O Θεός Πάνας στην Ελληνική Ποίηση της Παρακμής
Όψεις ενός Μυθολογικού Συμβόλου στο έργο του Παλαμά, του Σικελιανού
και άλλων λογοτεχνών του Μεσοπολέμου
Συγγραφέας
Αργυρώ Λουλαδάκη
Ένας από τους πιο αινιγματικούς θεούς της ελληνικής αρχαιότητας, ο μυθικός Πάνας διανύει μια μεγάλη πορεία μέσα στους αιώνες έως και την εποχή μας. Μισός θεός και μισός τράγος, φύση διττή, συνένωση του χοϊκού και του θεϊκού στοιχείου της ύπαρξης. Θεός των βουκόλων, άλλοτε ειρηνικός κι άλλοτε σπέρνοντας τον τρόμο, αντανακλά όπως εύστοχα παρατηρεί ο Stromer διαφορετικές πτυχές του ανθρώπινου ασυνειδήτου. Μορφή που προτάσσει τη φύση και τις δυνάμεις της έναντι του πολιτισμού, εκπρόσωπος του Παγανισμού θα ταυτιστεί σε κάποιες περιπτώσεις λόγω της κερασφόρας όψης και της άκρατης σεξουαλικότητας του με τον Διάβολο. Στην Αναγέννηση αλλά και στα χρόνια του Ρομαντισμού θα πυροδοτήσει τη φαντασία σημαντικών ποιητών όπως ο Keats, o Shelley και ο Wordsworth.
Ο Πάνας αντιπροσωπεύει το άλογο στοιχείο, τον χώρο των ενστίκτων που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του φαινομενικά ορθολογιστικού κόσμου μας. Οι αναπαραστάσεις, οι όψεις του Πάνα στη Δυτική λογοτεχνία φτάνουν στο απoγειό τους όπως γράφει η Merivale, στα χρόνια της παρακμής του fin de siècle και σβήνουν σχεδόν μέσα στις στάχτες που αφήνει πίσω του ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος.
Λαμβάνοντας υπόψη το αυξημένο ενδιαφέρον για τον ποιμενικό θεό σήμερα, στην παρούσα μελέτη διερευνάται η εμφάνιση του Πάνα σε πεζά και ποιητικά κείμενα μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών, όπως ο Δ. Βουτυράς, ο Γ. Σκαρίμπας, ο Α. Σικελιανός, ο Κ. Παλαμάς κ.ά. που ζωντανεύουν τον Αρκαδικό θεό σε έναν ατέρμονο διάλογο εναρμόνισης της υλικής με την πνευματική μας υπόσταση.
Γιατί άραγε στην εποχή των Ελλήνων ποιητών του δεκάτου ενάτου και εικοστού να προξενούσε ενδιαφέρον ένας θεός όπως ο Πάνας; Ως θεότητα των δασών και της ποιμενικής ζωής, πώς θα μπορούσε η παρουσία του να συνδέεται με τον άνθρωπο της νεοτερικής κοινωνίας των μοντέρνων καιρών και τι ρόλο θα διαδραμάτιζε στο έργο ποιητών όπως ο Σικελιανός, ο Σκαρίμπας και ο Παλαμάς;
Η Αργυρώ Λουλαδάκη, διδάκτωρ φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Πελοποννήσου, καταθέτει μια διεισδυτική και εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω στον ρόλο του θεού Πάνα στο έργο επιφανών Ελλήνων ποιητών, προσφέροντας γόνιμο έδαφος για περαιτέρω αναζητήσεις και έρευνες επί του εξεταζόμενου θέματος.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Αργυρώ Λουλαδάκη, γεννήθηκε (1973) και κατοικεί στα Χανιά της Κρήτης. Είναι απόφοιτος του τμήματος Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης όπου ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών με ειδίκευση στον τομέα της Νεοελληνικής Φιλολογίας. Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσουυ στην Καλαμάτα, με θέμα της διατριβής της «Θεωρία και Πρακτική της μεταφοράς σε ποιητικά κείμενα του 19ου αιώνα». Ολοκλήρωσε ένα επιπλέον μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στον τομέα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης με ειδίκευση στις Επιστήμες της Εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια και ημερίδες που αφορούν σε θέματα λογοτεχνίας και εκπαίδευσης. Μιλά αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στο Μουσικό Σχολείο Χανίων.
Κατηγορία: Πνεύμα, Εσωτερική ποίηση, Μυθολογία
ISBN 978-618-5298-45-6