Δημιουργεί εντάσεις με Πεκίνο και Μόσχα η συμμαχία με τις ΗΠΑ

Να χαράξουμε επιτέλους κόκκινες γραμμές

-Φτάνει στην Αθήνα ο κινέζος ΥΠΕΞ

Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

Ενώπιος ενωπίω με τη σκληρή πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών βρίσκεται η κυβέρνηση, σε μια περίοδο που θα δοκιμασθεί η αξιοπιστία και η αποτελεσματικότητα της περίφημης πολιτικής των συμμαχιών του κ. Μητσοτάκη αλλά και η δυνατότητα της ίδιας της κυβέρνησης να χειρισθεί μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση με την Τουρκία αλλά και τις αντιδράσεις της Κίνας και της Ρωσίας, με το απότομο και πλήρες «μπατάρισμα» της εξωτερικής πολιτικής προς τις ΗΠΑ.

Δυστυχώς, όμως, αν δεν γίνει α­πολύτως αντιληπτό στην κυβέρνηση και στους κύκλους πέριξ και εντός του Μεγάρου Μαξίμου ότι το «Αιγαίο δεν ανήκει στα ψάρια» του και ότι υπάρχει καθημερινή, διευρυνόμενη εθνική απειλή και κυρίως ότι δεν υπάρχει περιθώριο διαλόγου με μια δύναμη που αμφισβητεί τα πάντα, τόσο θα διακινδυνεύει η Αθήνα να εμπλακεί σε μια διαδικασία από την οποία ο μόνη κερδισμένη είναι η Τουρκία.

Και τους τελευταίους μήνες είδαμε ότι η Τουρκία έπαιξε το χαρτί της δήθεν αποκλιμάκωσης για να αποφύγει τις δυσάρεστες αποφάσεις για επιβολή κυρώσεων και συγχρόνως για να δώσει επιχειρήματα στους υποστηρικτές της τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ.

Έτσι, η Τουρκία, χωρίς να αποσύρει καμιά από τις διεκδικήσεις της, αλλά, αντιθέτως, διευρύνο­ντάς τες με τη γνωστή θεωρία σύνδεσης της αποστρατιωτικοποίησης με την ελληνική κυριαρχία επί των νησιών, έχει κατορθώσει να ομιλεί ο διεθνής παράγοντας για την ανάγκη διαλόγου, έναν διάλογο που όλοι γνωρίζουμε πώς εννοεί η Τουρκία.

Αλλά και με αφορμή τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τους Αμερικανούς και παρά τα θετικά στοιχεία της επιστολής Μπλίνκεν, είναι προφανές ότι δύσκολα θα συμφωνήσει η Ουάσινγκτον με την Ελλάδα για το τι συνιστά παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Πολύ περισσότερο όταν οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν τα 10 μίλια εναέριου χώρου, θεωρούν ότι υπάρχουν «νησίδες απροσδιόριστης κυριαρχίας» και συχνά χαρακτηρίζουν την ελληνική μη οριοθετημένη υφαλοκρηπίδα ως «διεκδικούμενη περιοχή»…

Ακόμη και όταν τουρκικά πλοία πλησίασαν σε απόσταση κάτω των 10 ν.μ. από τα ελληνικά νησιά, αυτό δεν ερμηνεύθηκε ως παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εντύπωση, επίσης, προκαλεί το γεγονός ότι δεν υ­πήρξε καμιά αμερικανική αντίδραση για την παρενόχληση του σκάφους «Nautical Geo» ανατολικά της Κρήτης, εντός της οριοθετημένης ελληνικής υφαλοκρηπίδας (βάσει της Συμφωνίας Ελλάδας – Αιγύπτου), κάτι που προκαλεί προβληματισμό.

Η Αθήνα έχει δημιουργήσει μεγάλη σύγχυση σχετικά με το ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές και αυτό δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τους χειρισμούς και την αποτελεσματικότητα της εξωτερικής πολιτικής.

Η περίφημη δήλωση του κ. Γεραπετρίτη περί «6 ναυτικών μιλίων» έχει λειτουργήσει παρά πολύ αρνητικά, δίνοντας το λάθος μήνυμα ότι η Ελλάδα θα αντιδράσει μόνο σε κινήσεις που θα αφορούν την περιοχή εντός των 6 ν.μ. Αυτή είναι μια καταστροφική εντύπωση, καθώς αποθρασύνει την Τουρκία και συγχρόνως καθησυχάζει τους εταίρους και συμμάχους όταν εκδηλώνονται οι τουρκικές προκλήσεις.

Η κυβέρνηση πρέπει να βγει από το καβούκι της και να αντιληφθεί πλέον ότι αυτά ή άλλου είδους κατευναστικά μηνύματα έ­χουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: Προδίδουν αδυναμία, α­νοίγουν την όρεξη της Τουρκίας και τελικά καθιστούν τη σύγκρου­ση αναπόφευκτη…

Η υπεράσπιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων γίνεται και στο όριο των 6 ν.μ. αλλά και στα 8 και στα 12 ν.μ., αλλά και ακόμη πιο πέρα, όσο ορίζουν οι διεθνείς συμφωνίες που έχει συνάψει η χώρα μας ή οι προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας. Και αυτό θα πρέπει να το ξεκαθαρίσει με τον πιο έντονο τρόπο η κυβέρνηση, ώστε και η Τουρκία και ο διεθνής παράγοντας να πληροφορηθεί για το ποια είναι η κόκκινη γραμμή. Διότι δεν είναι μόνο μια στρατιωτική ήττα σε ένα θερμό επεισόδιο το χειρότερο αποτέλεσμα, καθώς ενδέχεται η αδράνεια και η σιωπηρή ανοχή σε διαρκώς επαναλαμβανόμενες προκλήσεις και διεκδικήσεις να οδηγήσουν τελικά σε γκριζάρισμα μιας περιοχής ή ενός δικαιώματος…

Η κυβέρνηση έχει στραφεί ολοκληρωτικά στο πεδίο της ΕΕ, δικαιολογημένα, καθώς είναι ισότιμο μέλος σε έναν ισχυρό οργανισμό, του οποίου δεν είναι μέλος η Τουρκία, και εσχάτως και προς τις ΗΠΑ, μια επιλογή που είναι αμφιλεγόμενη, κρίνοντας από την έ­νταση και τον χοντροκομμένο τρό­πο με τον οποίο έχει γίνει αυτή η προσέγγιση, με πολλούς να κάνουν λόγο για τη «νέα Πολιτεία» των Ηνωμένων Πολιτειών.

Με αυτήν την επιλογή όμως έχουν υπάρξει δύο σοβαρές παρενέργειες, οι οποίες απειλούν να τορπιλίσουν μια πολιτική ισορροπιών που κρατούσε διαρκώς η ελληνική εξωτερική πολιτική. Έτσι, η Αθήνα κινδυνεύει να χάσει μετά τη Μόσχα και το Πεκίνο. Η ε­σπευσμένη έλευση του κινέζου υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα για συνομιλίες με τον πρωθυπουργό και τον ΥΠΕΞ είναι σαφές ότι προδίδει τη νευρικότητα που προκαλεί στο Πεκίνο η στενή σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και οι δηλώσεις περί κοινής αντιμετώπισης της απειλής από την Κίνα. Παρά τα παράπονα που υπάρχουν, η Cosco είναι μια σημαντική επένδυση στον Πειραιά και βεβαίως οι εμπορικές ανταλλαγές έχουν αυξηθεί κατά πολύ και ο κινεζικός τουρισμός είναι βασική αγορά για την Ελλάδα…

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες τόσο για το 5G, που οι Αμερικανοί ουσιαστικά απαγορεύουν στους συμμάχους να το αναθέσουν σε κινεζικές εταιρείες, αλλά και για το γενικότερο ενδιαφέρον των Κινέζων για νέες επενδύσεις σε υποδομές στην Ελλάδα καθώς και για τη γενικότερη υιοθέτηση από την Αθήνα της γεωστρατηγικής αντίληψης της Ουάσινγκτον για μέτωπο απέναντι στην Κίνα.

Φυσικά, σε ό,τι αφορά τα θέματα της Σινικής ή Ιαπωνικής Θάλασσας, είναι προφανές ότι η Ελλάδα είναι αντίθετη στην κινεζική πολιτική, λόγω και της πάγιας και σταθερής θέσης αρχών που έχει για τα θέματα των οριοθετήσεων και των νησιών, στη βάση του Δικαίου της Θάλασσας και εναντίον των μονομερών ενεργειών.

Όμως η πρόσδεση στο αμερικανικό άρμα έχει οδηγήσει σε, σχεδόν, πάγωμα και τις ελληνορωσικές σχέσεις. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ρωσία συνεχίζει να παίζει κρίσιμο ρόλο για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας και ενώ φυσικά οι υποσχέσεις των Αμερικανών για φθηνό αμερικανικό ή άλλης προέλευσης φυσικό αέριο παραμένει μια σχεδόν ξεχασμένη υπόσχεση.

Ας ελπίσουμε ότι στην πρώτη κρίση με την Τουρκία η παρέμβαση των Αμερικανών θα δικαιώσει την ταύτιση της Αθήνας με τις ΗΠΑ και θα διαψεύσει όλους εκείνους που σήμερα εκφράζουν αμφιβολίες και ανησυχούν για τη μονόπλευρη συμπόρευση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με το αμερικανικό άρμα…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ