Αντώνης Ραλλάτος στο “Π”: Να δυναμώσει τώρα ο αγώνας για ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία

Του
ΑΝΤΩΝΗ ΡΑΛΛΑΤΟΥ
Υπεύθυνου του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ

Για μία ακόμη φορά, μια αναμενόμενη φθινοπωρινή καταιγίδα έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του λαού σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Συνοδεύθηκε από πλημμύρες και μεγάλες καταστροφές λαϊκών περιουσιών.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει ως αιτία των καταστροφών την «ένταση» των καιρικών φαινομένων, την «κλιματική αλλαγή», στερείται οποιασδήποτε σοβαρότητας.

Οι καταστροφές από πλημμυρικά φαινόμενα σε Αττική, Εύβοια, Επτάνησα, Θεσσαλία, Πελοπόννησο, Χαλκιδική και άλλες περιοχές, με τραγελαφικά φαινόμενα, όπως οι εικόνες μαθητών να «σκαρφαλώνουν» σε θρανία για να γλιτώσουν από τα νερά και τα ποδήλατα θαλάσσης, αποκαλύπτουν ότι στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να διασφαλιστεί πραγματική προστασία του λαού από πλημμύρες και άλλες καταστροφές.

Το σημερινό κράτος, που είναι ικανότατο όταν πρόκειται να στηρίξει τους μεγαλοεπενδυτές και να τσακίσει τα λαϊκά δικαιώματα, εμφανίζεται ανίκανο όταν χρειάζεται να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις ενός συνηθισμένου, εποχικού καιρικού φαινομένου.

Οι διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων (ΝΔ σήμερα, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) για την έλλειψη ουσιαστικής πρόληψης και αντιμετώπισης των φαινομένων δείχνουν ότι η αποτελεσματικότητα του κράτους αφορά μόνο τη διασφάλιση των κερδών και των προτεραιοτήτων του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή που οι αρμόδιες υπηρεσίες και οι μηχανισμοί αντιμετώπισης φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών είναι ουσιαστικά γυμνοί από προσωπικό, μέσα και υποδομές.

Ενώ, καθώς το κέρδος είναι το μοναδικό κριτήριο, δεν σταματά η παραγωγική διαδικασία, παρά τους τεράστιους κινδύνους για τη ζωή των εργαζομένων, ακόμα και κατά τη μεταφορά τους.

Στον καπιταλισμό, ο χωροταξικός σχεδιασμός, η μεγάλη ιδιοκτησία, οι ανταγωνισμοί ομίλων και επιχειρήσεων για τις χρήσεις της γης και η εμπορευματοποίηση του νερού καθιστούν αδύνατο τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό αντιμετώπισης των πλημμυρικών φαινομένων, την ολοκληρωμένη διαχείριση της χρήσης γης, των βουνών και των δασικών οικοσυστημάτων, του υδρολογικού κύκλου, συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων έργων υποδομής. Ο ίδιος ανταγωνισμός αντανακλάται στην πολεοδομική αναρχία, στην αδυναμία ουσιαστικής αντιπλημμυρικής θωράκισης του αστικού ιστού, στον καθορισμό των αντιπλημμυρικών έργων, που δεν σχεδιάζονται σε μεγάλη κλίμακα, με κριτήριο τη μέγιστη προστασία από φυσικά φαινόμενα και την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Τα μπαζωμένα ρέματα, η άναρχη επέκταση του σχεδίου πόλης, η έλλειψη ολοκληρωμένης διαχείρισης των υδατορεμάτων και των χειμάρρων στο σύνολο της λεκάνης απορροής, η γειτνίαση επικίνδυνων βιομηχανικών εγκαταστάσεων με κατοικημένες περιοχές, με κίνδυνο ατυχημάτων μεγάλης έκτασης σε περίπτωση πλημμύρας, είναι εκφράσεις της απουσίας αυτού του ολοκληρωμένου σχεδιασμού αντιπλημμυρικής προστασίας.

Την ίδια στιγμή, η εμπορευματοποίηση των δασών και της γης, που αποτελεί την πραγματική αιτία των καταστροφικών πυρκαγιών, έχει επιδεινώσει το πρόβλημα στις περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές, όπως στη Β. Εύβοια, στην Πελοπόννησο, στην Αττική, χωρίς να έχουν πραγματοποιηθεί τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα. Τα επιχειρηματικά «κοράκια» έχουν δείξει ήδη τα νύχια τους για την «ανασυγκρότηση» της Βόρειας Εύβοιας, υπέρ των ομίλων των ΑΠΕ και του τουρισμού.

Απέναντι στο εχθρικό για τον λαό κράτος πρέπει και μπορεί να υψωθεί άμεσα η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας και διεκδίκησης για την πλήρη αποκατάσταση των καταστροφών και την πλήρη αποζημίωση των πληγέντων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

– Να εξασφαλίζεται η διακοπή όλων των μη αναγκαίων δραστηριοτήτων εκεί όπου εκδηλώνονται έντονα καιρικά φαινόμενα, χωρίς καμία επιβάρυνση των εργαζομένων.

– Να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο που παραδίδει τη γη, τη χρήση της και τα δάση στο μεγάλο κεφάλαιο.

– Να μπει στο επίκεντρο η ανάγκη της ολοκληρωμένης διαχείρισης των λεκανών απορροής, και των δασών, της αντιπλημμυρικής και γενικότερα της πολιτικής προστασίας, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, εξασφαλίζοντας χρηματοδότηση και όλες τις άλλες αναγκαίες προϋποθέσεις (μελέτες, έργα, προσωπικό, μέσα, εκπαίδευση).

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πλέον «φωνάζει» από παντού είναι ότι ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και την ουσιαστική αντιμετώπιση των πλημμυρικών φαινομένων, με βάση τις σύγχρονες και μεγάλες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, της γης και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, στο πλαίσιο ενός άλλου κράτους και μιας κοινωνικής οργάνωσης, του σοσιαλισμού, όπου ο λαός θα έχει την εξουσία και τον πλούτο στα δικά του χέρια.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: magnesianews.gr