Μάκης Κουρής: Ώρα να ξαναγεννηθούμε…

Χριστός γεννάται σήμερον…
Χριστούγεννα ξημερώνουν…
«Χριστού τη θεία γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας», λέγαμε μικροί τα κάλαντα από το ένα σπίτι στο άλλο…
Χρόνο με τον χρόνο, τα ξεχάσαμε κι αυτά…Δεν χτυπάει πια το τρίγωνο, με τα παιδιά να ψάλλουν τα κάλαντα…
Μπήκαν κι αυτά στο αρχείο…
Οι νέες γενιές δεν τα γνωρίζουν καν…
Χριστός γεννάται σήμερον…
Δεν είναι απλώς μια γιορτή…
Είναι η γέννηση του Χριστού.
Η φύση αγαλλιάζει…
Αναγεννιέται από τη μια άκρη του πλανήτη ως την άλλη…
Και πέρα από αυτόν που ξέρουμε…
Στο χέρι του καθενός μας είναι να ξαναγεννηθούμε…
Το έχουμε ανάγκη…
Να ξαναχτίσουμε όλα εκείνα που γκρεμίσαμε με τη συμπεριφορά μας, θεωρώντας τα πάντα δεδομένα… Τίποτα δεν γεννιέται από μόνο του…
Κάποιο χέρι μεσολαβεί…
Έχει χαθεί η ανθρωπιά. Στην πολυκατοικία η μια οικογένεια δεν έχει καμία επαφή με την άλλη. Δεν βοηθάμε τον αδύναμο, εκείνον που έχει πρόβλημα επιβίωσης και περιμένει ότι κάπου κάποιος θα του απλώσει το χέρι για να τον βγάλει στη στεριά…
Τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας, όμως…
Το μόνο που μένει όταν «φεύγει» κάποιος είναι ότι ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ…
Δυστυχώς, ξεχνάμε την αποστολή μας, με… όπιο την καλοπέραση. Ας πνίγεται ο γείτονας… Ας μην τα καταφέρνει να ζήσει μια οικογένεια… Ας παλεύει με τα άγρια κύματα…
Χριστός γεννάται σήμερον…
Ώρα να ξαναγεννηθούμε…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ