθεωρητική στρατηγική της Άγκυρας τόσο στα Δυτικά Βαλκάνια όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πρέπει να ηττηθεί γιατί πέρα από τη σύγκρουση δύο κρατών υπάρχει η σύγκρουση ενός σχετικά νέου κοινοβουλευτικού καθεστώτος με ένα απολυταρχικό και δεσποτικό. Γεγονός που δεν προοιωνίζεται θετική εξέλιξη στην ήδη δοκιμαζόμενη δημοκρατία σε παγκόσμιο αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Πρέπει να ηττηθεί γιατί, πάνω απ’ όλα, ένας τέτοιος απηνής πόλεμος έχει αναρίθμητα θύματα σε ανθρώπους, δημιουργεί νέα και αχρείαστα μεταναστευτικά ρεύματα, οδηγεί σε απόγνωση έναν ολόκληρο λαό.
Από την άλλη μεριά, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αφύπνισε την Ευρώπη, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιλήφθηκε ότι ένας πόλεμος μαίνεται στον χώρο της και αυτή απουσίαζε. Ο αναπροσανατολισμός της Γερμανίας, η αποστολή σημαντικής βοήθειας στους Ουκρανούς, η ευνοϊκή στάση για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση της Ουκρανίας, η ευνοϊκή υποδοχή του όποιου μεταναστευτικού ρεύματος υποδηλώνουν ότι η αντιπαράθεση της Δύσης συνολικά με τη Ρωσία δεν μπορεί να γίνει ερήμην της.
Εκ των πραγμάτων έρχονται στο προσκήνιο και σε προτεραιότητα τα ζητήματα της πολιτικής ολοκλήρωσης, της ενιαίας εξωτερικής πολιτικής, της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, που οι προηγούμενες ηγεσίες της Ένωσης είχαν αφήσει στο περιθώριο. Σε έναν πολυπολικό κόσμο, όπου ο ανταγωνισμός ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας δημιουργεί ψυχροπολεμικό κλίμα και θέτει διαρκώς διλήμματα που αφορούν τις κατανομές ισχύος και τις γεωπολιτικές στρατηγικές, η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι ο φτωχός συγγενής, ένα συμπληρωματικό δευτερεύον σύστημα. Τόσο η αλλαγή στον ρόλο και το εύρος του ΝΑΤΟ όσο και ο αναγκαίος ευρωστρατός, ο κοινός εξοπλισμός αμυντικών συστημάτων και η επιμονή στη συμπερίληψη της Ρωσίας στα ζητήματα ευρωασφάλειας, έστω μακροπρόθεσμα, συνιστούν και επιβάλλουν αναγκαίες αλλαγές και γρήγορα βήματα.
Η Ελλάδα οφείλει να σταθεί, με βάση τα δικά της συμφέροντα, συνεπής με τις αξίες που διέπουν τη στάση της και τη δική της εθνική στρατηγική. Να αποκτήσει φωνή στο κέντρο των σημαντικών ευρωπαϊκών εξελίξεων και να συμμετάσχει ενεργά σε ό,τι οι συμμαχίες της επιβάλλουν και συμφωνούν με αυτές τις αξίες και τη στρατηγική.
Η ανάγκη αναπροσαρμογής και καθορισμού πραγμάτων και στόχων επιβάλλουν ενιαίο εθνικό μέτωπο, που μόνο σε συνθήκες συνεννόησης και συναίνεσης είναι δυνατό να οικοδομηθεί. Γι’ αυτό είναι αδιανόητη, ιδιαίτερα σήμερα, με τις ραγδαίες εξελίξεις στο Ουκρανικό, η στάση του πρωθυπουργού να αρνείται συστηματικά αυτήν την ανάγκη.
Οι επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες αποκτούν κρίσιμη σημασία. Γιατί το Ουκρανικό συνδέεται άρρηκτα με την εξέλιξη της ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομίας, οι πληθωριστικές πιέσεις θα ενταθούν και το κόστος της ενέργειας θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα θα συμπιεστούν. Οι πολιτικές της κυβέρνησης, δυστυχώς, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το κουβάρι αυτών των εξελίξεων. Τώρα είναι η ώρα η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, που ανακάμπτει, και το ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται σε φάση νέας συσπείρωσης και θετικής προοπτικής, να απαντήσουν με ποιον τρόπο θα αλλάξουν τα πράγματα.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ