Μάκης Κουρής: Και τώρα, ώρα να προσγειωθούμε στο 2022, να παλέψουμε τον εχθρό, από εμάς εξαρτάται
Μπήκαμε στη νέα χρονιά…
Ποιος δεν ευχήθηκε στην οικογένειά του, στα παιδιά του, στους στενούς συγγενείς του, στους φίλους του, ο νέος χρόνος να είναι πιο ανθρώπινος για όλο τον κόσμο, σε Δύση και Ανατολή; Να απλώσει πέπλο προστασίας απέναντι στον αδίστακτο εισβολέα, τον κορονοϊό, που έχει αφαιρέσει εκατομμύρια ζωές και το δρεπάνι του μέχρι τώρα δεν έχει σταματήσει να θερίζει…
Ποιος ξέρει τα… κέφια του 2022, τι είναι γραμμένο να γίνει, από τη στιγμή που έχει στα χέρια του τα κλειδιά κάθε χώρας… Όλης της υφηλίου…
Απέναντί του είναι οι λαοί… Έχουν και λόγο και δύναμη να πάρουν στα χέρια τους την πυξίδα… Να αποφύγουν τις ξέρες, τα βράχια και τις θύελλες. Να βάλουν πλώρη για ήρεμα λιμάνια, να βρουν απάγκιο αυτοί που η ζωή δεν τους χαρίσθηκε, παρότι μέρα – νύχτα παλεύουν να ξημερώσει και για αυτούς ένας καθάριος ουρανός, όπου να υπάρχει θέση και για αυτούς.
Σκληρή είναι η πραγματικότητα…
Τη ζει κάθε λαός στη γη που γεννήθηκε… Στη γη όπου παλεύει κάθε στιγμή για μια καλύτερη μέρα, ζυμωμένη με ιδρώτα πολύ, για ένα αύριο που δεν θα είναι μονοπώλιο των εχόντων, οι οποίοι έχουν τον τρόπο να παίρνουν τα κλειδιά της πατρίδας με λόγια ψεύτικα, μοιράζοντας χάντρες από τα μπαλκόνια. Και ζητώντας «Ωσαννά»…
Τίποτα δεν χαρίζεται αν δεν παλέψεις…
Έτοιμο στο πιάτο δεν θα βρεις τίποτα… Εκτός αν έτυχε να γεννηθείς σε ανάκτορα. Αλλά κι εκεί δεν ξέρεις τι μπορεί να ξημερώσει και να βρεθείς, από τη μια στιγμή στην άλλη, επί ξύλου κρεμάμενος…
Ακόμη και για τους θαλασσοδαρμένους, όμως, υπάρχει ακτή…
Καλοδεχούμενο το 2022.
Για όλους ξημέρωσε ο νέος χρόνος…
Υπάρχει χώρος για όλους…
Αρκεί να μην κοιτάς πίσω…
Μόνο μπροστά…
Ακόμη και ο κορονοϊός παλεύεται…
Αρκεί να έχεις την… πανοπλία σου!
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ