Νίκος Ρεμπάπης στο “Π”: Κάλπικες ευαισθησίες, πραγματικοί κίνδυνοι

Του
ΝΙΚΟΥ ΡΕΜΠΑΠΗ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ

«Δεν έχω καταλάβει τι πόλεμος είναι αυτός. Εμείς, που ζούμε εδώ, μεγαλώσαμε σε μία ηρεμία, ξέρετε, επί Σοβιετικής Ένωσης»…

Αυτή ήταν η απάντηση μίας ουκρανής γυναίκας σε ερώτηση δημοσιογράφου μετά την απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Τριάντα χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού οι λαοί δεν είδαν «ασφάλεια» και «ειρήνη», όπως τους έλεγαν τότε, αλλά φτώχεια, πείνα και τώρα έναν ακόμη ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος, ύστερα από αυτούς στα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Η τυπική έναρξη του πολέμου έγινε την Πέμπτη, αλλά το εύφλεκτο υλικό συσσωρευόταν σταδιακά εδώ και χρόνια. Έχει μεγάλη σημασία να εντοπιστούν τα «γιατί» των εξελίξεων. Το έδαφος του ανταγωνισμού είναι η σφοδρή σύγκρουση μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων για τον έλεγχο δρόμων μεταφοράς ενέργειας, πρώτων υλών και σφαιρών επιρροής. Κάθε καπιταλιστικό κράτος, κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία προωθεί τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα. Το ξέσπασμα του πολέμου είναι η συνέχεια και η απόδειξη ότι αυτοί οι ανταγωνισμοί πλέον δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με διπλωματικές και εύθραυστες συμφωνίες.

Από τη μία βρίσκονται οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, που στήριξαν την αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου, τους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς και τις φασιστικές ομάδες της Ουκρανίας και εδώ και χρόνια προωθούν τις θέσεις τους (διεύρυνση του ΝΑΤΟ με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αντιπυραυλική ασπίδα κ.λπ.), με στόχο την πολύμορφη περικύκλωση της Ρωσίας.

Από την άλλη βρίσκεται η καπιταλιστική Ρωσία, που προωθεί τα δικά της σχέδια καπιταλιστικής ενοποίησης χωρών της πρώην ΕΣΣΔ και τα τελευταία χρόνια προχώρησε στην ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία και πρόσφατα στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.

Διάφοροι, τις τελευταίες ημέρες, εμφανίζονται να πέφτουν από τα σύννεφα. Αναφέρουν για παράδειγμα ότι δημιουργείται «επικίνδυνο προηγούμενο αλλαγής συνόρων».

Όταν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έκαναν κομματάκια τα Βαλκάνια τη δεκαετία του ’90, δημιουργούσαν «προηγούμενο σεβασμού των συνόρων»;

Όταν η ΝΑΤΟϊκή Τουρκία αμφισβητεί στην πράξη τα σύνορα και τις συνθήκες που τα καθορίζουν, ενώ ΝΑΤΟ και ΕΕ τής δίνουν αέρα στα πανιά, τι «προηγούμενο» δημιουργείται;

Λένε επίσης: «Περιφρονείται το διεθνές δίκαιο». Στη Συρία, την Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν το διεθνές δίκαιο ζούσε μέρες δόξας; Εδώ και χρόνια, ιδιαίτερα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το διεθνές δίκαιο αξιοποιείται ως λάστιχο από τους ιμπεριαλιστές, ώστε να χωρέσει τις εκάστοτε πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές τους επιδιώξεις ενάντια στους λαούς. Αυτά δεν μπορεί να τα ξεχνάει κανείς.

Ας τα θυμηθούν και τα στελέχη της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, που αυτές τις μέρες μοιράζονται τις ίδιες δήθεν ευαισθησίες, ενώ όλοι μαζί έχουν διαμορφώσει συνθήκες ασφυκτικής εμπλοκής της χώρας μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ για την περικύκλωση της Ρωσίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ έχουν αναλάβει την ιστορική ευθύνη να μετατρέψουν τη χώρα σε ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο πολέμου αλλά και μαγνήτη αντιποίνων. Έτσι υπηρετούν τον στόχο της άρχουσας τάξης της χώρας να αποκομίσει μερίδιο από τα κέρδη που διακυβεύονται.

Τελικά, η βάση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη δεν φτιάχτηκε για την τρομάρα της «συμμάχου» Τουρκίας, αλλά για τη μεταφορά ΝΑΤΟϊκων στρατευμάτων και πολεμοφοδίων στην Ανατολική Ευρώπη.

Τελικά, η βάση στη Σούδα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση από τις ανταγωνιστικές προς το ΝΑΤΟ στρατιωτικές δυνάμεις.

Η απάντηση υπέρ των συμφερόντων του λαού μας δεν βρίσκεται στο να συστρατευθούμε ως λαός με τον έναν ή τον άλλον ιμπεριαλιστικό πόλο. Πραγματικό όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σημαίνει πάλη για να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας. Σημαίνει διεκδίκηση να επιστρέψει τώρα το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, που υπηρετεί εκτός συνόρων, σε ιμπεριαλιστικές αποστολές. Σημαίνει αγώνας για να μη σταλεί κανένας στρατιώτης ή αξιωματικός στην Ουκρανία ή αλλού. Σημαίνει πάλη για να αποδεσμευθεί η χώρα μας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ώστε ο λαός να είναι νοικοκύρης στον τόπο του.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ