Μύθοι και πραγματικότητες για το Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων
Tο Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων, η ίδρυση του οποίου δρομολογήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού πριν από λίγες μέρες, δεν αποτελεί ξεχωριστή πρωτοβουλία, ούτε αυτοτελή δράση, αφού ο αρχικός σχεδιασμός το είχε εντάξει στο σχέδιο της «Πολιτιστικής Ακτής» του Πειραιά.
Αυτή προέβλεπε την ενοποίηση των αρχαιολογικών χωρών του λιμανιού και την ίδρυση πέντε πρωτοποριακών μουσείων και τη σύνδεσή τους ακόμα και με υποθαλάσσια ζεύξη. Ολόκληρη η Πολιτιστική Ακτή, σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, θα εκτεινόταν σε μια έκταση 600 στρεμμάτων και θα περιελάμβανε, εκτός του κτιρίου του Σιλό, την Πέτρινη Αποθήκη, το Καστράκι και τον χώρο δίπλα και πάνω από τον Σταθμό Λαρίσης, έκτασης 6 στρεμμάτων, όπου θα γινόταν το Πάρκο Μικρασιατών Προσφύγων.
Την αποκάλυψη αυτή έκανε στη στήλη ο πρώην πρόεδρος του ΟΛΠ Γιώργος Ανωμερίτης, ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής της ιδέας για τη δημιουργία Μουσείου Ενάλιων Αρχαιοτήτων, όπως ακούστηκε και στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όπου ο δήμαρχος αναφέρθηκε στις θετικές εξελίξεις σχετικά με την πρόοδο του θέματος. Ήρθαμε σε επαφή με τον Γιώργο Ανωμερίτη, ο οποίος μας είπε ακριβώς πώς γεννήθηκε η ιδέα και γιατί έπρεπε το κράτος να επιμείνει στη δημιουργία της Πολιτιστικής Ακτής Πειραιά.
«Η ανάδειξη και η αξιοποίηση του λιμανιού δεν είναι θέμα των Κινέζων. Είναι θέμα της Ελλάδας και ειδικά του Πειραιά, που θα είναι ο κατ’ εξοχήν ωφελημένος από μια τέτοια προοπτική. Εμείς, ως διοίκηση του ΟΛΠ, σκεφτήκαμε κάτι πολύ απλό. Τα κρουαζιερόπλοια, ειδικά τα τελευταίου τύπου, που είναι σαν μικρές πολιτείες, έχουν ανάγκη για ανεφοδιασμό σε νερό, καύσιμα, τρόφιμα και είδη γενικής χρήσης. Επειδή ακριβώς οι ανάγκες τους είναι μεγάλες, πρέπει να βρίσκουν σε σύντομα χρονικά διαστήματα λιμάνι με τις κατάλληλες υποδομές για να τις καλύπτουν. Τέτοιο λιμάνι στη χώρα μας είναι μόνο ο Πειραιάς. Μπορεί και η Θεσσαλονίκη ή η Πάτρα να έχουν τις υποδομές να εξυπηρετήσουμε, αλλά είναι πολύ έξω από την πορεία των πλοίων που κάνουν κρουαζιέρες στην Ανατολική Μεσόγειο. Μόνο ο Πειραιάς τα εξυπηρετεί, γι’ αυτό και τον έχουν σε όλα τους τα προγράμματα – και όχι μόνο για την Ακρόπολη».
Ένα από τα μουσεία θα ήταν εκείνο των Ενάλιων Αρχαιοτήτων, το άλλο θα ήταν το Αρχαιολογικό Μουσείο Λιμένων, που θα στεγαζόταν στο Καστράκι, που σήμερα είναι άδειο, το τρίτο θα ήταν το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, που θα βασιζόταν στον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, το τέταρτο θα ήταν το Μουσείο Μετανάστευση, που θα στεγαζόταν στην Πέτρινη Αποθήκη, και το πέμπτο θα ήταν το Ιστορικό Αρχείο του ΟΛΠ, το οποίο αγνοείται από τότε που μπήκε στο λιμάνι η Cosco, μαζί με τα βιβλία του Βρεττάκου, που είχε εκδώσει ο ΟΛΠ και ήταν αποθηκευμένα στο ισόγειο του κτιρίου που φιλοξενούσε το ιστορικό αρχείο.
Στο ίδιο πλάνο υπήρχε και το Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων, για την ίδρυση του οποίου είχε συσταθεί επιτροπή με πρόεδρο τον αείμνηστο πρύτανη του Πολυτεχνείου Δημήτρη Φατούρο. Για τη διευκόλυνση της ενοποίησης των χωρών και την απλούστευση της μετάβασης των επισκεπτών από τη μία πλευρά της Πολιτιστικής Ακτής στην άλλη είχε σχεδιαστεί υποθαλάσσια ζεύξη, που θα ένωνε την ακτή στο Λιοντάρι με την απέναντι, εκεί που βρίσκεται η προβλήτα των πλοίων που πάνε στα Δωδεκάνησα. «Για την έναρξη των έργων αυτών είχαμε συγκεντρώσει και αφήσαμε στο ταμείο του ΟΛΠ 60 εκατ. ευρώ. Τι έγιναν αυτά τα χρήματα δεν γνωρίζω», τόνισε και κατέληξε:
«Προσωπική μου άποψη, την οποία είχα καταθέσει στον κ. Πιτσιόρλα και του είχα ζητήσει πιεστικά να την υιοθετήσει, αλλά δεν εισακούστηκα, ήταν τα 600 στρέμματα της Πολιτιστικής Ακτής και τα κτίρια που είχαν επιλέγει για τα Μουσεία να μην παραχωρηθούν. Άλλωστε και που παραχωρήθηκαν δεν αξιοποιούνται και ρημάζουν».
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: naftemporiki.gr