Μανώλης Χριστοδουλάκης στο “Π”: Μαζί μπορούμε να κάνουμε την κρίση ελπίδα

Του
ΜΑΝΩΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ
Γραμματέα της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Κινήματος Αλλαγής

Η ελληνική κοινωνία μαστίζεται από πολυεπίπεδη κρίση.
Η ακρίβεια στα βασικά είδη διατροφής του κάθε νοικοκυριού.
Η εκτόξευση της τιμής του ρεύματος.
Η πίεση των distress funds στους δανειολήπτες.
Το κυνηγητό της Εφορίας και των ασφαλιστικών ταμείων.
Η εργασιακή ανασφάλεια.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν τη ζοφερή πραγματικότητα για τα κατώτερα εισοδήματα, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχος αλλά και τη μεσαία τάξη, τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Την ίδια ώρα, τα μακροοικονομικά μεγέθη δεν γεννούν αισιοδοξία. Τα ελλείμματα εκτοξεύονται, με αποτέλεσμα να ακριβαίνει η αποπληρωμή του χρέους, αφού η εκτόξευση των ελλειμμάτων συνοδεύεται και από άνοδο των επιτοκίων δανεισμού της χώρας.

Η υγειονομική κρίση δοκιμάζει ακόμα τις αντοχές του Συστήματος Υγείας.

Σε αυτό το σύνθετο παζλ, που αναζητεί λύσεις, άμεσες και εφικτές, η κυβέρνηση απαντάει με φοροελαφρύνσεις από του χρόνου και ένα πρόγραμμα διανομής των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης στους λίγους. Στους ίδιους λίγους τους οποίους ενίσχυσε και κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης.

Η χώρα χρειάζεται δραστικές λύσεις.

Λύσεις που να αφορούν τους πολλούς και όχι τους λίγους.

Η μείωση των φόρων στην κατανάλωση, του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, δεν θα έπληττε ένα κράτος που σήμερα κερδοσκοπεί. Με τις αυξημένες τιμές των προϊόντων εισπράττει περισσότερα από μια καθημαγμένη κοινωνία. Γιατί, να μη γελιόμαστε, δεν πληρώνει το ίδιο την κρίση αυτός που «έχει» με αυτόν που «δεν έχει».

Το ΕΚΑΣ στους χαμηλοσυνταξιούχους θα ήταν μια τόνωση του ρημαγμένου εισοδήματός τους και ένας τρόπος διασφάλισης της αξιοπρεπούς διαβίωσής τους.

Η επιμήκυνση της αποπληρωμής των χρεών των ιδιωτών προς το Δημόσιο και τις τράπεζες, με την επαναφορά των 120 δόσεων, θα έδινε ανάσα ρευστότητας στους επαγγελματίες και θα γέμιζε τα δημόσια ταμεία. Αντίθετα, το «σαφάρι» ευνοεί τα funds, που αρπάζουν περιουσίες, ενώ στεγνώνει την αγορά και εν τέλει τις εισπράξεις του Δημοσίου. Κανένας «απελπισμένος» δεν πρόκειται να πληρώσει, ιδίως όταν τα έχει χάσει όλα.

Ήδη έχει φανεί το πρόβλημα και γι’ αυτό το Δημόσιο, ενώ δεν έχουμε επανέλθει στην «κανονικότητα», προχωράει σε κατασχέσεις προκειμένου να τονώσει τα έσοδά του.

Μια γενναία, άλλωστε, πολιτική δεν είναι απαραίτητο να προκαλεί δημοσιονομικό κενό. Μπορεί να δημιουργεί και όφελος, αρκεί να είναι «έξυπνη», στοχευμένη και κοινωνικά δίκαιη.

Υπάρχουν λύσεις!

Μαζί μπορούμε να κάνουμε την κρίση ελπίδα.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ