Στέλιος Λουκίδης στο “Π”: Το σύνδρομο Long COVID σημαντικός κίνδυνος για όσους νοσούν από κορονοϊό!
-Η ιατρική επιστήμη μπροστά σε προκλήσεις!
Του
ΣΤΕΛΙΟΥ ΛΟΥΚΙΔΗ
Καθηγητή Πνευμονολογίας Ιατρικής ΕΚΠΑ,
Προέδρου Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας
Βρισκόμαστε ενάμιση χρόνο από την αρχή της πανδημίας και η επιδημιολογική εικόνα των τελευταίων ημερών είναι σχετικά σταθερή, με μικρές αυξομειώσεις των ημερήσιων περιστατικών και με δείκτη θετικότητας σε ανεκτά επίπεδα. Έχει ενσωματωθεί σε αυτήν η επιστροφή στα αστικά κέντρα, καθώς και η βραχυχρόνια έναρξη των σχολείων, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη επιβάρυνση.
Φυσικά, υπάρχουν διαφορετικές γεωγραφικές κατανομές, με υπεροχή στην παρούσα φάση της Βόρειας Ελλάδας. Η διαφορετική γεωγραφική κατανομή είναι αποτέλεσμα του εμβολιαστικού ποσοστού, της διαφορετικής αποδοχής στην κάθε κοινωνία, καθώς και της ελλιπούς τήρησης των μέτρων προστασίας, λόγω πιθανής, δικαιολογημένης, κόπωσης.
Οι τρεις αυτοί παράγοντες είναι αλληλένδετοι και μπορούν δυνητικά να ελέγξουν, αλλά συγχρόνως και να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση. Με απλή προσέγγιση, ας δει κάποιος ότι η σωστή επιδημιολογική παρατήρηση, η τήρηση των μέτρων προστασίας και φυσικά η έγκαιρη αναγνώριση της πιθανής διασποράς επηρεάζουν θετικά την αναχαίτιση των περιστατικών, ενώ ο εμβολιασμός έχει κάνει την ίδια δράση, με διαφορετικό χρονικό ορίζοντα.
Τα εμβόλια παραμένουν ακόμα η ασφαλέστερη μέθοδος προστασίας; Πώς θα μπορούσαν να πεισθούν οι αναποφάσιστοι και επιφυλακτικοί; Τα εμβόλια παραμένουν μια ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος προστασίας, με μικρό ποσοστό σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών. Ένα σημείο που αποτελεί σημαία των αντιεμβολιαστών είναι ότι και οι εμβολιασμένοι νοσούν. Η παραδοχή ότι και ο εμβολιασμένος έχει πιθανότητα να νοσήσει αλλά και να μεταδώσει τη νόσο είναι κάτι που πρέπει να γνωρίζουν όσοι είναι επιφυλακτικοί. Με μία όμως σημαντική διαφορά: Η πιθανότητα αυτή είναι συντριπτικά μικρότερη σε σχέση με τον ανεμβολίαστο και φυσικά έχει σαφή προστασία απέναντι στη σοβαρή νόσο, που σχετίζεται με νοσηλεία και εισαγωγή στη ΜΕΘ.
Σε τόσο μαζικό εμβολιασμό είναι λογικό να υπάρχουν παρενέργειες σε κάποιο μικρό ποσοστό. Πόσο όμως αυτές υπερτερούν της προστασίας από τη νόσηση; Στα εκατομμύρια των θανάτων από τη νόσο υπερισχύουν οι σπανιότατες ανεπιθύμητες ενέργειες; Αυτή η γενική παραδοχή θα ενισχυθεί με τη τρίτη δόση, που θα πρέπει να θωρακίσει ειδικές ομάδες πληθυσμού, όπως οι ανοσοκατεσταλμένοι, ογκολογικοί ασθενείς, ηλικιωμένοι και φυσικά το υγειονομικό προσωπικό, που θα πρέπει να δείξει την υπευθυνότητα προστασίας των ασθενών του.
Δύο ακόμα θέματα μας απασχολούν: Το λεγόμενο Long COVID παραμένει μια οντότητα πολυσυστηματική, με εμπλοκή πολλών ειδικοτήτων. Αφορά από τις πολύ συχνές ψυχολογικές επιπτώσεις του άγχους και της κατάθλιψης μέχρι και την προσβολή οργάνων που δεν άπτονται της οξείας φάσης. Η παρακολούθηση των ασθενών γίνεται σε χρονοδιαστήματα τριών μηνών από την αποδρομή της νόσου ή/και νωρίτερα σε παρουσία οξείας συμπτωματολογίας και έχει κατεύθυνση ανάλογα με το προεξάρχον σύμπτωμα. Η βιβλιογραφική αποτίμηση των μέχρι τώρα δεδομένων όσον αφορά τους πνεύμονες τονίζει για μια βλάβη των κυψελίδων, για μειωμένη ικανότητα για άσκηση αλλά και για εμμένουσες ακτινολογικές βλάβες, που όμως φαίνεται στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών να αποδράμουν σε 9 – 12 μήνες. Χρειάζονται ακόμα αρκετά δεδομένα για να μπορεί να αποτυπωθεί η πλήρης εικόνα.
Το δεύτερο ζήτημα που μας απασχολεί αφορά την επιστημονική ενημέρωση, που πρέπει να την κρατήσουμε ήρεμη και στοχευμένη, με τεκμηριωμένες απόψεις. Ας εμπιστευτούμε την επιστήμη με σκοπό να ξαναγυρίσουμε εκεί που μας σταμάτησε η πανδημία, με μια καινούργια όμως νοοτροπία, που αφορά την ενότητα, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη στην επιστήμη.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: womenonly.gr