Γρηγόρης Λιόνης στο “Π”: Στο ίδιο έργο θεατής ο λαός

Του
ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΙΟΝΗ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ,
Υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή έναν χιονιά, βιώσαμε μία ακόμη τραγωδία. Εγκλωβισμένα αυτοκίνητα στην Αττική Οδό, παράλυση του οδικού δικτύου της Αθήνας και της Αττικής, διακοπές ρεύματος και αποκλεισμένα νοσοκομεία.

Πάνω σε αυτόν τον καμβά, η ΝΔ προσπαθεί να διαχειριστεί πολιτικά την κατάσταση, ρίχνοντας αλλού την ευθύνη και καταγγέλλοντας τον ΣΥΡΙΖΑ πως «τα ίδια έκανε», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τη ΝΔ, υποβάλλοντας μάλιστα και πρόταση μομφής.

Σίγουρα η κυβέρνηση της ΝΔ, το κεντρικό κράτος και όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις που υλοποίησαν την ίδια πολιτική έχουν τεράστιες ευθύνες για τη λειψή προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού και την υποχρηματοδότηση των δομών προστασίας, γιατί αρκέστηκαν σε προειδοποιήσεις «αποφυγής των άσκοπων μετακινήσεων», ενώ οι βιομηχανίες και άλλοι χώροι εργασίας δούλευαν κανονικά. Σίγουρα, η Αττική Οδός έχει πελώριες ευθύνες γιατί δεν έχει επαρκή μέσα και γιατί δεν έκλεισε αρκετά νωρίς, προκειμένου να μη χάσει έσοδα. Η Περιφέρεια Αττικής και ο Δήμος Αθηναίων έχουν μεγάλες ευθύνες για την προτεραιότητα των επενδύσεων σε πανάκριβα έργα (π.χ., αναπλάσεις στα κέντρα των πόλεων – Μεγάλος Περίπατος κ.λπ.) και όχι στα αναγκαία μέσα για να διασφαλίζεται, τουλάχιστον, ότι το μείζον οδικό δίκτυο της πόλης θα είναι ανοικτό.

Το να περιοριστούμε, όμως, στις συγκεκριμένες ευθύνες, στα «λάθη» που έγιναν, τελικά συγκαλύπτει το ότι ο λαός βρίσκεται στο «ίδιο έργο θεατής» διαχρονικά. Επί ΝΔ, ζήσαμε τις καταστροφικές πυρκαγιές το καλοκαίρι, τις πλημμύρες στην Εύβοια κ.λπ. Επί ΣΥΡΙΖΑ, ζήσαμε τη Μάνδρα, το Μάτι και αντίστοιχους αποκλεισμούς οδηγών στην Εθνικό Οδό. Κάθε χρόνο οι αποκλεισμοί δρόμων και η διακοπή της ηλεκτροδότησης είναι μόνιμο φαινόμενο για ολόκληρες περιοχές…

Η πείρα, λοιπόν, «φωνάζει» ότι η πραγματική αιτία, τελικά, για τις τεράστιες συνέπειες στη ζωή του λαού είναι βαθύτερη και δεν περιορίζεται στις ευθύνες της μίας ή της άλλης εταιρείας, του ενός ή του άλλου διαχειριστή του κράτους και της διοίκησης, κεντρικής ή τοπικής.

Στον καπιταλισμό, το κράτος υπάρχει για να διασφαλίζει τα συμφέροντα και την εξουσία του κεφαλαίου, και οι επιχειρήσεις κινούνται με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος τους.

Γι’ αυτό και κάνουν συνεχώς εκπτώσεις σε οτιδήποτε μπορούν. Λιγότερα μέσα αποχιονισμού και λιγότερα συνεργεία αποκατάστασης βλαβών σημαίνουν περισσότερα κέρδη για τους ομίλους. Τα τεχνικά έργα γίνονται με τον οικονομικότερο τρόπο για το κεφάλαιο, οδηγώντας σε καταστροφές. Ο σχεδιασμός των έργων, οι προτεραιότητες της ανάπτυξης, όλα καθορίζονται με κριτήριο τον αντίκτυπο στην κερδοφορία μιας χούφτας μονοπωλίων.

Γι’ αυτό και η προφανής και αναγκαία διακοπή της εργασίας δεν υλοποιείται παρά μόνο στο «και πέντε», για να ρίξει η κυβέρνηση στάχτη στα μάτια.

Γι’ αυτό και η πολιτική προστασία υποχρηματοδοτείται συστηματικά.

Γι’ αυτό και οι προϋπολογισμοί κατευθύνονται στα έργα που χρειάζεται το κεφάλαιο και όχι στα έργα που χρειάζεται ο λαός.

Γι’ αυτό και οι υποδομές παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο και λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια.

Γι’ αυτό και ο ίδιος ο σχεδιασμός της ανάπτυξης γίνεται με κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία. Η βαθύτερη, η πραγματική αιτία όλων των τραγικών φαινομένων που ζήσαμε στο παρελθόν και ζούμε και τώρα είναι το ίδιο το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και το σημερινό κράτος.

«Η ζωή ενός ανθρώπινου όντος αξίζει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο από όλη την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη Γη», έλεγε ο Τσε Γκεβάρα. Στον καπιταλισμό, όμως, η ζωή ενός ανθρώπου κοστολογείται μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τις ασφαλιστικές εταιρείες, τα αστικά κράτη, την ΕΕ. Είτε δούμε τους νεκρούς από τα εργατικά ατυχήματα και την απαξίωση της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης σε μια απλή μηχανή που παράγει κέρδη στους χώρους δουλειάς είτε δούμε τις εκπτώσεις στα μέσα προστασίας, την υποχρηματοδότηση των μηχανισμών, τον γενικότερο σχεδιασμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το πρόβλημα είναι κοινό.

Με ΝΔ, με ΣΥΡΙΖΑ ή με οποιαδήποτε άλλη αστική κυβέρνηση, όσο παραμένει το κίνητρο του κέρδους και η καπιταλιστική ιδιοκτησία θα συνεχίζουμε να θρηνούμε θύματα και να βιώνουμε καταστάσεις που, ενώ φαίνονται «παράλογες», έχουν από πίσω τους την πολύ συγκεκριμένη και σιδερένια λογική του καπιταλιστικού κέρδους.

Είναι ευκαιρία να βγάλουμε συμπεράσματα. Η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα υπάρχει. Ο ριζικά διαφορετικός δρόμος της εργατικής λαϊκής εξουσίας που προτείνει το ΚΚΕ είναι ο μονόδρομος που μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των εργατικών λαϊκών αναγκών. Το ΚΚΕ σήμερα καλεί τον λαό να βγάλει συμπεράσματα. Να αναλογιστεί ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής, οικοδομώντας το δικό του κράτος και τη δική του κοινωνική οργάνωση.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ