Βούλα Πατουλίδου στο “Π”: Είμαστε όλοι εχθροί τελικά; – Τι μας χωρίζει;

Βούλα Πατουλίδου στο “Π”: Είμαστε όλοι εχθροί τελικά; – Τι μας χωρίζει;

Της
ΒΟΥΛΑΣ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ
Ολυμπιονίκου, Αντιπεριφερειάρχου Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης,
Προέδρου Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης


Ένα μίσος διαχέεται παντού.
Φανερό, κρυμμένο, καμουφλαρισμένο.
Ξαφνικά, όπου κι αν στρέψεις το κεφάλι σου, θα δεις έναν «κρατήρα» μίσους. Συγκρούσεις παντού. Στα βίαια επεισόδια που ξεσπούν σε σχολεία, στις συγκρούσεις ανάμεσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, στις μάχες στην αρένα του διαδικτύου.

Όλοι είμαστε εχθροί. Όλοι έχουμε έναν αντίπαλο απέναντί μας, που τον μισούμε. Κανείς δεν γεννιέται, όμως, μισώντας κάποιον άλλον. Το μίσος δεν φυτρώνει από μόνο του μέσα σου.
Σου το μαθαίνουν. Σου το καλλιεργούν. Σου ρίχνουν τα δίχτυα της διχόνοιας «κι αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς, κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει». Διανύουμε την εποχή της πανδημίας… του μίσους. Όλα τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά ενός ατόμου, όπως είναι η λογική, η συνείδηση, η κριτική ικανότητα, μέσα στη μάζα εξισώνονται προς τα κάτω.

Η δικτυακή φύση των social media είναι το πρόσφορο έδαφος πολλαπλασιασμού του μίσους.
Τα fake news γίνονται εργαλεία τοξικών θέσεων και απόψεων.

Εργαλειοποιώντας το μίσος, χειραγωγείς τη μάζα. Εκεί είναι η απάντηση στο «γιατί». Γιατί συγχέω τις μάχες του διαδικτύου με τη βία στα σχολεία και τις α­ντιπαραθέσεις εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων; Γιατί έχουν κοινή αφετηρία. Το μίσος, που εκδηλώνεται με βία.
Με μαθηματική ακρίβεια, το μίσος εκδηλώνεται με βία.

Ανοίγεις να διαβάσεις ένα άρθρο και σοκάρεσαι με τα σχόλια που διαβάζεις κάτω από αυτό.
Ένας οχετός υβριστικών απόψεων και χυδαίων λεκτικών επιθέσεων. Όλοι εναντίον όλων. Αναρωτιέσαι για το προφίλ αυτών των ανθρώπων. Αναρωτιέσαι αν άνθρωποι που εκφράζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ναι, ο εγκλεισμός μάς άφησε έκθετους σε φοβίες, ανασφάλειες, αμφισβητήσεις. Για πολλούς έγιναν φίδια στον κόρφο της ψυχής και τη δηλητηρίασαν. Οι πιο αδύναμοι υπέκυψαν στα τραύματά τους, που τα κουβαλούσαν χρόνια…
Παρατηρώντας τα σημεία των καιρών, το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο.
Πόσο πιο χαμηλά θα πέσουμε;
Μπορούμε να επιβιώσουμε σε κοινωνίες μίσους; Όχι φυσικά. Η διχόνοια βολεύει πάντα τους ισχυρούς και ισοπεδώνει τους αδυνάτους. Άλλο υποχείριο των επιτήδειων και άλλο επαναστάτης.

Το λέει καλά ο Ρίτσος…
«Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί / κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσά τους, / να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί / στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους».

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ