Λάμπρος Μίχος στο “Π”: Δεκαπέντε μέτρα πάνω από τα κεφάλια μας…
Του
ΛΑΜΠΡΟΥ ΜΙΧΟΥ
Δημάρχου Αγίας Βαρβάρας
Ο Δήμος της Αγίας Βαρβάρας, ένας δήμος της Δυτικής Αθήνας, αντιμετωπίζει, εκτός από τα συνήθη προβλήματα τα οποία συναντά κανείς σε έναν σχετικά μικρό δήμο της αθηναϊκής περιφέρειας, ένα τεράστιας σημασίας ζήτημα.
Δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι από τον αέρα της πόλης μας διέρχονται τέσσερις γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος υψηλής τάσης. Αυτές εκκινούν από τον σταθμό της ΔΕΗ στη λίμνη Κουμουνδούρου και μέσω της Αγίας Βαρβάρας καταλήγουν στην Αθήνα (Ρουφ).
Σύμφωνα με τις οδηγίες των διεθνών οργανισμών, η απόσταση των καλωδίων μεταφοράς από το έδαφος, ώστε να είναι οι άνθρωποι ασφαλείς, πρέπει να είναι πάνω από 200 μ. για τα καλώδια μέσης τάσης και πάνω από 400 μ. για εκείνα της υψηλής. Στην Αγία Βαρβάρα όμως η απόσταση κυμαίνεται στα 15 – 20 μέτρα και οι γραμμές διέρχονται πάνω από σπίτια, αυλές σχολείων, παιδικές χαρές κ.λπ.
Πρέπει εδώ να επισημάνω ότι από την πρώτη στιγμή κατά την οποία ανέλαβα καθήκοντα δημάρχου στην πόλη (1η Ιανουαρίου 1995) θεώρησα ότι πρόκειται για μείζον θέμα και προχωρήσαμε ως δήμος σε μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις. Αν με ρωτήσετε, λοιπόν, αν αληθεύει το γεγονός ότι ενοχοποιούνται για την πρόκληση παιδικής λευχαιμίας, σας απαντώ ευθέως «ναι»!
Το αίτημα υπογειοποίησης των καλωδίων ήταν πάντοτε για εμάς ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, αφού ήταν ο μόνος και πλέον οικονομικός τρόπος, προκειμένου να αποφευχθούν οι επιπτώσεις από την εκπομπή της ακτινοβολίας. Να επισημανθεί στο σημείο αυτό ότι δεν είναι μόνο θέμα υγείας, αυτό είναι το προέχον. Είναι όμως και θέμα περιβάλλοντος και θέμα αισθητικό αλλά και διαχείρισης και οργάνωσης του χώρου, καθ’ όσον πολλά οικόπεδα είναι κατειλημμένα από τους τεράστιους πυλώνες, ενώ οι πολίτες υφίστανται και οικονομική ζημία, γιατί δεν μπορεί να χτισθεί επιπλέον όροφος στα οικόπεδα όπου διέρχονται τα καλώδια. Συνεπώς συντρέχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι, οι οποίοι επιβάλλουν την υπογειοποίηση των καλωδίων και, εντέλει, δεν νομίζω ότι μια σύγχρονη, μια πολιτισμένη χώρα είναι δυνατόν να επιτρέπει σήμερα να βρίσκονται εναέρια τέτοιου φορτίου καλώδια.
To 2006, επί υπουργίας Σουφλιά –και με υφυπουργό τον αείμνηστο Αναστάσιο Νεράντζη–, είχε εξαγγελθεί η υπογειοποίηση των γραμμών. Μάλιστα, λόγω της … δυσπιστίας μας, παρακαλέσαμε να έρθει στην πόλη να το ανακοινώσει. Πράγματι, ήρθε στην πόλη και με την παρουσία και του τότε δημάρχου Αιγάλεω κ. Καλογερόπουλου το ανακοινώσαμε δημοσίως και δεν κρύβω ότι μας γέμισε αισιοδοξία το γεγονός αυτό.
Ατυχώς, έκτοτε, παρά το ότι έγιναν πολλές παραστάσεις και προσωπικά ως βουλευτής προσπάθησα με τον τότε υπουργό κ. Μανιάτη να δοθεί οριστική λύση, ετίθετο το πρόσκομμα ότι έπρεπε να κατασκευασθεί το Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης (ΚΥΤ) στο Ρουφ, πράγμα το οποίο είχε πολλά προβλήματα, πολεοδομικά, ιδιοκτησίας κ.λπ. Αλλά αν ένα πρόβλημα δεν επιλύεται από το 2006 μέχρι σήμερα, μοιάζει περισσότερο με πρόφαση, παρά με πραγματική δυσκολία.
Το 2016 ήρθε στην Αγία Βαρβάρα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σκουρλέτης, ο οποίος εξήγγειλε ότι σύντομα οι γραμμές θα υπογειοποιηθούν, ενώ, έναν χρόνο πριν η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) είχε ήδη αποφασίσει το έργο να μετατεθεί για το 2025. Δηλαδή, μπορώ να πω κοροϊδία στην κοροϊδία.
Κάποιοι μπορεί να αντιτάξουν ότι οι κάτοικοι της Αγίας Βαρβάρας έχτισαν ενώ τα καλώδια υπήρχαν ήδη. Αυτό όμως είναι ατυχές ως επιχείρημα. Γιατί οι κάτοικοι της πόλης δεν έχτισαν από επιλογή αλλά από ανάγκη. Αν είχαν επιλογή, ίσως, θα πήγαιναν να εγκατασταθούν αλλού!
Με την επάνοδό μας στον δήμο τρέξαμε πολύ σοβαρά το θέμα. Όπως διαπιστώσαμε, ο ΑΔΜΗΕ έχει τις μελέτες, τα χρήματα εξασφαλισμένα και η όδευση έχει χαραχθεί, γεγονός που επαληθεύσαμε στις συζητήσεις με τον υπουργό κ. Γεωργιάδη, τον ΑΔΜΗΕ αλλά και τον πρωθυπουργό, στον οποίο θέσαμε το θέμα. Υπάρχει ένα εκκρεμές πολεοδομικό πρόβλημα, το οποίο πρέπει να διευθετηθεί μεταξύ των Δήμων Αιγάλεω και Αθηνών με τον ΑΔΜΗΕ και τη ΔΕΗ. Φάνηκε σχετικά εύκολο να διευθετηθεί.
Ας ελπίσουμε ότι αυτήν τη φορά, έχοντας και τη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού, ο οποίος είπε ότι θα αναλάβει προσωπικά την επίλυση του προβλήματος, θα καταλήξουμε θετικά. Μέχρι τότε και κάθε μέρα, κάθε λεπτό θα κρατάμε ψηλά τη διεκδίκηση επείγουσας λύσης του θέματος.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ