Κώστας Γεωργουσόπουλος: Αλίευε η Σχολή αρίστους…

«Μέσα στον Εμφύλιο, φοιτούσα σε ένα ιδιωτικό σχολείο της γενέθλιας πόλης μου. Ο ιδιοκτήτης ήταν δάσκαλος ιδιοφυής, φίλος του πατέρα μου. Ο πατέρας μου εξόριστος στην Ικαρία, το σχολείο το δημοτικό είχε μετατραπεί σε φυλακή και τα μαθήματα γίνονταν στο οστεοφυλάκιο του νεκροταφείου της πόλης. Αρνήθηκα να πηγαίνω και η μητέρα μου κατέφυγε στον ιδιοκτήτη του ιδιωτικού σχολείου Παπαρούπα, φίλο, όπως είπα, του πατέρα μου, να του ζητήσει συνδρομή στο πρόβλημα.

Εκείνος ο έξοχος δάσκαλος με ενέγραψε στο ιδιωτικό του σχολείο δωρεάν. Η τιμή που μου έγινε με συντάραξε, παιδάκι δέκα χρονών, και αποφάσισα μέσα μου, παίρνοντας και κρυφό όρκο, να γίνω άριστος μαθητής, πράγμα το οποίο σήμαινε δωρεάν φοίτηση. Ήταν ένας έμμεσος τρόπος να αλιεύει η σχολή αρίστους και να ανταποκρίνεται στη λειτουργία του ιδιωτικού σχολείου δημοτικής εκπαίδευσης σε μια οικονομικά φτωχή εποχή και κοινωνία».

Υπογραφή: Κώστας Γεωργουσόπουλος, συγγραφέας – δημοσιογράφος

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ