Κρίσιμο ζήτημα για τη χώρα το Μεταναστευτικό – Του Γ. Παπαγιαννόπουλου

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αρχιτέκτονα – Συγγραφέα

Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι η συγκέντρωση που πραγματοποίησαν οι Πακιστανοί στο Σύνταγμα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αιτία, η συνέχιση της παράνομης μετανάστευσης προς τη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι μετά τα γεγονότα στον Έβρο, το 2020, οι ροές μειώθηκαν. Ωστόσο δεν μειώθηκε ο αριθμός των διαμενόντων στην Ελλάδα.

Η χώρα αντιμετωπίζει ταυτοχρόνως τρία θέματα, τρεις μεγάλες «βόμβες» , βραδυφλεγείς μεν, υπαρκτές διά γυμνού οφθαλμού δε, οι οποίες κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή της χώρας και αποτελούν στοιχείο της καθημερινότητάς μας:

– Το ζήτημα της πανδημίας του κορονοϊού (Covid-19), που έχει δυσκολέψει την καθημερινότητα των πολιτών και έχει επιφέρει ένα ψυχικό χάσμα μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων πολιτών.

– Ο τουρκικός επεκτατισμός-αναθεωρητισμός και η επιβουλή κατά της ελληνικής κυριαρχίας (και της Κυπριακής Δημοκρατίας) είναι καθημερινός και εντεινόμενος, πολλαπλός, ενώ η τουρκική ατζέντα εμπλουτίζεται τακτικά με νέες απαιτήσεις κατά της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

– Οι μεταναστευτικές ροές συνεχίζονται, άσχετα από τις καιρικές συνθήκες (με τη «διακριτική» βοήθεια του «κουμπάρου» Ερντογάν).

Όσον αφορά το τελευταίο, ο υβριδικός πόλεμος κατά της Ελλάδας από τον Ερντογάν, που συναντούσαμε αρχικά στα νησιά του Αιγαίου, στη συνέχεια αναπτύχθηκε (με βάση τον δικό του σχεδιασμό) και στον Έβρο. Η ελληνική πλευρά –σωστά από τη μεριά της– προχώρησε στο κλείσιμο των χερσαίων συνόρων της χώρας, κατά μήκος του ποταμού Έβρου, μια κίνηση που έφερε ηρεμία για ένα χρονικό διάστημα.

Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι στον Έβρο παρατηρήθηκε κάτι αξιοσημείωτο και ελπιδοφόρο: Η συμμετοχή των κατοίκων της παραμεθόριας περιοχής στην προσπάθεια που κατέβαλαν οι δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας αλλά και το γεγονός ότι και οι ίδιοι κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να ξεπεραστεί η δύσκολη κατάσταση που βίωσε ο Έβρος.

Προέκυψε μια ενότητα, την οποία η «διανόηση» των Αθηνών, «ωραία κοιμωμένη» στην αγκαλιά της παγκοσμιοποίησης, αδυνατεί να καταλάβει. Μια πραγματικότητα, σημάδι φωτεινό, που στα χρόνια του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ θα ονομάζαμε «εθνική-λαϊκή ενότητα», που σήμερα μπορούμε να την περιγράφουμε ως την αναγκαία, για τον λαό και την πατρίδα, εθνική, παλλαϊκή, δημοκρατική, πατριωτική ενότητα.

Συνεχίζεται μπροστά στα μάτια μας μια μεγάλη επιχείρηση εργαλειοποίησης των μεταναστών (και των λίγων προσφύγων) από την πλευρά της Τουρκίας, βρισκόμαστε μπροστά σε έναν ακήρυκτο υβριδικό πόλεμο σε βάρος της Ελλάδας. Την ίδια στιγμή, η Ελληνική Πολιτεία και η ΕΕ φτιάχνουν μια νέα «δομή φιλοξενίας» μεταναστών στη Χίο, παρά την αντίθεση των κατοίκων, δημιουργώντας μόνιμη εστία έντασης και, αύριο, μια νέα μειονότητα (!) πάνω στο νησί.

Πέρα από τα αυτονόητα για το κλείσιμο των συνόρων και τη φύλαξη των συνόρων από τον Έβρο ως το Καστελλόριζο, οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής:

«- Για τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου: Η κατασκευή επιπλέον κέντρων φιλοξενίας στα νησιά θα είχε νόημα μόνο αν η ελληνική κυβέρνηση είχε εξασφαλίσει τη διακοπή των ροών και ζητούσε τόπο για τη φιλοξενία προσφύγων και παράνομων μεταναστών μέχρι να γίνει ταυτοποίηση και να αποφασιστεί ποιοι θα απελαθούν και ποιοι δικαιούνται άσυλο. Όμως αυτό δεν έχει γίνει. Οι ροές συνεχίζονται με το σπρώξιμο από τη μεριά της Τουρκίας και τη συνδρομή κάμποσων ΜΚΟ. Επίσης, αυτές οι δομές φιλοξενίας, με τον τρόπο που έχουν περιγραφεί, με καταστήματα, ιατρικά κέντρα και άλλα, δύνανται να μετατραπούν σε μόνιμη κατοικία για πολλούς από τους ‘‘φιλοξενούμενους’’, σε αυτόνομους οικισμούς με άλλη εθνολογική (και θρησκευτική) σύνθεση. Με άλλα λόγια, δηλαδή, πρόκειται για τη δημιουργία μιας νέας μειονότητας εντός των νησιών, από το πουθενά, χωρίς λόγο και αιτία.

– Η μόνη λύση –πέραν της αυτονόητης προσπάθειας φύλαξης των συνόρων– είναι οι επαναπροωθήσεις όλων εκείνων που δεν έχουν προσφυγικό πρόσωπο και εισέρχονται παράνομα στη χώρα. Τις επαναπροωθήσεις ενισχύει πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για μαζικές επαναπροωθήσεις μεταναστών, χωρίς την εξατομικευμένη εξέταση των φακέλων τους, εφόσον αυτοί εισέρχονται παράνομα στην επικράτεια της χώρας, που εκδόθηκε έπειτα από προσφυγή της Ισπανίας.

– Άμεση λήψη απόφασης, σε επίπεδο ΕΕ, για ποσοστώσεις επί των προσφύγων και των ασυνόδευτων παιδιών μεταξύ των κρατών-μελών» (άρθρο μου στις 6/3/2020).

Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι πολλές. Της ΕΕ ακόμα μεγαλύτερες. Όλο το πολιτικό σύστημα μας δίνει συμβουλές, αλλά δεν μας προτείνει καμία λύση, ως θα ώφειλε – εκ του ρόλου του.

Όσο αφορά εμάς, η σύμπνοια που εκδηλώθηκε «χθες» στον Έβρο, όπως και η πρόσφατη αντίθεση των κατοίκων των νησιών του Βορείου Αιγαίου στη δημιουργία μόνιμων δομών μας δείχνει τον δρόμο ώστε να εμμείνουμε στην ανάγκη για μια εθνική, παλλαϊκή, δημοκρατική, πατριωτική ενότητα. Από την ουτοπία στην πραγμάτωση.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ