Εκεί που δεν το περίμεναν τα… αφεντικά, το ευρώ κυριάρχησε σε όλη την υφήλιο

-Δεν πέρασαν οι πιέσεις για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη…
-Ποια είναι η επόμενη μέρα της Ευρωζώνης

Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο τίτλος…

Η γέννηση του κοινού νομίσματος, του ΕΥΡΩ, αποδεικνύει τις δυνατότητες που έχει η ήπειρός μας, η Ευρώπη, η οποία, χωρίς καμία δόση υπερβολής, είναι το κέντρο του πλανήτη, με τον πολιτισμό όλων των χωρών-μελών της να είναι ζηλευτός από τη Δύση μέχρι την Ανατολή και από τον Βορρά μέχρι τον Νότο.

Και η οικονομία των χωρών-μελών της δείχνει το επίπεδο της ζωής των ευρωπαίων πολιτών. Ήταν τεράστιο ρίσκο η γέννηση του δικού της νομίσματος. Το ευρώ απέδειξε, όμως, ότι δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από το δολάριο, την αγγλική λίρα και τα νομίσματα όλων των άλλων κρατών. Και οι αποδείξεις, πολλές:

• Η φράση του Γάλλου Ζαν-Κλοντ Τρισέ: «Μου κάνει εντύπωση η λαϊκή στήριξη για το ευρώ».
• Η ομολογία του Λουξεμβούργιου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: «Δεν είχαμε ποτέ κρίση του ευρώ»!
• Η παραδοχή του Ολλανδού Γερούν Ντάισελμπλουμ: «Η Ευρωζώνη είχε αρχίσει να σοβαρεύει».
• Η διαβεβαίωση του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας Πάολο Τζεντιλόνι, Ευρωπαίου Επιτρόπου Οικονομίας: «Το ευρώ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αποθεματικό νόμισμα παγκοσμίως».

Γενέθλια έχει φέτος το ευρώ… Κλείνει τα 20 χρόνια ζωής. Και προχωρεί χωρίς κανένα σύννεφο στον δρόμο του…

Απόλυτη η λαϊκή στήριξη

Ζαν-Κλοντ Τρισέ, γάλλος οικονομολόγος, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (2003 – 2011): «Μου κάνει μεγάλη εντύπωση η λαϊκή στήριξη για το ευρώ. Σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, 78% των Ευρωπαίων πιστεύει ότι το ευρώ είναι καλό για την ΕΕ, 69% πιστεύει ότι είναι καλό για τη χώρα τους, στην Ελλάδα το ποσοστό είναι 73% και στη Γερμανία το 76%, σχεδόν η ίδια συντριπτική έγκριση σε Ελλάδα και Γερμανία. Στη διάρκεια της κρίσης χρέους εξωτερικοί παρατηρητές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μού έλεγαν συχνά ότι το ευρώ είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει, γιατί οι Γερμανοί θα αποφάσιζαν να πάρουν πίσω το εθνικό τους νόμισμα και οι Έλληνες θα αποφάσιζαν να φύγουν από την Ευρωζώνη».

Πρέπει να ολοκληρωθεί η οικονομική και φορολογική ένωση

Πάολο Τζεντιλόνι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομίας: «Το ευρώ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αποθεματικό νόμισμα παγκοσμίως και το βάρος του στις χρηματοπιστωτικές αγορές αυξάνεται, χάρη και στην έκδοση κοινού χρέους βάσει του σχεδίου ανάκαμψης NextGenerationEU.

Όσο υπερήφανοι όμως και αν μπορούμε να είμαστε για αυτά τα επιτεύγματα, το κοινό σπίτι του ευρώ παραμένει ανολοκλήρωτο.

Η νομισματική ένωση είναι εδώ: πρέπει τώρα να ολοκληρώσουμε την οικοδόμηση της οικονομικής και φορολογικής ένωσης. Η υπέρβαση αυτής της πρόκλησης πρέπει να είναι η προτεραιότητα για την τρίτη δεκαετία του ευρωπαϊκού μας νομίσματος».

Η τραπεζική ένωση πρέπει επειγόντως να ολοκληρωθεί
-Βασικός στόχος, να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη

Γερούν Ντάισελμπλουμ, Ολλανδός, πρώ­ην πρόεδρος Eurogroup: «Η Ευρωζώνη είχε αρχίσει να σοβαρεύει. Επί πέντε χρόνια διαπραγματευόμουν και ανέπτυσσα και τους δύο θεσμούς, την τραπεζική ένωση και τον ESM.
Η τραπεζική ένωση πρέπει επειγόντως να ολοκληρωθεί με τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης καταθέσεων, αντιμετωπίζοντας παράλληλα σταδιακά τις ανισορροπίες στους ισολογισμούς των ευρωπαϊκών τραπεζών. Και πάλι, λόγω μιας κρίσης, δημιουργήθηκαν περισσότερα κοινά εργαλεία, το SURE και το RRF, επιτρέποντας στην ΕΕ να παρέμβει με στήριξη στις δύσκολες εποχές, της Covid-19.

Τα προγράμματα για την Ελλάδα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Το πρώτο πρόγραμμα ήταν ριζοσπαστικό όσον αφορά τη λιτότητα, το δεύτερο ήταν μη ρεαλιστικό στους στόχους για ιδιωτικοποιήσεις. Το τρίτο πρόγραμμα (μετά την άβυσσο του καλοκαιριού 2015) ήταν πολύ καλύτερο, ωστόσο πολύ απαιτητικό ως προς τον αριθμό των ζητημάτων που έπρεπε να αντιμετωπιστούν.

Ας ελπίσουμε ότι όλοι μάθαμε από αυτό. Ο βασικός στόχος για μένα ήταν να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, και εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτό ήταν πολύ σημαντικό».

Η Ευρωζώνη θα ωφεληθεί…

Νικόλα Τζιαμαρόλι, Ιταλός, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας: «Η κληρονομιά από την κρίση της πανδημίας, επιπλέον της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης της περασμένης δεκαετίας, είναι τα υψηλότερα ποσοστά δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ που πρέπει να μειωθούν, ειδικά στις υπερχρεωμένες χώρες. Ωστόσο, το δημόσιο χρέος είναι επί του παρόντος βιώσιμο σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Τα επιτόκια θα αυξηθούν από τα σημερινά χαμηλά επίπεδα, αλλά αναμένεται να παραμείνουν χαμηλότερα από ό,τι πριν από 20-30 χρόνια, καθιστώντας την εξυπηρέτηση του χρέους κάπως πιο εύκολη στο μέλλον. Η Ευρωζώνη θα ωφεληθεί από την ύπαρξη ενός εργαλείου μακροοικονομικής σταθεροποίησης που θα μπορούσε να παρέχει πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο στις χώρες της Ευρωζώνης, που πλήττονται από ένα ασύμμετρο σοκ, το οποίο μπορεί να προκληθεί για παράδειγμα από μια φυσική καταστροφή ή την κλιματική αλλαγή».

Στόχος, η δημιουργία ψηφιακού νομίσματος!

Χοακίν Αλμούνια, Ισπανός, πρόεδρος του Κέ­ντρου Σπουδών Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPS): «Η ‘‘θεραπεία’’ που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες χώρες, που είχαν διαφορετικά προβλήματα. Η Ιρλανδία και η Ισπανία είχαν σοβαρό πρόβλημα με το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αλλά και οι δύο χώρες μπήκαν στην κρίση με πλεονάσματα. Δεν υ­πήρχε λόγος να δοθεί η ίδια ‘‘θεραπεία’’ για ό­λες τις χώρες. Με την πανδημία συνειδητοποιήσαμε ότι χρειαζόμαστε να διορθώσουμε τα λάθη που δεν αντιμετωπίστηκαν στην προηγούμενη κρίση.

Όλες οι Κεντρικές Τράπεζες, όχι μόνο η ΕΚΤ, προετοιμάζονται για το πώς θα δημιουργήσουν ψηφιακό νόμισμα. Η Κίνα προπορεύεται στην προσπάθεια αυτή.

Δεν είναι εύκολη η εφαρμογή της ιδέας και οι κεντρικές τράπεζες και η ΕΚΤ γνωρίζουν τις δυσκολίες και τους κινδύνους».

Τα πράγματα θα αλλάξουν πιο γρήγορα απ’ ό,τι νομίζουμε!

Νιλς Τίγκεσεν, δανός επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Δημοσιονομικού Συμβουλίου (ΕFΒ): «Η Ευρώπη άδραξε μια ευκαιρία, που φαινόταν ότι υπάρχει στα τέλη του ’90, και στηρίχθηκε σε καλά τεκμηριωμένους στόχους, που ικανοποιήθηκαν. Ήταν αισιόδοξη υπό την έννοια ότι υπέθετε ότι οι κυβερνήσεις θα δέχονταν τους περιορισμούς που έθετε το ενιαίο νόμισμα στη δημοσιονομική τους πολιτικής και στο σύστημα ισοτιμιών. Χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να μάθουμε να ζούμε με το ευρώ.

Συνέβη σε αρκετές χώρες, όχι μόνο στην Ελλάδα. Είδαμε κάποια υπερθέρμανση της οικονομίας κυρίως στον Νότο, αλλά και σε κάποιον βαθμό σε βόρειες χώρες την πρώτη δεκαετία, που επεξηγεί γιατί φτάσαμε στη χρηματοπιστωτική κρίση. Διότι οδήγησε σε αποκλίνοντες πληθωρισμούς σε κάποιες χώρες. Η χρηματοπιστωτική κρίση ήταν υπό μια έννοια μια τιμωρία, εξαιτίας της έλλειψης μιας πιο προσεκτικής διαχείρισης της κατάστασης τα δέκα πρώτα καλά χρόνια του ευρώ, από τότε που θεσμοθετήθηκε την πρώτη Ιανου­αρίου 1999 όταν κλειδώθηκαν οι νομισματικές αξίες. Όπως θυμάστε το ευρώ ήταν σε εικονική μορφή τότε μέ-χρι την κυκλοφορία του τον Ιανουάριο του 2002.

Βλέπουμε μέχρι τώρα έναν πολιτικό δισταγμό για δεσμεύσεις, αλλά υπάρχει, παράλληλα, νέα πολιτική ευαισθησία στη Γερμανία για τα ζητήματα αυτά, στην Ιταλία επίσης, που έλειπε από τη συζήτηση για πολύ καιρό, αλλά και στη Γαλλία. Τα πράγματα θα αλλάξουν, ίσως, πιο γρήγορα από ό,τι νομίζουμε».

Η πορεία προοιωνίζεται ασφαλής…

Ναπολέων Μαραβέγιας, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας: «Με τα τρία Μνημόνια, μέχρι και το 2018, οι εταίροι και δανειστές μας έσωσαν την Ελλάδα από τη χρεοκοπία, αλλά οδήγησαν σε μείωση του ΑΕΠ κατά 25% και σε ενισχυμένη εποπτεία την ελληνική οικονομία με υποχρέωση επώδυνων πρωτογενών πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό, λόγω της διόγκωσης του δημόσιου χρέους, πράγμα που ανέστειλε η πανδημία.

Η περιπέτεια της κρίσης στην Ελλάδα και στις άλλες ευπαθείς οικονομίες της Ευρωζώνης και η πανδημία έχουν αλλάξει σημαντικά την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης. Έχει δημιουργηθεί πλέον ο ESM (Μόνιμος Μηχανισμός Σταθεροποίησης) έστω με ανεπαρκή κεφάλαια, έχει προχωρήσει σημαντικά η τραπεζική ένωση και κυρίως έχει γίνει αποδεκτό πλέον, με το Ταμείο Ανάκαμψης, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να δανείζεται από τις αγορές ως σύνολο και όχι η κάθε χώρα ξεχωριστά. Η πορεία των λιγότερο ισχυρών οικονομιών της Ευρωζώνης, όπως είναι η ελληνική, προοιωνίζεται ασφαλής, μέσα σε συνθήκες σταθερότητας και ενίσχυσης της ανάπτυξής της, όχι μόνο από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία, αλλά και από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης».

Μαθήματα αυτογνωσίας…

Νίκος Χριστοδουλάκης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Α­θηνών, πρώην υπουργός: «Παρά τους ισχυρούς κλυδωνισμούς έ­ξωθεν και έσωθεν, το κοινό νόμισμα τελικά διατηρήθηκε και σήμερα όλοι θεωρούν ότι αυτό ήταν το πιο φρόνιμο να πράξουν. Αρκεί βέβαια ο δεύτερος μήνας του μέλιτος που περνά η Ελλάδα με το κοινό νόμισμα να έχει και μαθήματα αυτογνωσίας προς πάσα κατεύθυνση και αυτό θα φανεί σύντομα από τις αλλαγές που θα φέρει το Σύμφωνο Σταθερότητας».

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ