Μαρία Κομνηνάκα στο “Π”: Ο μποναμάς μόνο για τη φετινή χρονιά είναι 11 δισ. ευρώ!

Της
ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΜΝΗΝΑΚΑ
Βουλευτού του ΚΚΕ

Τα επικοινωνιακά παιχνίδια και οι σκυλοκαβγάδες που στήθηκαν τις τελευταίες μέρες στη Βουλή, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ένα πρωτόγνωρο σκηνικό. Περισσότερο είναι ένα βολικό, αποπροσανατολιστικό σκηνικό, που επιχειρεί να κρύψει μια ευρύτερη συμφωνία μεταξύ τους σε ουσιαστικά στρατηγικά ζητήματα.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι οι υψηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι επιλέχτηκαν κατά τη συζήτηση του αναπτυξιακού νόμου, με το οποίο συμφωνούν επί της ουσίας τόσο η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΙΝΑΛ. Την ίδια στιγμή, δεν έλειψε η ανταλλαγή φιλοφρονήσεων για την αξιοποίηση χρήσιμων επενδυτικών εργαλείων που κληρονόμησε η σημερινή κυβέρνηση από τον αναπτυξιακό νόμο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το 2016.

Τι έκρυψαν αυτοί οι καβγάδες: Ένα πλαίσιο διευκολύνσεων, προνομίων, φοροαπαλλαγών και επενδυτικών κινήτρων, ως αναγκαίο συνοδευτικό για το ζεστό χρήμα που προορίζεται για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ο μποναμάς μόνο για τη φετινή χρονιά είναι 11 δισ. ευρώ!

Την ώρα που τα λαϊκά στρώματα μαστίζονται απ’ την ακρίβεια, που τα δημόσια νοσοκομεία καταρρέουν και απορρίπτονται, ως μη ρεαλιστικά, μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ, όπως η απαλλαγή από τον ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στην ενέργεια αλλά και από τον ΕΦΚ στα καύσιμα. Μέτρα που θα μπορούσαν να δώσουν μια ανάσα σε συνθήκες που τα λαϊκά νοικοκυριά βιώνουν το ηλεκτροσόκ της ακρίβειας.

Εξάλλου, πέρα απ’ το ότι όλοι τους, από κυβερνητική θέση, νομοθέτησαν αντίστοιχα πακέτα διευκολύνσεων και επενδυτικών ενισχύσεων προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ο αναπτυξιακός νόμος στρώνει στην ουσία το έδαφος για το ξεκοκάλισμα των ενισχύσεων του Ταμείου Ανάκαμψης, στο οποίο εκδηλώθηκε επί της ουσίας ανάλογη συμφωνία και ομοψυχία από τα υπόλοιπα κόμματα.

Να, λοιπόν, πώς αποδεικνύεται ότι το αστικό κράτος είναι ικανότατο και επιτελικό όταν πρόκειται να εφαρμόσει αντιλαϊκές πολιτικές, να διευκολύνει τις επενδύσεις και τα κέρδη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Είναι πανέτοιμο και σε πλήρη συντονισμό όταν πρόκειται να τσακίσει κατασταλτικά τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Αντίθετα, είναι επιλεκτικά ανίκανο και ασυντόνιστο, γυμνό από μέσα και υποδομές, όταν πρόκειται να προστατέψει τον λαό από τα καιρικά φαινόμενα, τις φυσικές καταστροφές, να λύσει λαϊκά προβλήματα.

Γι’ αυτό και όσα τραγικά ζει και ξαναζεί σε επανάληψη ο λαός δεν είναι αποτέλεσμα απλά μιας διαχειριστικής ανικανότητας της μίας ή της άλλης κυβέρνησης, όπως επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί και κατά τη συζήτηση της πρότασης μομφής, αλλά και στο παρελθόν, με αντεστραμμένους τους ρόλους. Είναι γέννημα αυτής της ίδιας της ανάπτυξης, που έχει στο επίκεντρο το καπιταλιστικό κέρδος, την περίφημη επιχειρηματική πρωτοβουλία, την οποία υπηρετούν σε αδιάσπαστη συνέχεια, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και άλλα κόμματα. Η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει ως αναγκαία προϋπόθεση να θυσιάζονται η ζωή και η υγεία του λαού, το εισόδημά του, τα εργασιακά του δικαιώματα, συνολικά οι λαϊκές ανάγκες. Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι είναι η ίδια η κοινή στρατηγική της ΕΕ, που κυνικά επιλέγει, ως λιγότερο κοστοβόρες, τις όποιες αποζημιώσεις από τα αναγκαία αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά έργα, τα μέτρα αντισεισμικής θωράκισης, τα οποία σταθερά αποκλείονται ως ασύμφορο κόστος.

Σ’ αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική και σ’ όλες τις κυβερνήσεις που την ενσάρκωσαν μόνο το ΚΚΕ έχει έμπρακτα αποδώσει μομφή με τη δράση του στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και στις σχολές, ευρισκόμενο μέσα στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Αυτήν τη μομφή καλούμε και τον λαό να δώσει προς το ίδιο το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, στον δρόμο του οργανωμένου αγώνα, της πάλης για την ανατροπή κι όχι στην αναζήτηση παλιών και νέων επίδοξων «σωτήρων».

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ