Βούλα Πατουλίδου στο “Π”: Ο στίβος της ζωής μας!
Της
ΒΟΥΛΑΣ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ
Ολυμπιονίκου, Αντιπεριφερειάρχου Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης,
Προέδρου Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης
Ο στίβος έχει… γοητεία!
Δεν το λέω επειδή προέρχομαι απ’ αυτόν.
Δεν είναι τυχαίο που τον αποκαλούν «Βασιλιά των Ολυμπιακών Αθλημάτων».
Ο στίβος είναι αυτός που μαγνητίζει όλα τα βλέμματα και τα στρέφει στους αθλητές του, γεμίζει τα στάδια ασφυκτικά και εκτινάσσει τις τηλεθεάσεις στο κόκκινο.
Κανένα άλλο άθλημα δεν κατάφερε ποτέ να του πάρει τα σκήπτρα.
Στον πυρήνα του βρίσκεται η μαγεία της πρόκλησης.
Πιο γρήγορα! Πιο ψηλά! Πιο μακριά! Πιο δυνατά!
Στον αντίκτυπο που έχει ο στίβος στην σύγχρονη εποχή ανακαλύπτεις τη σοφία των Αρχαίων Ελλήνων.
Βλέπεις τα στιβικά αγωνίσματα να διεξάγονται σε μεγαλοπρεπή στάδια, όπως ακριβώς στην Αρχαία Ελλάδα.
Αίγλη και αποθέωση!
Γι’ αυτό και οι χορηγοί τρελαίνονται για τον στίβο.
Αρχηγός όλων… το κατοστάρι!
Δέκα δευτερόλεπτα… μία ανάσα, μπορούν να καθορίσουν τη ζωή σου.
Δέκα χρόνια μετά το χρυσό μου μετάλλιο στη Βαρκελώνη θυμάμαι πως μιλούσαμε για την άνοιξη του ελληνικού στίβου.
Ήταν πράγματι μια ελληνική άνοιξη, που «άνθιζαν» οι γυναίκες και χαιρόμουν τόσο πολύ γι’ αυτό. Είχε αλλάξει η ελληνική κοινωνία και η θέση της γυναίκας στον αθλητισμό.
Όταν εγώ πήγαινα στις προπονήσεις δεν φαντάζεστε τι έλεγαν οι γονείς μου και ο περίγυρος!
Αυτά τα στερεότυπα ευτυχώς, σιγά σιγά, ξεθώριασαν!
Η μικρή μας χώρα, με όλα αυτά που πέρασε, με την κρίση και τις δυσκολίες, κατάφερε, συγκριτικά με άλλες χώρες, να φέρει μεγάλες διακρίσεις.
Υψώσαμε την ελληνική σημαία και ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος οκτώ φορές.
Μεγάλη υπόθεση!
Ο Τεντόγλου στο Τόκιο πρόσθεσε το τελευταίο χρυσό στη συλλογή μας.
Πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτήν τη συλλογή και να μη μεμψιμοιρούμε.
Ήταν άθλος αυτό που έκανε, αν σκεφτεί κανείς τις συνθήκες στις οποίες προετοιμάστηκε.
Η πανδημία μας τσάκισε.
Η αβεβαιότητα της διεξαγωγής μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων, οι ακυρώσεις, η ψυχική και σωματική απομόνωση, ο φόβος που τύλιγε τα πάντα, ύψωσαν τεράστια, γιγάντια εμπόδια στους αθλητές.
Χρειάστηκε να επαναπροσδιορίσουμε τα πάντα.
Να βρούμε τα κίνητρα που θα μας έβαζαν ξανά στην «αφετηρία».
Η προσπάθεια, οι θυσίες που κάνουν τα Ελληνόπουλα (όχι μόνο στον στίβο) είναι παράδειγμα προς μίμηση…
Ο στίβος της ζωής μας.
Μπορώ να έχω προσωπική άποψη γι’ αυτό.
Μπορώ να έχω προσωπική άποψη κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με έναν «ειδήμονα» κριτή.
Πίσω από τα χρυσά μετάλλια η διαδρομή δεν είναι ανθόσπαρτη.
Και την αδικία θα γευτείς και την πίεση και το αδιέξοδο.
Μ’ αυτό που λέω δεν ξεπλένω καμία παραβατική συμπεριφορά και καμία θεσμική ανεπάρκεια.
Ίσα ίσα! Τώρα πλέον, που βρίσκομαι σε μια θέση πολιτική, που μπορώ να λαμβάνω αποφάσεις, αναγνωρίζω τα «θέλω» του αθλητή, που πρέπει να τα ικανοποιήσω.
Ναι, ξέρω τι σημαίνει να αθλείσαι σε υπόγεια, με ανύπαρκτο εξοπλισμό, με καιρικές συνθήκες που καθιστούν δύσκολο το έργο προπονητή και αθλητή.
Ξέρω τι σημαίνει να μην μπορείς να πάρεις μέρος σε μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις γιατί δεν έχεις χρήματα.
Κάθε εμπόδιο που μπαίνει σ’ ένα Ελληνόπουλο, για να κάνει το άθλημα που αγαπά, ανοίγει μέσα μου έναν κρατήρα.
Ένα βιώσιμο μέλλον του στίβου αλλά και όλων των αθλημάτων δεν βασίζεται μόνο στις υποδομές.
Ναι, θέλουμε στάδια, γήπεδα, προπονητικούς χώρους και εγκαταστάσεις. Θα πρέπει όμως να είμαστε σε θέση να τα συντηρήσουμε και να τα διατηρήσουμε.
Η βιώσιμη ευημερία του ελληνικού στίβου κρύβεται στην οργάνωση, στον προγραμματισμό και στην ελληνική ψυχή.
Εκεί πρέπει να αναζητήσουμε το μέλλον του. Και είμαι βέβαιη πως θα μας χαρίσει συγκλονιστικές στιγμές.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ