Ελίζα Βόζεμπεργκ στο “Π”: Disco η Παναγία Σουμελά; Αιδώς, Αργείοι!

Της
ΕΛΙΖΑΣ ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ
Ευρωβουλευτού της Νέας Δημοκρατίας

Η Παναγία Σουμελά αποτελεί ιερό σύμβολο για τον Ποντιακό Ελληνισμό, το οποίο σηματοδοτεί τη μαρτυρική του πορεία μέσα στον χρόνο, ιδίως αφότου στερήθηκε το δικαίωμα να κατοικεί στην ιστορική του πατρίδα, στα παράλια του Ευξείνου Πόντου, εκεί όπου ανέπτυξε για 3.000 χρόνια έναν αξιοθαύμαστο πολιτισμό.

Εδώ και 16 αιώνες, η Παναγία Σουμελά, από τους απόκρημνους βράχους του όρους Μελά, συμβολίζει τη χριστιανική ιστορία των Ποντίων, εκφράζει την κοινή συνείδηση για διατήρηση της εθνικής μνήμης και αποτελεί για τον Ποντιακό Ελληνισμό το πιο εμβληματικό πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο.

Η διαχρονική και πανθομολογούμενη θρησκευτική και ιστορική αξία της Παναγίας Σουμελά αναδεικνύει το μέγεθος της προσβολής, όταν διοργανώθηκε πάρτι με χορευτές και dj στον ιερό χώρο της Μονής, κατόπιν άδειας των Τουρκικών Αρχών, με πρόσχημα το γύρισμα διαφημιστικού σποτ.

Η παγκόσμια κοινότητα παρακολούθησε έκπληκτη ένα χυδαίο και αποκρουστικό θέαμα, το οποίο προσβάλλει ένα μνημείο υποψήφιο προς ένταξη στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Πρόκειται για πράξη βεβήλωσης, η οποία αποτελεί ύψιστη ασέβεια στην ιερότητα του χώρου και ύβρη για τον Ποντιακό Ελληνισμό και ευρύτερα για την Ορθοδοξία.

Με αφορμή αυτήν την προκλητική ενέργεια, που μάλιστα έγινε έπειτα από άδεια των Τουρκικών Αρχών, οι έλληνες και οι κύπριοι ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος καταθέσαμε ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με στόχο να αναδείξουμε την προσβολή και την ασέβεια απέναντι σε ένα μνημείο μοναδικής θρησκευτικής και πολιτιστικής σημασίας.

Με την παρέμβασή μας ζητήσαμε από την Επιτροπή να απευθύνει διάβημα διαμαρτυρίας προς τις Τουρκικές Αρχές, προκειμένου αυτές να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για διάσωση της ταυτότητας των ελληνοχριστιανικών μνημείων στον ιστορικό Πόντο.

Όμως αυτές οι προσβλητικές εικόνες δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά ήρθαν σε συνέχεια μιας σειράς προκλητικών ενεργειών των Τουρκικών Αρχών εις βάρος χριστιανικών μνημείων.

Τον Ιούλιο του 2020, παρά τις έντονες αντιδράσεις και τη διεθνή κατακραυγή, με απόφαση του Προέδρου Ερντογάν η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί.

Μάλιστα, με πρόσφατη κατεπείγουσα ερώτησή μου προς την Κομισιόν ανέδειξα ότι ένα τμήμα ψηφιδωτών εξαιρετικού κάλλους στην Αγία Σοφία, όπως εκείνα της Αψίδας και του επάνω ορόφου, έχουν καλυφθεί με πέπλο και οι επισκέπτες στερούνται την πρόσβαση σε αυτά.

Την τύχη της Αγίας Σοφίας είχε, τον Οκτώβριο του 2020, το μοναδικής αξίας βυζαντινό μνημείο της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη, ενώ είχε προηγηθεί η μετατροπή σε τζαμί της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας το 2013.

Η σκόπιμη και συνειδητή τακτική της τουρκικής ηγεσίας να προκαλεί συστηματικά, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας, εντάσσεται σε έναν μακροπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό, που υπηρετεί το νεοοθωμανικό όραμα Ερντογάν.

Η μετατροπή χριστιανικών ναών σε τζαμιά και η προσβολή μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής ισλαμοποίησης της Τουρκίας και επιστροφής της στο θεοκρατικό παρελθόν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, απομακρύνοντάς την από τον κοσμικό χαρακτήρα του κεμαλικού κράτους.

Μία ακόμη παράμετρος που εξηγεί τη στάση της γείτονος απέναντι σε χριστιανικά μνημεία είναι ότι για πρώτη φορά η Τουρκία και προσωπικά ο Ερντογάν διεκδικεί τα πρωτεία του ισλαμικού κόσμου, εμφανιζόμενος ως προστάτης των μουσουλμάνων σε διεθνές επίπεδο.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι φανερό προς τα πού επιχειρεί να στρέψει την Τουρκία, δοθέντος ότι επί μακρόν εργάζεται για την πολιτική και κοινωνική κυριαρχία μιας συντηρητικής, αντιδυτικής και ακραίας ισλαμικής αντίληψης.

Οι προκλητικές δηλώσεις και ενέργειες τούρκων αξιωματούχων, οι οποίες το τελευταίο διάστημα γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση, δεν μας μαθαίνουν κάτι που δεν γνωρίζουμε ήδη για τις μεθόδους της τουρκικής πλευράς.

Θα μας δείξουν όμως εάν οι δυτικοί εταίροι της Τουρκίας είναι διατεθειμένοι να αναγνωρίσουν το τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα της Τουρκίας, να αντιληφθούν ότι λειτουργεί ως παράγοντας αποσταθεροποίησης στην Ανατολική Μεσόγειο και να επαναξιολογήσουν τη στάση τους απέναντί της.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ