Αμήχανος θεατής η «κουρασμένη» κυβέρνηση Μητσοτάκη απέναντι στην επιθετική ορμή του Ερντογάν

Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

Σοβαρά σημάδια… κόπωσης δείχνει η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, καθώς ανακυκλώνεται γύρω από τα ίδια τετριμμένα πια αφηγήματα, ενώ την ίδια ώρα γίνονται σοβαρές και κρίσιμες αλλαγές στο περιβάλλον της χώρας και η Τουρκία αναβαθμίζει τις απειλές και τις διεκδικήσεις της και περικυκλώνει τη χώρα.

Ύστερα από μια περίοδο κινητικότητας στην εξωτερική πολιτική, τόσο ο κ. Δένδιας όσο και ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να αποδείξουν ότι δεν προσπαθούν να μιμηθούν τον υπερκινητικό –άνευ ουσίας– Γιώργο Παπανδρέου, αλλά ότι τα τόσα χιλιάδες μίλια του κυβερνητικού αεροσκάφους πιάνουν τόπο και φέρνουν αποτελέσματα.

Ξεκινώντας από τη βόρεια γειτονιά μας, βλέπουμε ότι η κυβέρνηση έχει αφήσει να μετατραπούν τα Βαλκάνια σε μαύρη τρύπα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Το κενό που υπάρχει βεβαίως καλύπτεται σταδιακά και από την Τουρκία, η οποία ανακτά επιρροή στα Βαλκάνια, όχι μόνο σε παραδοσιακές φίλες χώρες, λόγω μουσουλμανικής πίστης, αλλά ακόμη και στην Ορθόδοξη Σερβία και στη Βόρεια Μακεδονία.

Καμπανάκι…

Οι περιοδείες του προέδρου της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης κ. Μουσταφά Σέντοπ και του υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ σε όλες σχεδόν τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και η κορύφωση αυτής της δραστηριότητας με την επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στα Τίρανα και τη θριαμβευτική υποδοχή του από τον Έντι Ράμα έπρεπε να έχουν σημάνει καμπανάκι στην ελληνική κυβέρνηση.

Ειδικά με την Αλβανία δεν είναι μόνο η βαθιά διείσδυση της Τουρκίας στην οικονομική και κοινωνική ζωή (με επενδύσεις, με λειτουργία εκπαιδευτικών πολιτιστικών ιδρυμάτων κ.ά.) αλλά και η ισχυρή πολιτική και στρατιωτική επιρροή που ασκεί στη γειτονική χώρα.

Ενώ η Αθήνα χαλαρά ασχολείται με την Αφρική και το Μάλι, δεν αντιλαμβάνεται ότι ο κ. Ράμα έχει εξαπατήσει την ελληνική κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την υποτιθέμενη συμφωνία για την παραπομπή της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζω­νών στο Δικαστήριο της Χάγης και ότι με την επίσκεψη του κ. Ερντογάν και όσο ενδυναμώνεται αυτή η σχέση μεταξύ των δύο κρατών θα είναι μάλλον αδύνατη μια θετική εξέλιξη στο μέτωπο αυτό. Και αυτό διότι η Τουρκία ήταν αυτή που ήδη από την πρώτη στιγμή που προσέφυγε ο κ. Ράμα στο Συνταγματικό Δικαστήριο εναντίον της Συμφωνίας που είχαν υπογράψει η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Λουλζίμ Μπάσα είχε προσφέρει επιχειρηματολογία η οποία αποτυπώθηκε πλήρως στην απόφαση του Δικαστηρίου…

Το πλέον ανησυχητικό όμως είναι ότι η Αλβανία, μετά τις διευκολύνσεις που προσφέρει στο Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό στο Δυρράχιο, σύντομα θα έχει στη διάθεσή της τουρκικά drones, με τον έλεγχο των ηλεκτρονικών συστημάτων να είναι απευθείας σε τουρκικά χέρια, με ό,τι σημαίνει αυτό για την ασφάλεια της χώρας μας.

Και δεν είναι μόνο η Αλβανία! Βόρεια Μακεδονία, Βοσνία αλλά και Σερβία

Και δεν είναι μόνο η Αλβανία. Η Τουρκία έχει αναπτύξει σχέσεις σε υψηλό επίπεδο με τη Βόρεια Μακεδονία και κυρίως με τη Βοσνία αλλά και τη Σερβία, δημιουργώντας έτσι ένα τόξο τουρκικής επιρροής στα Δυτικά Βαλκάνια, όπου οι επενδύσεις, ο πολιτισμός, η ανθρωπιστική βοήθεια και κυρίως η προοπτική προώθησης τουρκικών εξοπλισμών δημιουργούν νέα δεδομένα στην περιοχή.

Η Αθήνα παρακολουθεί εκ του μακρόθεν, έχοντας μάλιστα, ειδικά με τα Σκόπια, εντελώς αμυντική και φοβική στάση, λόγω των εσωτερικών προβλημάτων στο κόμμα της ΝΔ. Διότι η κυβέρνηση έχει αφήσει να περάσει μεγάλο διάστημα χωρίς να ασκήσει τις πιέσεις που πρέπει ώστε η σκοπιανή πλευρά να ικανοποιήσει πλήρως τις λιγοστές υποχρεώσεις που ανέλαβε με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Έτσι η κυβέρνηση δίνει τον χρόνο και την ευκαιρία στη σκοπιανή πλευρά να κατοχυρώσει τη μη υλοποίηση των δεσμεύσεών της…

Νέες συμφωνίες υπέγραψε την Τρίτη ο σέρβος Πρόεδρος Βούσιτς με τον κ. Ερντογάν στην Άγκυρα, ενώ ο τούρκος Πρόεδρος προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει, ως μεσολαβητής, για την αποκατάσταση της τάξης στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη…

Τεράστιο είναι το πρόβλημα με τη Ρωσία και την Κίνα, καθώς η πρόσδεση της χώρας μας στο αμερικανικό άρμα κόβει τις γέφυρες με τις δύο υπερδυνάμεις. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι μόνο στην επιλογή που κάνει η κυβέρνηση, αλλά στο εάν εξασφαλίζει τέτοιου μεγέθους ανταλλάγματα, οικονομικά αλλά και σε επίπεδο εγγυήσεων ασφάλειας, που δικαιολογούν αυτήν την επιλογή.

Προς το παρόν, το μόνο χειροπιαστό που εισέπραξε η Αθήνα, εκτός από τα ωραία και «παχιά» λόγια του πρεσβευτή Τζέφρι Πάιατ, είναι η… απόσυρση της αμερικανικής υποστήριξης στον αγωγό EastMed…

Τα υπόλοιπα περί στρατηγικής αναβάθμισης της Αλεξανδρούπολης επειδή θα διακινούνται από το λιμάνι της αμερικανικές δυνάμεις προς και από την Ανατολική Ευρώπη δεν έχουν πραγματικό, ουσιαστικό περιεχόμενο.

Την ίδια στιγμή οι κινήσεις της Αθήνας στον Αραβικό Κόσμο και στη Λιβύη φαίνεται να έχουν φτάσει στα όριά τους. Με χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ η «στρατηγική σχέση» περιορίζεται πλέον στην προσπάθεια της Αθήνας να κρατήσει ζωντανή τη διμερή σχέση, μπροστά στη δηλωμένη διάθεση των χωρών να τα βρουν με την Άγκυρα. Και δεν είναι βεβαίως τυχαίο ότι τα ΗΑΕ επαναβεβαίωσαν τις προηγούμενες ημέρες την πρόθεσή τους να επενδύσουν 10 δισ. δολάρια στην Τουρκία.

Όσον αφορά το Ισραήλ, γίναμε μάρτυρες της «επίθεσης φιλίας» της Τουρκίας, η οποία φαίνεται να αποδίδει σε ό,τι αφορά τον Πρόεδρο Χέρτζογκ, ο οποίος έχει ανοίξει δίαυλο με τον Ταγίπ Ερντογάν. Ενδεχόμενη επίσκεψη του κ. Χέρτζογκ στην Τουρκία (όπως προανήγγειλε ο τούρκος Πρόεδρος) θα ήταν ένα σημαντικό πρώτο βήμα για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων.

Ο κ. Ερ­ντογάν μάλιστα, με αφορμή την ε­γκατάλειψη του Σχεδίου EastMed από τους Αμερικανούς, έσπευσε να επαναφέρει το παλιό σενάριο του αγωγού από την Ανατολική Μεσόγειο προς την Τουρκία και την εξαγωγή του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Μια επιλογή βεβαίως που εκτός των άλλων προϋποθέτει και την επίλυση του Κυπριακού.

Ένα σενάριο το οποίο, περισσότερο και από την Τουρκία, είχαν σπεύσει να υποστηρίξουν και οι οπαδοί του Σχεδίου Ανάν και της όποιας λύσης του Κυπριακού με την αφελή προσέγγιση ότι εάν προσφερόταν ο αγωγός στην Τουρκία τότε θα έκανε πίσω στις παράλογες διεκδικήσεις της στο Κυπριακό.

Με την Αίγυπτο η Τουρκία συνεχίζει τις προσπάθειες εξομάλυνσης, αλλά η προσωπική εχθρότητα Αλ Σίσι – Ερντογάν δεν αφήνει πολλά περιθώρια συνεννόησης. Το πρόβλημα φυσικά είναι τι θα συμβεί όταν προκύψει η επόμενη ημέρα του Ερντογάν ή του Αλ Σίσι, καθώς η αλλαγή ηγεσίας και στις δυο ή έστω στη μία χώρα θα φέρει ανατροπές και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και συμμαχιών.

Στη Λιβύη η Τουρκία όχι μόνο φαίνεται να ξεπερνάει τη φουρτούνα, αλλά εδραιώνει τη θέση της στη χώρα της Βορείου Αφρικής. Η επίσκεψη αντιπροσωπείας της Βουλής του Τομπρούκ στην Τουρκία ήταν κρίσιμη καθώς φαίνεται ότι πλέον η Τουρκία έχει πρόσβαση και στις δυνάμεις της Ανατολικής Λιβύης. Και αυτές οι κινήσεις επιβεβαιώνουν ότι θα είναι πολύ δύσκολο να ξεπερασθούν τα προβλήματα και να δρομολογηθεί η ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου. Δυστυχώς οι λίβυοι πολιτικοί, όλο και περισσότερο, δείχνουν ενδιαφέρον για τη διάσωση του τουρκολιβυκού μνημονίου, καθώς κανείς δεν αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για την ακύρωσή του. Και αυτό διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί εθνική προδοσία, καθώς θα σήμαινε παραίτηση από μια μεγάλη περιοχή υφαλοκρηπίδας 40.000 τ.χλμ.

Την ώρα που η κυβέρνηση βλέπει να γίνονται παραβιάσεις, η υπέρπτηση με drones πάνω από ελληνικές βραχονησίδες θέτει και μια νέα πρόκληση για την Ελλάδα, η οποία δεν φαίνεται προς το παρόν να αντιμετωπίζεται επιχειρησιακά…

Ακόμη κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει το κεφάλι στην άμμο, θα πρέπει έστω και τώρα να ξυπνήσει και να αντιληφθεί τον εθνικό κίνδυνο που πλέον βρίσκεται έξω από την πόρτα μας… Απαιτείται νέα εθνική στρατηγική γιατί μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική κάθε ολιγωρία, κάθε αστοχία και κάθε επανάπαυση…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτο: ΓτΠ-Παπαμήτσος Δημήτρης