Φωτεινή Τσαλίκογλου: Ο Αζόρ είναι ασπίδα για την ψυχική μας υγεία…
[ Εξομολογήσεις… ]
«Ένας σκύλος εγκαταλελειμμένος από τη μάνα του. Ένα πλάσμα κακοποιημένο από το πρώτο αντικείμενο αγάπης στη ζωή μας. Ο Αζόρ είναι η εμβληματική φιγούρα του απελπισμένου, δίχως στέγη, δίχως πατρίδα, δίχως παιδική ηλικία, ανθρώπου. Μια αλληγορία για έναν γυμνό άνθρωπο.
Είναι ανθεκτικός ο Αζόρ. Ανθρωποποιείται μέσα από τις συμφορές του. Θα μπορούσε να ήταν κι ένας άνθρωπος της εποχής μας, γέννημα της πανδημίας που διακατέχεται από πρωτόγνωρα άγχη και αγωνίες. Με μια αίσθηση διαταρακτικού αβοήθητου να τον πλημμυρίζει. Τα ευάλωτα, ακόμα και τα ψυχικά πάσχοντα άτομα που βρέθηκαν ή τα αναζήτησα εγώ στη ζωή μου μού έμαθαν πολλά για τον πόθο ζωής. Σε αυτά τα θλιμμένα πλάσματα χρωστάω και ένα μεγάλο μάθημα ζωής: μου φανέρωσαν ότι η ανθρώπινη ύπαρξη σημαίνει εμπειρία της απελπισίας και μια ζωτική ικανότητα να την ξεπερνάμε. Το Εγώ μας πάλλεται μέσα στην πολλαπλότητά του. Μπορούμε να είμαστε ένα πληγωμένο πλάσμα και ταυτόχρονα ένα πλάσμα ικανό να φροντίζει τον άλλον. Η έγνοια μας για τον άλλον άνθρωπο μας καθιστά ανθρώπινα υποκείμενα. Είναι ασπίδα για την ψυχική μας υγεία. Και σύμφωνα με μια άποψη, στην έγνοια για τον άλλον οφείλεται ο ίδιος μας ο πολιτισμός.
Μια νύχτα κοιμηθήκαμε και το πρωί ξυπνήσαμε σε έναν άλλον κόσμο… Η αίσθηση-ψευδαίσθηση ότι ορίζουμε, έστω στοιχειωδώς, τη μοίρα μας τινάχθηκε στον αέρα. Ο ιός ήλθε αναπάντεχα να μας θυμίσει αυτό που με κάθε τρόπο η νηπενθής κοινωνία μας απωθούσε προκειμένου ανενόχλητη να συνεχίζει τον τρόπο ζωής της: τη θνητότητά μας. Όλα έγιναν άλλα. Ο θάνατος ήλθε βίαια στο προσκήνιο. Η εικόνα ενός ασυντρόφευτου, βασανιστικού, καλωδιωμένου θανάτου γλίστρησε από τις οθόνες της τηλεόρασης και στοίχειωσε την ψυχή μας».
Υπογραφή: Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια Ψυχολογίας και συγγραφέας
Βιβλίο: Ο Αζόρ και ο κύριος των εννιά