Εμμ. Γούναρης στο “Π”: Οι απειλές της Τουρκίας για διεθνοποίηση της μη αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου
Του
Δρος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΟΥΝΑΡΗ
Εμπειρογνώμονος, Πρεσβευτού ε.τ.,
Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin)
Τελευταία, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, υπό μορφή τελεσιγράφου, απείλησε την Ελλάδα ότι αν δεν συμμορφωθεί με το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου (Λέσβος, Χίος, Σάμος και Ικαρία) και της Ανατολικής Μεσογείου (Δωδεκάνησα), που προβλέπεται από της διατάξεις ειρήνης της Συνθήκης της Λωζάννης, του 1923, της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων για την Ιταλία, του 1947, η Τουρκία θα θέσει θέμα κυριαρχίας των νησιών αυτών εκ μέρους της Ελλάδος και θα το διεθνοποιήσει, ζητώντας από τα κράτη-μέλη των ανωτέρω συνθηκών να υποστηρίξουν τις θέσεις της. Στη συνέχεια απείλησε την Ελλάδα ότι αν δεν συμμορφωθεί με το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης θα προβεί σε άλλες ενέργειες εις βάρος της!
Ευθύς αμέσως το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, με δήλωσή του, ανέφερε ότι η Τουρκία δεν είναι κράτος-μέλος της Συνθήκης Ειρήνης με την Ιταλία (1947) και ότι η στρατιωτικοποίηση εκ μέρους της Ελλάδος των νησιών του Αιγαίου (Λέσβος, Χίος, Σάμος και Ικαρία), για τα οποία προβλέπεται αποστρατιωτικοποίηση από τις Συνθήκες Ειρήνης με την Ιταλία, του 1947 και της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης, του 1923, είναι αποτέλεσμα των απειλών της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδος και η δημιουργία εκ μέρους της στρατιάς αποβατικού στόλου στα παράλια της Μικράς Ασίας με στόχο, φυσικά, την Ελλάδα. Άλλωστε η στρατιωτικοποίηση αυτή εκ μέρους της Ελλάδος είναι σύμφωνη με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο αναφέρει:
«Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Τα μέτρα που θα παίρνουν τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών κατά την άσκηση αυτού του δικαιώματος της νόμιμης άμυνας θα ανακοινώνονται αμέσως στο Συμβούλιο Ασφαλείας και σε καμία περίπτωση δεν θα θίγουν την εξουσία και την υποχρέωση που έχει το Συμβούλιο Ασφαλείας, σύμφωνα με αυτόν τον Χάρτη, να αναλαμβάνει οποτεδήποτε τη δράση που κρίνει αναγκαία για τη διατήρηση ή για την αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας».
Τη στρατιωτικοποίηση των νησιών αυτών εκ μέρους της Ελλάδος επέβαλαν οι συνεχείς απειλές της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδος, η επίθεση της Τουρκίας εις βάρος της Κύπρου, εις βάρος της Ελλάδος στα ελληνικά νησιά Ίμια το 1996, η δημιουργία στρατιάς αποβατικού στόλου στις μικρασιατικές ακτές και άλλες εχθρικές ενέργειες σε βάρος της Ελλάδος. Μήπως θα έπρεπε να στρατιωτικοποιήσουμε τα νησιά αυτά μετά από προηγούμενη… τουρκική εισβολή;
Η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 ήταν μια συνθήκη σε βάρος της ηττημένης Τουρκίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το ότι συμφωνήθηκε η Τουρκία να έχει την κυριαρχία επί της Ίμβρου, της Τενέδου, των Λαγουσών και των μικρονησίδων και βράχων που απέχουν λιγότερο από 3 μίλια ήταν στην πραγματικότητα ένα δώρο προς αυτήν, λόγω της υπογραφής των συνθηκών ειρήνης της Τουρκίας με τη Γαλλία και της Ιταλίας λίγο πριν τελειώσει η Μικρασιατική Εκστρατεία.
Κανονικά θα έπρεπε να ισχύει η Συνθήκη Ειρήνης των Σεβρών του 1920! Αυτό καλό είναι να μην το ξεχνά η Τουρκία. Ως προς τις απειλές της προς την Ελλάδα, της υπενθυμίζουμε ότι τη γεωγραφία και τις οδούς της Ανατολικής Θράκης, όσο και της Μικράς Ασίας ακόμη γνωρίζει ο Ελληνικός Στρατός, τον οποίο ουδέποτε πέταξε στη θάλασσα, τους ελληνικούς πληθυσμούς (άνδρες, γυναικόπαιδα), τους Αρμένιους και άλλους απροστάτευτους πέταξε στη Σμύρνη και αλλού!
Όσο για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, που επιχειρεί η Τουρκία, αυτό πρέπει να το δεχθούν όλα τα κράτη-μέλη αυτής, δηλαδή, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ιαπωνία, Ρουμανία, Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Σκόπια, και τα κράτη που αναφέρονται στη Συνθήκη για τα σύνορά τους, δηλαδή, Αίγυπτος, Συρία, Ιράκ, Αυστρία, Πολωνία, Ρουμανία, Κύπρος, Τσεχία, Σλοβακία, Τυνησία, Μαρόκο, ίσως και εκείνα που έχουν προσχωρήσει σε ορισμένα παραρτήματα της Συνθήκης, δηλαδή, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισπανία και ΗΠΑ.
Όσον αφορά τη Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία, του 1947, με βάση την οποία παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, η Τουρκία δεν είναι κράτος-μέλος σ’ αυτήν και έτσι ουδεμία αναθεώρηση αυτής μπορεί να ζητήσει και να πετύχει από τα κράτη-μέρη αυτής, δηλαδή, ΗΠΑ, Κίνα, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Σοβιετική Ένωση (Ρωσία, Μολδαβία, Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία, Αρμενία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Ουζμεπκιστάν, Τουρκμενιστάν, Κιργιστάν), Αυστραλία, Βέλγιο, Λευκορωσία, Βραζιλία, Καναδάς, Αιθιοπία, Ελλάδα, Ινδία, Νέα Ζηλανδία, Κάτω Χώρες, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουκρανία, Νότιος Αφρική, Γιουγκοσλαβία (Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Σκόπια), τα οποία δεν ενδιαφέρονται για οποιαδήποτε αναθεώρηση, αφού δεν έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα ή συμφέρον. Άλλωστε για μια μερική ή ολική αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, του 1923, και της Συνθήκης της Ειρήνης των Παρισίων με την Ιταλία, του 1947, κατά το Γενικό Διεθνές Δίκαιο απαιτείται ομοφωνία, οπότε οι προσπάθειες της Τουρκίας για την αναθεώρηση των συνθηκών αυτών πέφτουν στο κενό.
Άλλωστε, ακόμη και αν φέρει η Τουρκία το όλο θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, δεν πρόκειται να πετύχει οτιδήποτε, διότι τα μόνιμα κράτη αυτού (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα, Ρωσία) και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη αυτού δεν πρόκειται να δεχθούν οποιαδήποτε αναθεώρηση. Όσον αφορά τις απειλές της ως προς την ελληνική κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, αναφέρουμε τις εκφρασθείσες θέσεις ΗΠΑ, Βρετανίας, Σερβίας, ΕΕ, καθώς με ανακοινώσεις τους τόνισαν ότι η ελληνική κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου είναι σαφέστατη και ουδείς μπορεί να την αμφισβητήσει.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ