Χρήστος Βοσκόπουλος στο “Π”: Η εποχή που υπήρχε χρόνος για χάσιμο τελείωσε

Του
ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΥ
Δημάρχου Καισαριανής

Η τοπική αυτοδιοίκηση τα τελευταία χρόνια βρίσκεται διαρκώς στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης κρίσεων, προβλημάτων και ικανοποίησης αναγκών.

Ο «Καλλικράτης» ορθώς μετέφερε στους ΟΤΑ αρμοδιότητες, καθώς η τοπική αυτοδιοίκηση είναι πλησιέστερα στον πολίτη, δίνει τη δυνατότητα για περισσότερη δημοκρατία και συμμετοχικότητα, για αμεσότερη επίλυση των προβλημάτων αλλά και για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση προγραμμάτων σε ανθρώπινη κλίμακα. Ωστόσο, η μεταφορά των αρμοδιοτήτων δεν συνοδεύεται από την απαραίτητη οικονομική αυτονομία.

Οι πυλώνες των οικονομικών πόρων των δήμων είναι δύο. Ο ένας είναι η πάγια κρατική χρηματοδότηση, η οποία καθορίζεται με βάση το ποσοστό του πληθυσμού. Αυτό για τον Δήμο Καισαριανής, με μόλις 30.000 κατοίκους, παρουσιάζει μια αντίφαση σε σχέση με τις ανάγκες, για λόγους που σχετίζονται με την ιδιαιτερότητα της πόλης. Για παράδειγμα, είμαστε ο δήμος με το μεγαλύτερο ποσοστό περιαστικού πρασίνου της Αθήνας. Αυτό μεταφράζεται σε ανάγκες για ανθρώπινο δυναμικό, για τεχνολογικό εξοπλισμό, για πυροπροστασία και πολιτική προστασία αλλά και τεράστια έξοδα υδροδότησης. Αυτό το πράσινο όμως ωφελεί μια ευρύτερη περιοχή, ακόμα και την πόλη της Αθήνας. Το απολαμβάνουν όλοι οι Αθηναίοι που επισκέπτονται την πόλη μας.

Ο άλλος πυλώνας είναι τα ίδια έσοδα. Η επιχειρηματική δραστηριότητα στα όρια της πόλης είναι κυρίως από μικρομεσαίες επιχειρήσεις και εμπορικά καταστήματα. Μια τοπική οικονομία με αυτά τα χαρακτηριστικά αφενός παράγει λίγα έσοδα, αφετέρου είναι ευάλωτη στη συγκυρία. Η πανδημία για τον Δήμο Καισαριανής ήταν ένα τεράστιο πλήγμα. Η μείωση εσόδων που έχει καταγραφεί αυτά τα δύο χρόνια είναι σχεδόν αβάσταχτη για τον ετήσιο προϋπολογισμό. Αύξησε ανάγκες όπως το κοινωνικό συσσίτιο και το κοινωνικό παντοπωλείο και ανέδειξε νέες, όπως η ανάγκη υλικών και επιπλέον προσωπικού για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Δυστυχώς, οι προηγούμενες διοικήσεις έκαναν ελάχιστα για να βελτιώσουν ή να δημιουργήσουν υποδομές, με αποτέλεσμα η πόλη να στέκεται σε σαθρά θεμέλια. Η κατακόρυφη πτώση των εσόδων εξαιτίας της πανδημίας είχε λοιπόν διπλάσιο αντίκτυπο σε εμάς.

Εδώ και δυόμισι χρόνια, ως διοίκηση, παράλληλα με τη διαχείριση της πανδημίας, αγωνιζόμαστε να θεμελιώσουμε τα αυτονόητα: Να αναβαθμίσουμε τους παμπάλαιους υπολογιστές των δημοτικών υπηρεσιών, να αγοράσουμε νόμιμο λογισμικό, να βάλουμε πίνακες ασφαλείας στις αθλητικές εγκαταστάσεις, να ολοκληρώσουμε το αποχετευτικό, που ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’50, να συντάξουμε νέο χωροταξικό, αφού το πιο πρόσφατο είναι σχεδόν 40 ετών, να συντάξουμε Δημοτικό Περιουσιολόγιο, Σχέδιο Πολιτικής Προστασίας και Κανονισμό Καθαριότητας, να τακτοποιήσουμε αυθαίρετα δημοτικά κτίρια (σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ.), να κάνουμε δηλαδή έργο υποδομής.

Τα πρόσφατα, ακραία καιρικά φαινόμενα, η πανδημία, οι πυρκαγιές αποτελούν ενδείξεις μιας νέας εποχής. Καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε σε νέες προκλήσεις. Η κεντρική διοίκηση, με το παρόν θεσμικό πλαίσιο, στέλνει τους ΟΤΑ στη μάχη άοπλους. Η πρόσφατη κακοκαιρία «Ελπίς» ανέδειξε τον ρόλο που καλείται να επιτελέσει η τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και την απογύμνωσή της ως προς τα διαθέσιμα εργαλεία και πόρους. Η εποχή που υπήρχε χρόνος για χάσιμο τελείωσε. Μέχρι τώρα οι άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης διεκδικούσαμε να ανοίξει μια συζήτηση για τον ρόλο των ΟΤΑ στη σύγχρονη ζωή. Τώρα πρέπει να περάσουμε στην πράξη, γιατί αυτό επιτάσσει η πραγματικότητα.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ