Ελ. Βαγενάς στο “Π”: Βόρεια Μακεδονία: Τι βγαίνει κάτω από το κόκκινο χαλί που άπλωσε η Συμφωνία των Πρεσπών;

Του
ΕΛΙΣΑΙΟΥ ΒΑΓΕΝΑ
Μέλους της Κεντρικής Επιτροπής,
Υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ

Οι τελευταίες πολιτικές διεργασίες στη γειτονική Βόρεια Μακεδονία επανέφεραν στο προσκήνιο τη νατοϊκής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία στις 25 Γενάρη του 2019 η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε για ψήφιση. Λίγες μέρες μετά ακολούθησε η επικύρωση του πρωτοκόλλου για την εισδοχή της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ από την Ελληνική Βουλή.

Να θυμίσουμε πως τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας και τη στάση της ΝΔ, που ψάρευε στα θολά νερά του εθνικισμού, επεδίωξε να παρουσιάσει τη συγκεκριμένη συμφωνία ως τη λύση ενός διμερούς θέματος, του ονοματολογικού της γείτονος χώρας. Και αυτό παρά την εξόφθαλμη αναγραφή, στο 2ο κιόλας άρθρο της συμφωνίας, των εγγυήσεων που έδινε η ελληνική κυβέρνηση και ένα αναλυτικό, βήμα προς βήμα, χρονοδιάγραμμα για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

Στην πράξη, βέβαια, όπως ανέδειξε το ΚΚΕ, η Συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνο δεν επέλυσε τα σοβαρά αλυτρωτικά ζητήματα, που είναι υπαρκτά, αλλά επεδίωξε να τα χώσει κάτω από το κόκκινο χαλί που άπλωσε για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Αυτό το έπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ως καλός «μεντεσές» των αμερικανικών σχεδιασμών στα Δυτικά Βαλκάνια, με στόχο την εκπαραθύρωση από την περιοχή αυτή των ανταγωνιστικών συμφερόντων Ρωσίας και Κίνας, στη διαπάλη τους με τα μονοπωλιακά συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Τότε, το «όχι» της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και των λοιπών στη Συμφωνία των Πρεσπών είχε κοινό παρονομαστή με το «ναι» του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ήταν άλλος από τη στήριξη των σχεδιασμών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ντόπιων επιχειρηματικών συμφερόντων στα Βαλκάνια.

Σήμερα, που έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι, βλέπουμε από τις ίδιες τις εξελίξεις πως τα βασικά βιολιά στην πολιτική ζωή της γείτονος, τόσο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Ζ. Ζάεφ όσο και το δεξιό VMRO-DPMNE του Κρ. Μιτσόσκι, καθώς και οι κοινοβουλευτικές «πατερίτσες» τους από τα αλβανικά κόμματα, αναφανδόν στηρίζουν τη νατοϊκή πραγματικότητα, ενώ ο εθνικισμός συνοδεύει τις αστικές τάξεις και βγαίνει και δείχνει τα δόντια του στα Βαλκάνια.

Τρία χρόνια μετά την υπογραφή της συμφωνίας, η οποία μάλιστα αφορούσε ένα εκ των ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής της χώρας, τα οποία τα κυβερνητικά κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συνηθίζουν να αποκαλούν «εθνικά», αποδεικνύεται ότι πυξίδα για την υπογραφή αυτής της συμφωνίας δεν ήταν τα λεγόμενα «εθνικά συμφέροντα», αλλά τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και εκείνα των ντόπιων επιχειρηματιών, που επεδίωκαν την αύξηση της κερδοφορίας τους μέσα από τις μπίζνες στη γειτονική χώρα.

Το ΚΚΕ, που τάχθηκε ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών, αποκαλύπτοντας στον λαό τη νατοϊκή υπόστασή της, υποστήριξε σταθερά από τη δεκαετία ακόμη του ’90 πως η χρήση του όρου «μακεδονικός» πρέπει να είναι αυστηρά γεωγραφική και όχι εθνικός προσδιορισμός, που ενισχύει τους αλυτρωτισμούς. Μάλιστα, αυτοί όχι μόνο δεν εξαλείφθηκαν, όπως διαβεβαίωνε τότε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα σπέρματά τους είναι εδώ για κάθε χρήση και όποτε το επιλέξουν οι ιμπεριαλιστές.

Σήμερα τα Βαλκάνια συνεχίζουν να σιγοβράζουν στο καζάνι που βρίσκεται πάνω στη φωτιά, η οποία κατακαίει μέσα στους ανταγωνισμούς ισχυρών οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων. Σερβία και Αλβανία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Κόσοβο, Βόρεια Μακεδονία και Βουλγαρία, Ελλάδα και Τουρκία, όλες οι βαλκανικές χώρες, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, μπλέκονται σε ένα κουβάρι αντιθέσεων και ανταγωνισμών, που δεν αφήνει απέξω και τα ζητήματα των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων.

Η μετατροπή της χώρας σε γιγαντιαία αμερικανονατοϊκή βάση, το εθνικό στρατιωτικό δόγμα, που περιγράφεται με τις λέξεις «είμαστε περήφανοι να χύνουμε το αίμα μας, όπου το απαιτούν οι σύμμαχοι», Αμερικανοί ή Γάλλοι, κάθε άλλο παρά εγγυώνται την ειρήνη και την ασφάλεια του λαού. Είναι η τέλεια συνταγή για την στοχοποίηση του λαού, για να βρεθεί αυτός μέσα στις μυλόπετρες ισχυρών ανταγωνισμών. Χρέος μας είναι να ανατρέψουμε αυτήν την πορεία προς τον όλεθρο.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ