Παύλος Γερουλάνος στο “Π”: Είμαστε στην πλευρά των πολλών και όχι των λίγων και εκλεκτών
Του
ΠΑΥΛΟΥ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ
Υποψηφίου για την προεδρία του Κινήματος Αλλαγής
Τα τελευταία χρόνια ακούμε συνεχώς ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει το περίφημο παραγωγικό της μοντέλο, αλλά κανείς δεν λέει πώς θα γίνει αυτό. Γιατί; Διότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να χάσει τα προνόμιά του. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι εισρέουν χρήματα στο ταμείο από την Ευρώπη, που η κυβέρνηση τα κατευθύνει προς λίγους επενδυτές, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν αφού έχουν τα κεφάλαιά τους ασφαλισμένα έξω.
Τα χρήματα φιλτράρονται, κάνουν μια βόλτα από την ελληνική αγορά και επιστρέφουν στο εξωτερικό χωρίς κανένα αποτύπωμα στη δική μας οικονομία. Έτσι όμως δεν θα πάμε μπροστά. Έτσι, θα οδηγηθούμε σε μια νέα χρεοκοπία, την οποία θα πληρώσουν τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα, αφού οι πλουσιότεροι έχουν εξασφαλίσει τα συμφέροντά τους μετά από δέκα χρόνια κρίσης. Ποιος θα την πληρώσει; Η ελληνική μεσαία τάξη, που βρίσκεται σε ομηρία. Ο ιδιοκτήτης με το «κόκκινο» δάνειο.
Ο νέος που ψάχνει ευκαιρίες να γλιτώσει στο εξωτερικό. Ο μικροεπιχειρηματίας. Κυρίως αυτός. Γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι ανεξαιρέτως οι φορείς της οικονομίας (τράπεζες, ΣΕΒ, υπουργεία, «τρόικα», κόμματα) άνοιξαν άτυπο πόλεμο στις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι λόγοι; Ότι δεν είναι ανταγωνιστικές, ότι φοροδιαφεύγουν και ότι δεν μπορούν να πάρουν ΕΣΠΑ. Είναι και οι τρεις λόγοι λάθος. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικές με τις νέες τεχνολογίες. Το κράτος έχει τα εργαλεία να ελέγχει ποιος φοροδιαφεύγει.
Μπορούν, ακόμη, να είναι γρήγορες και ευέλικτες και να αξιοποιούν τις ασύλληπτες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας. Σε ό,τι αφορά το ΕΣΠΑ, η Ευρώπη θέλει να χρηματοδοτεί μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, φτάνει να συμμετέχουν σε ένα τοπικό πρόγραμμα ανάπτυξης. Γιατί λοιπόν τα κόμματα έχουν κολλήσει σε κάτι που αποφασίστηκε πριν από χρόνια, ενώ θα μπορούσαν να επενδύσουν στην καρδιά της ελληνικής οικονομίας; Δεν βλέπουν πόσο έχει προχωρήσει ο κόσμος.
Το δικό μου σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας μέσα από την αναγέννηση της παράταξης είναι ένα μελετημένο σχέδιο που επεξεργάζομαι χρόνια με άξιους συνεργάτες και φορείς της κοινωνίας. Βασίζεται στην αποσυγκέντρωση της εξουσίας ως απόλυτη προϋπόθεση για τη δίκαιη ανακατανομή του πλούτου. Πρέπει να περάσουμε την εξουσία και τους πόρους σε φορείς της κοινωνίας που μπορούν να τους πολλαπλασιάσουν και να τους διανείμουν σε όσο μεγαλύτερη λαϊκή βάση γίνεται.
Σε θεσμούς όπως τα επιμελητήρια, τα πανεπιστήμια, οι δήμοι, οι περιφέρειες, οι συνεταιρισμοί. Να τους εμπιστευθούμε να συνεργαστούν μεταξύ τους μέσα από περιφερειακά προγράμματα, για να ξεκινήσουν να λειτουργούν τα πράγματα πιο αποτελεσματικά και πιο γρήγορα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα συνωστίζονται πια οι θεσμοί στα πρωθυπουργικά γραφεία, παρακαλώντας για κάποια αποσπασματική υπογραφή εδώ κι εκεί. Θα σπάσουμε την παντοκρατορία του κεντρικού κράτους, της γραφειοκρατίας και των ρουσφετιών, θα σταματήσουν οι φορείς να είναι εξαρτημένοι από την κεντρική διοίκηση. Πόσο, αλήθεια, εμπιστευόμαστε την κοινωνία για τη συνδιαμόρφωση του μέλλοντος του τόπου; Πόσο εμπιστευόμαστε την τοπική αυτοδιοίκηση ώστε να παίρνει αποφάσεις για το μέλλον της; Πόσο εμπιστευόμαστε τα επιμελητήρια; Πόσο τους εμπιστευόμαστε, με πραγματική εξουσία, πραγματική περιουσία, πραγματικούς πόρους;
Δεν μπορεί η χώρα να συνεχίσει να περιμένει λεφτά απέξω και όταν έρχονται να τα αφήνει να ξαναφεύγουν τόσο γρήγορα. Εάν δεν διαμορφώσουμε τις δικές μας δυνάμεις, εάν δεν επενδύσουμε στη μεγάλη παραγωγική βάση της χώρας μας, δεν πρόκειται να προχωρήσουμε. Πρέπει να δώσουμε στην κοινωνία τα εργαλεία να δημιουργήσει πλούτο που θα μείνει εδώ, θα χρηματοδοτήσει τους νέους για να δημιουργήσουν, να εργαστούν και να προκόψουν, θα χρηματοδοτήσει τις πόλεις και τα χωριά μας, θα βελτιώσει τα συστήματα υγείας και παιδείας, που δεν μας αξίζουν όπως είναι αυτήν τη στιγμή. Αυτό που πρέπει να έχουμε όλοι κατά νου είναι ότι είμαστε στην πολιτική για να προτείνουμε λύσεις στα προβλήματα των πολιτών, στις σημερινές αγωνίες, στις αγωνίες για το αύριο. Είμαστε στην πλευρά των πολλών και όχι των λίγων και εκλεκτών. Αυτός πρέπει να είναι ο κοινός μας παρονομαστής και έτσι θα πορευθούμε στην επόμενη μέρα.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ