Γιώργος Καμίνης στο “Π”: Η ώρα της σαφήνειας

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΜΙΝΗ
Βουλευτή Επικρατείας,
Κοινοβουλευτικού Τομεάρχη Προστασίας του Πολίτη του Κινήματος Αλλαγής

Στις 12 Δεκεμβρίου ολοκληρώθηκε μια σύντομη, αλλά έντονη περίοδος εξελίξεων, οι οποίες συγκλόνισαν τον χώρο της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Λίγες εβδομάδες μέσα στις οποίες νιώσαμε πραγματικά ολόκληρο το εύρος των ανθρωπίνων συναισθημάτων:

Από την ανείπωτη θλίψη, τη βαθιά συγκίνηση που προκάλεσε η επιδείνωση της υγείας και τελικά ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά στην ελπίδα, στον ενθουσιασμό και τελικά την αυτοπεποίθηση με την οποία μας γέμισε ο εσωκομματικός διάλογος, η άνοδος των δημοσκοπικών μας ποσοστών, η επαναδραστηριοποίηση του Γιώργου Παπανδρέου αλλά και άλλων άξιων στελεχών, η τεράστια συμμετοχή στις κάλπες και τελικά η αποφασιστική επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη στις εκλογές για την ανάδειξη του προέδρου του Κινήματος Αλλαγής.

Θα έλεγε κανείς ότι έχουμε πολλά για να είμαστε υπερήφανοι. Δεν πρέπει όμως να επαναπαυθούμε. Είναι σαφές πως η κοινή γνώμη δεν μας αντιμετωπίζει πλέον ως ένα μικρό κόμμα που αντιπροσωπεύει το παρελθόν, αλλά ως μία εν δυνάμει λύση στα πιεστικά προβλήματα και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει και πρόκειται να αντιμετωπίσει στο μέλλον η χώρα. Πώς λοιπόν μπορεί το Κίνημα Αλλαγής να κεφαλαιοποιήσει στο επόμενο χρονικό διάστημα αυτήν την «πίστωση» ενδιαφέροντος, την οποία μας χορηγεί σήμερα η κοινωνία;

Κρατώ τη λέξη «αυτοπεποίθηση»: Επί χρόνια, ο πολιτικός μας χώρος, η σοσιαλδημοκρατία, υφίσταται ένα λυσσαλέο ιδεολογικό bullying από τις δυνάμεις της αριστερής και δεξιάς συντήρησης. Ειδικά στη χώρα μας, οι πολυάριθμοι τοξικοί μύθοι της κρίσης καταδίκασαν το ΠΑΣΟΚ σε πολιτική απαξία, στο πολιτικό περιθώριο. Έχουν αναλυθεί σε βάθος οι αιτίες και οι λόγοι για αυτήν την εξέλιξη, δεν έχει νόημα να τους επαναλάβουμε στο μικρό αυτό σημείωμα. Αυτό που έχει πλέον σημασία είναι να χρησιμοποιήσουμε την αυτοπεποίθηση που έχουμε αποκτήσει για να μιλήσουμε συγκεκριμένα για το σχέδιό μας για τη χώρα. Να μιλήσουμε δηλαδή πολιτικά.

Αυτό, δυστυχώς, δεν έγινε στον βαθμό που έπρεπε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Και έχουμε ευθύνη όλοι μας, όσα –πειστικά– ελαφρυντικά και αν βρούμε. Τώρα πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία: Έχουμε μια νέα ηγεσία, με τη μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή. Έχουμε απαντήσει στα βασικά πολιτικά ερωτήματα: Θέλουμε ανανέωση σε ιδέες και πρόσωπα, θέλουμε μια αυτόνομη, προοδευτική πορεία, θέλουμε μια πλατιά παράταξη, με ενότητα και χωρίς αποκλεισμούς. Έχουμε πλέον και την αυτοπεποίθηση ότι αντέξαμε στα δύσκολα χρόνια και επιστρέφουμε. Τώρα πλέον έχει έρθει η ώρα της σαφήνειας.

Η πορεία προς το επόμενο συνέδριό μας, λοιπόν, αποκτά βαρύνουσα σημασία για την οριστική μετεξέλιξή μας σε ένα σύγχρονο, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Μια διαδικασία που ξεκίνησε με πολύ κόπο η Φώφη Γεννηματά και οφείλουμε να συνεχίσουμε όλοι μας. Αν το συνέδριο εξελιχθεί σε μια μάχη επιβεβαίωσης μηχανισμών, μικροπολιτικών διευθετήσεων και επίλυσης λογαριασμών, θα έχουμε αποτύχει οικτρά. Θα είναι μία ακόμη χαμένη ευκαιρία. Εγώ, προσωπικά, ονειρεύομαι –και θα εργαστώ προς αυτήν την κατεύθυνση– μια ζωντανή, δημιουργική συζήτηση με τη βάση και την ευρύτερη κοινωνία, η οποία θα καταλήξει σε στέρεες ιδεολογικές βάσεις, συγκεκριμένες προτάσεις και εξειδικευμένες πολιτικές.

Το ευχάριστο είναι ότι δεν υπάρχει έλλειψη θεμάτων, στα οποία θα μπορέσουμε να κάνουμε τη διαφορά με τις προτάσεις μας: Η ουσιαστική ενίσχυση και ο εκσυγχρονισμός των κρίσιμων δημοσίων δομών της εκπαίδευσης και της υγείας. Η εμπέδωση της διαφάνειας και της αξιοκρατίας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής δραστηριότητας. Ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που θα βασίζεται στη βιωσιμότητα, στον σεβασμό του περιβάλλοντος, στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και θα αμβλύνει τις ανισότητες. Η ταχεία αποσυγκέντρωση και αναβάθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η αποκατάσταση εννοιών, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, για όλους όσοι διαβιούν στο έδαφος της Ελλάδας, ανεξάρτητα από το φύλο, την καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την κοινωνική τάξη. Η ουσιαστική ένταξη των μεταναστευτικών πληθυσμών στον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό. Η ανάδειξη ενός μοντέλου εξωτερικής πολιτικής που δεν θα εξαντλείται στη φοβική αντιμετώπιση της Τουρκίας, αλλά θα αξιοποιεί τον ρόλο της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο. Και δεκάδες άλλα ζητήματα, που μόνο ένας ευρύς και δομημένος διάλογος με την κοινωνία μπορεί να αναδείξει.

Έχουμε λοιπόν πολλή δουλειά μέχρι το συνέδριο. Η ώρα της σαφήνειας για το Κίνημά μας έχει φτάσει.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ