Συγκλόνισαν τα τρία παιδιά της Φώφης
Όλη η πολιτική ηγεσία της χώρας ήταν στο στερνό «αντίο»
Την εβδομάδα που πέρασε την επικαιρότητα σκέπασε ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά. Όλοι ξέραμε ότι η κατάστασή της ήταν σε κρίσιμο σημείο, παρ’ όλα αυτά το τέλος ήταν ξαφνικό. Όλοι κάπου μέσα μας πιστεύαμε ότι και αυτήν τη φορά θα του ξέφευγε, θα τον νικούσε τον «μπαγάσα», όπως είχε το κουράγιο να αποκαλεί τον καρκίνο, που νίκησε την Κάκια, τον Γιώργο και στο τέλος τη Φώφη Γεννηματά.
Σε έντονα φορτισμένο κλίμα έγιναν το λαϊκό προσκύνημα στη σορό της και η κηδεία της στη Μητρόπολη Αθηνών, με την πολιτειακή και την πολιτική ηγεσία του τόπου να της αποδίδουν τον ύστατο φόρο τιμής.
Λιτοί, όπως θα ήθελε και της άρμοζε, οι επικήδειοι που εκφώνησαν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Βουλής και ο γραμματέας του ΚΙΝΑΛ. Εκείνο, όμως, που συγκλόνισε ήταν ο αποχαιρετισμός των τριών παιδιών της, που στάθηκαν περήφανα, σφίγγοντας τα δόντια, για να αποχαιρετήσουν τη Φώφη, τη μαμά τους…
Έφυγες όρθια, δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες…
«Στις τελευταίες μας κουβέντες, μου είπες ‘‘1, 2, 3, πάμε’’. Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες. Μια μάχη που δεν παραδίδεις τα όπλα είναι μια μάχη κερδισμένη. Το χέρι χτυπούσες στο τραπέζι και τα πράγματα γίνονταν όπως έπρεπε.
Το χέρι το χτύπησες πολλές φορές σαν κορίτσι, γυναίκα, μητέρα, και κέρδισες. Δεν ήταν ποτέ σκληρό, ήταν απαλό και γεμάτο ανιδιοτέλεια. Η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή, αλλά και ασπίδα δυνατή, σαν εσένα. Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου, το ‘‘φάμιλι’’ που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και, κυρίως, το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα από όλους, οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα. Αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη ότι θα τα ακολουθήσουμε», της είπε η Αιμιλία, η μεγαλύτερη κόρη της.
Ήσουν αγωνίστρια της ζωής, υπόδειγμα για πάρα πολλούς
«Αγαπημένη μου μητέρα, είμαστε όλοι εδώ οι άνθρωποι που σε αγαπάμε. Όλες τις μάχες που έδωσες τις έδωσες παλικαρίσια. Ήσουν αγωνίστρια της ζωής για τη ζωή. Έγινες υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους, κάτι που επιβεβαιώνει η απόφαση της Πολιτείας για τη δημιουργία προγράμματος για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού με το όνομά σου», είπε στον δικό του επικήδειο ο Γιώργος.
Και συνέχισε: «Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα και η σχέση με τον πατέρα μας αλλά και ο δεσμός με τη θεία μας τη Μαίρη ήταν παράδειγμα αδελφικής αγάπης. Με την αποχώρησή σου νόμιζα ότι θα έφευγαν μαζί και οι ελπίδες μου, αλλά τώρα πιστεύω ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο, όπως έλεγες. Η οικογένεια ήταν για σένα όλη σου η ζωή. Κρατήθηκες με όσες δυνάμεις σού είχαν απομείνει, για να μας κρατήσεις στην αγκαλιά. Είμαι σίγουρος ότι θα μας κοιτάς με χαμόγελο πάνω εκεί από τα σύννεφα».
Θα μου λείψει το χάδι σου…
Και ο Βενιαμίν της οικογενείας, η Κατερίνα:
«Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολύ. Είμαι περήφανη για σένα, είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω. Θα μου λείψει το χάδι σου».
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ