Πανίσχυρο εβραϊκό Ινστιτούτο βλέπει και νέες βάσεις

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ

Επισήμως, το Εβραϊκό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας της Αμερικής (JINSA) έχει στόχο την εκπαίδευση των υπευθύνων λήψης απόφασης εθνικής ασφάλειας του Κογκρέσου, στρατιωτικών και πολιτών, σχετικά με τα αμερικανικά αμυντικά και στρατηγικά συμφέροντα, κυρίως στη Μέση Ανατολή. Δίνει έμφαση σε μια ισχυρή συνεργασία ασφάλειας μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ. Μοναδικές για τους αναλυτές παγκοσμίως –και όχι μόνο– είναι οι εκθέσεις που πραγματοποιεί από καιρού εις καιρόν.

Σε πρόσφατη έκθεσή του το Ινστιτούτο προκρίνει την ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ως λύση για την κάλυψη των αμερικανικών κενών στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην τελευταία μελέτη του με τίτλο «Στο κέντρο των σταυροδρομιών: Μια νέα στρατηγική των ΗΠΑ για την Ανατολική Μεσόγειο» οι συγγραφείς αναλύουν την κατάσταση στην περιοχή και καταλήγουν σε μια σειρά από προτάσεις, στις οποίες η Ελλάδα αντιμετωπίζεται περίπου ως η πλέον ενδεδειγμένη λύση για την ενίσχυση των αμερικανικών θέσεων.

Μάλιστα σημειώνεται ότι η Ελλάδα προσφέρει «εναλλακτικές σε περίπτωση που πιθανή κατάρρευση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων οδηγήσει τις ΗΠΑ στην ανάγκη απόσυρσης στοιχείων από την Τουρκία, μια πιθανότητα για την οποία οι ΗΠΑ χρειάζεται να αναπτύξουν σχέδιο έκτακτης ανάγκης».

Συγκεκριμένα, ζητείται να αναπτυχθούν περισσότερες πτέρυγες μάχης αμερικανικών αεροσκαφών στην Ελλάδα.

Προτείνεται η μεταφορά τουλάχιστον δύο αντιτορπιλικών τύπου Arleigh Burke (DDG) από τη Ρότα της Ισπανίας «σε λιμάνια της Ελλάδας, ώστε να μειωθεί ο χρόνος μεταστάθμευσης και να μπορεί να παρέχεται πιο σταθερή και ορατή παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο».

Από τις πλέον ριζοσπαστικές προτάσεις των συντακτών της έκθεσης είναι η τοποθέτηση ραντάρ και αντιαεροπορικών συστημάτων για την κάλυψη της Ελλάδας και της Κύπρου, υποδεικνύοντας μάλιστα το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας Aegis Ashore.

Προτείνεται, επίσης, η εμβάθυνση της εμπλοκής των ΗΠΑ στις τριμερείς της περιοχής με τη μορφή 3+1, όπου, όπως αναφέρουν, «η Ελλάδα και η Κύπρος συνεργάζονται κατά καιρούς με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ινδία». Μάλιστα τονίζεται ότι θα μπορούσαν αυτά τα σχήματα να έρθουν πιο κοντά με παρόμοιες διπλωματικές συνεργασίες στον χώρο του Ινδοειρηνικού Ωκεανού.

Στην έκθεση υπάρχει ειδική αναφορά για τη ναυτική βάση της Σούδας, καθώς, όπως αναφέρεται, «αποτελεί το καλύτερο λιμάνι της περιοχής για αμερικανικά αεροπλανοφόρα και άλλα μεγάλα πολεμικά πλοία και είναι, επίσης, το επίκεντρο μεγάλων θαλάσσιων αρτηριών που παρέχουν άμεση πρόσβαση στον Βόσπορο και στη Μαύρη Θάλασσα, νοτιοανατολικά στη διώρυγα του Σουέζ, στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ινδικό Ωκεανό και προς δυσμάς στα στενά της Σικελίας και τελικά στον Ατλαντικό».

Επισημαίνεται ακόμα ότι όντας στο κατώφλι της Λιβύης, η Σούδα αποτελεί αντίβαρο στις παράνομες παρουσίες των στρατιωτικών δυνάμεων Ρωσίας και Τουρκίας στη χώρα, ενώ κόβει την ελεύθερη πρόσβαση της Μόσχας για προβολή ισχύος στη Συρία.

Οι εκθέσεις του κέντρου είναι στην πλειοψηφία τους συνώνυμο της εγκυρότητας.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ