Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: Περιμένουμε αυτό που δεν υπάρχει ακόμα…
Για να μπορούμε να λειτουργούμε ως αλληλέγγυοι συνάνθρωποι, όπως δηλαδή θα το απαιτούσε ίσως η ηθική μας συνείδηση, θα έπρεπε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ως «πολίτες ενός ενιαίου και αδιαίρετου πλανήτη».
Είμαστε όμως πολύ μακριά από μια τέτοια προοπτική. Από ό,τι φαίνεται λοιπόν, το μέλλον ενός ενιαίου πλέον και τεχνικά αδιαίρετου κόσμου θα εξαρτηθεί από τους κυμαινομένους όρους σύζευξης ανάμεσα στις οριοθετημένες και αμετακίνητες συλλογικότητες που εκφράζονται με τη μορφή των υποστασιοποιημένων «εθνών» ή «πατρίδων» και σε μια αφηρημένη «ανθρωπότητα» που δεν υπάρχει ακόμα αλλιώς παρά ως αξιακή φαντασίωση.
Περιμένοντας λοιπόν «αυτό – που – δεν – υπάρχει – ακόμα», αναρωτιέμαι: Ειρωνεία ή αδιέξοδο;.
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς Ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Φωτο: wikipedia.org
