Μαρίνος Σιζόπουλος στο “Π”: Μία ακόμη έκθεση ίσων αποστάσεων

Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε αδιάφορα; 

–Στο απυρόβλητο η Τουρκία!

Του
ΜΑΡΙΝΟΥ ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Προέδρου Κ.Σ. ΕΔΕΚ

Η έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό κινήθηκε για ακόμα μία φορά στη λογική των ίσων αποστάσεων. Η Τουρκία παρέμεινε και πάλι στο απυρόβλητο:

– Χωρίς να της επιρρίπτονται ευθύνες για την εδώ και 48 χρόνια παράνομη κατοχή και τον εποικισμό εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

– Χωρίς να υπογραμμίζονται οι ευθύνες της για τις εδώ και χρόνια παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, του μη σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω των παραβιάσεων στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η έκθεση επανέλαβε για ακόμα μία φορά την εκκωφαντική σιωπή της στην απόδοση ευθυνών προς την Τουρκία για τις επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις των όσων προνοούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Μάλιστα παροτρύνθηκαν εκ νέου οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων να έχουν απευθείας συνεργασία και να δώσουν έμφαση στις τεχνικές επιτροπές και να μην αποτελεί παρεμπόδιση της μεταξύ τους συνεργασίας ο φόβος της αναγνώρισης του ψευδοκράτους!

Είναι κατανοητό πως για ακόμα μία φορά το Κυπριακό δεν παρουσιάζεται ως ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και εθνοκάθαρσης, αλλά ως ένα δικοινοτικό ζήτημα. Την ίδια στιγμή η Κυπριακή Δημοκρατία υποβαθμίζεται σε ελληνοκυπριακή κοινότητα και η παράνομη οντότητα, το ψευδοκράτος, αναβαθμίζεται σε επίσημο εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Σε ό,τι αφορά τη στάση του ΓΓ του ΟΗΕ, πρέπει να θυμίσουμε πως εδώ και δύο χρόνια ο Αντ. Γκουτιέρες απέφυγε να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία επίλυσης του Κυπριακού με δικαιολογία τις παράνομες εκλογές στο ψευδοκράτος, κάτι που δεν συνέβη στο παρελθόν, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία βρισκόταν σε διαδικασία εκλογών, είτε προεδρικών είτε βουλευτικών. Είναι ο ίδιος ΓΓ που αναφέρθηκε σε «εκλογές στη Βόρεια Κύπρο», χωρίς ποτέ να προβεί σε διορθωτική ή απολογητική δήλωση. Την ίδια στιγμή δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το πλαίσιο των έξι σημείων που κατέθεσε προφορικώς στο Κραν Μοντανά και το οποίο θα υπογραφόταν ως «ενδιάμεση στρατηγική συμφωνία», δεν ανταποκρινόταν στις αποφάσεις και στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, στην Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά ούτε και στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Μάλιστα θυμίζουμε πως ενώ η αποτυχία των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά οφειλόταν στην προκλητική στάση της τουρκικής πλευράς, στην έκθεσή του, που ακολούθησε αμέσως μετά, πίστωσε την Τουρκία με εποικοδομητικό ρόλο και χρέωσε στην ελληνοκυπριακή πλευρά το 50% της αποτυχίας.

Κατά την εκτίμησή μου, είναι αυτονόητο πως ο στόχος του ΓΓ δεν θα έπρεπε να ήταν ο «ο τετραγωνισμός του κύκλου», αλλά η επικέντρωση στην εξέταση των αποφάσεων ή προτάσεων που κατατίθενται και η προώθηση μόνο όσων είναι σύμφωνες με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Η ποντιοπιλατική πολιτική δεν τιμά ούτε τον ίδιο ούτε τον θεσμό που υπηρετεί. Δυστυχώς, η ξεκάθαρα ετεροβαρής συμπεριφορά του ΓΓ του ΟΗΕ, υποβοηθείται από την εσφαλμένη αξιολόγηση των δεδομένων που κάνει η κυπριακή κυβέρνηση αλλά και το ευρύτερο πολιτικό και κομματικό σύστημα της Κύπρου μπροστά σε αυτά τα δεδομένα.

Τα λάθη δεκαετιών αναφορικά με τη διαχείριση του Κυπριακού έχουν προκαλέσει το εξής τραγελαφικό: Η μη αναφορά, από τον ΓΓ του ΟΗΕ, στη ρατσιστική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) να ερμηνεύεται από κάποιους ως το παραθυράκι που θα επιτρέψει στην Τουρκία να περάσει ως διαδικασία επίλυσης τη λύση δύο κρατών, γι’ αυτό και παροτρύνουν την πλευρά μας στο να επιμένει στην ξεκάθαρη αναφορά σε λύση ΔΔΟ, για να αρθεί δήθεν η όποια ανησυχία.

Είναι πραγματικά ανησυχητικό που, με εξαίρεση την ΕΔΕΚ, από το σύνολο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ τα υπόλοιπα κόμματα διεκδικούν να συμπεριληφθεί στις εκθέσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ αλλά και στις συζητήσεις για την επίλυση του Κυπριακού μόνο το θέμα της ΔΔΟ. Καμία αναφορά και καμία διεκδίκηση δεν γίνεται στα όσα περιλαμβάνουν τα άλλα ψηφίσματα, που προνοούν αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, τον επαναπατρισμό των εποίκων και την επιστροφή των προσφύγων.

Με βάση τα πιο πάνω, σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου, αφού επικαλείται τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, θα έπρεπε να διεκδικήσει ομόφωνα τη σύγκληση Διεθνούς Διάσκεψης για το Κυπριακό, όπως προνοεί η απόφαση 37/253 (1983) της Γενικής Συνέλευσης, για κατά προτεραιότητα συζήτηση της διεθνούς πτυχής του Κυπριακού, που είναι η ουσία του. Οποιαδήποτε άλλη διαδικασία στην ουσία ενισχύει την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και τη φέρνει ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση του επεκτατικού της στόχου.

Την ίδια στιγμή πρέπει να διεκδικήσουμε να αφαιρεθεί από τους Βρετανούς το μονοπώλιο διαμόρφωσης των εκθέσεων του ΓΓ, των ψηφισμάτων και αποφάσεων, από τη στιγμή που είναι εμπλεκόμενο μέρος και έχει ευθύνη στη δημιουργία του κυπριακού ζητήματος.

Όλα αυτά επιβάλλουν Κύπρος και Ελλάδα να είναι επαρκώς προετοιμασμένες για να αντιμετωπίσουν τις ασύμμετρες τουρκικές απειλές αλλά και να προωθήσουν σε πολιτικό, ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο κοινή πολιτική που θα διασφαλίζει την αναβάθμιση του γεωστρατηγικού τους ρόλου.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ