Διαστάσεις χιονοστιβάδας παίρνει το φαινόμενο ψυχολογικής και σωματικής βίας στον αθλητισμό

– 26 αθλήτριες και αθλητές τα είπαν έξω από τα δόντια

Η Σοφία Μπεκατώρου σήκωσε την κουρτίνα, πίσω από την οποία κρυβόταν η άθλια ιστορία κακοποίησής της σε μικρότερη ηλικία.

Δυστυχώς δεν είναι η μόνη. Το φαινόμενο αρχίζει να παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας, με πρόσφατες τις καταγγελίες 26 αθλητών και αθλητριών της ενόργανης γυμναστικής σε βάρος προπονητών, για σεξουαλική παρενόχληση, ψυχολογική και σωματική βία. Παράγινε το κακό…

Είναι κι άλλα τα αθλήματα που λυμαίνονται νοσηροί εγκέφαλοι και άρρωστοι στην ψυχή άνθρωποι. Είναι κι άλλες οι ιστορίες που είτε βλέπουν το φως της δημοσιότητας είτε παραμένουν φωλιασμένες σε πληγωμένες καρδιές και στόματα ερμητικά κλειστά από ντροπή.

Μόνο που η ντροπή είναι εκείνων που επιχειρούν να επιδοθούν σε τέτοιες πράξεις και όχι των ανυποψίαστων θυμάτων τους, που πρέπει να βρίσκουν τη δύναμη και το κουράγιο να ορθώνουν ανάστημα και να τους ξεμπροστιάζουν. Μήπως και γλιτώσει κάποιο παιδί σε επόμενο χρόνο.

Η Πολιτεία δείχνει διάθεση να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο. Να το μπήξει όσο πιο βαθιά χρειάζεται για να «θανατώσει» ακαριαία τους κάθε λογής δαίμονες που, φευ, κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Για να κλείσει την πληγή και να μην ανοίξει ξανά. Για να αναπνεύσει ο αθλητισμός και να μην πνιγεί από την μπόχα της συγκεκριμένης, σάπιας κατάστασης.

Η αυστηροποίηση των ποινών και ένα συγκεκριμένο, αμείλικτο για τους παραβάτες πλαίσιο θα είναι μια καλή αρχή. Οφείλουν και οι γονείς να έχουν τον νου τους. Ναι μεν εμπιστεύονται τους προπονητές και γυμναστές των παιδιών τους, όμως έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα. Και σε κάθε ύποπτη κίνηση είμαστε παρόντες.

Μιλάμε με τα παιδιά μας, συζητάμε τα πάντα μαζί τους, τα παροτρύνουμε να μη νιώθουν ενοχές και να μας ανοίγονται. Έτσι το κακό μπορεί να χτυπηθεί στη ρίζα του και να μην εξαπλωθεί. Η κακοποίηση στον παιδικό αθλητισμό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αλλά παγκόσμιο. Σε όλο τον πλανήτη κυκλοφορούν τέρατα –χωρίς εισαγωγικά η λέξη–, που πασχίζουν να μολύνουν αθώες ψυχές και σώματα.

Και συχνά τα εγκλήματα επαναλαμβάνονται σε ανύποπτες στιγμές και, κυρίως, από άτομα υπεράνω πάσης υποψίας. Εδώ είναι που πρέπει να επιδειχθεί η μέγιστη δυνατή προσοχή προκειμένου το χτικιό να εντοπιστεί και να πληγεί στη ρίζα του. Προσοχή από όλους μας. Μακάρι η μάστιγα αυτή να εξοβελιστεί από τον αθλητισμό και τη ζωή.

Δεν θα είναι εύκολο, όμως τα παιδιά μας αξίζουν έναν καλύτερο κόσμο. Στην τελική, γι’ αυτά παλεύουμε καθημερινά.

TΟ ΠΑΡΟΝ