Δόμνα Μιχαηλίδου στο “Π”: Είμαστε δίπλα στους ευάλωτους…

-Η ανθρωπιά είναι καλοσύνη, συμπόνια…

Της
ΔΟΜΝΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
Υφυπουργού Εργασίας

Με τη λέξη «ανθρωπιά» εννοούμε τη συμπόνια, την ενσυναίσθηση και την προσπάθεια να βοηθήσουμε όχι μόνο τον διπλανό μας αλλά κάθε άνθρωπο.

Στην εποχή μας όμως, όπως έγραψε ο Χακάν Γκιουντάι, «η ανθρωπιά είναι ένας μυς που θέλει εξάσκηση». Γιατί σήμερα αυτό το ύψιστο ιδανικό δεν θεωρείται αυτονόητο χρέος, αλλά ένας απλός μυς τον οποίο πρέπει να εξασκήσουμε.

Στις μέρες μας η επικοινωνία τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, φαίνεται όμως ότι όχι μόνο είναι επίπλαστη αλλά και ότι σε αυτή δεν εμπεριέχονται όροι όπως η ανθρωπιά και η ενσυναίσθηση. Δεν περιλαμβάνονται βαθιά συναισθήματα, αντιθέτως πολλές φορές το μίσος λειτουργεί ως συνεκτικό στοιχείο με επικάλυψη γνώσης και ανθρωπισμού.

Όλα είναι αναλώσιμα.

Από παντού ακούμε αγωνιώδεις κραυγές για ανθρωπιά, συμπόνια, συμμετοχή, συντροφικότητα, όνειρα.

Όλοι αναζητούμε αυτές τις αξίες, αλλά σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό δεν έχουν το ίδιο μέγεθος για τον καθέναν μας. Αλλάζουν νόημα αναλόγως με το τι θέλουμε να καταφέρουμε.

Η ανθρωπιά είναι κατανόηση, καλοσύνη, συμπόνια, υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης, ενέργεια προς όλες τις κατευθύνσεις.

Είναι ένα στοιχείο το οποίο βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο και είναι πολύ λυτρωτικό το γιγαντιαίο κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης σε συνανθρώπους μας που πλήττονται κατά καιρούς από ακραία φαινόμενα, καιρικά και φυσικά. Απλά, πρέπει να επεκταθεί και στην καθημερινότητά μας, σε πιο ήπιους καιρούς. Ως υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για θέματα Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μαζί με τους συνεργάτες μου προσπαθούμε καθημερινά να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών των συμπολιτών μας.

Το νέο σχέδιο νόμου είναι η έμπρακτη απόδειξή μας ότι μέσα στην πανδημία προστατεύσαμε τους πιο ευάλωτους, αλλά προβήκαμε και σε βαθιές μεταρρυθμίσεις. Επιχειρούμε να δώσουμε τέλος στην παιδική κακοποίηση, να ενδυναμώσουμε την προσχολική αγωγή και να βοηθήσουμε ενεργά τους ανάπηρους συμπολίτες μας με τη θέσπιση και χρηματοδότηση του προσωπικού βοηθού.

Στην προσπάθεια αυτή χρειαζόμαστε τη βοήθεια και τη στήριξη όλων. Στεκόμαστε μαζί δίπλα στους πιο ευάλωτους. Δεν αφήνουμε κανέναν πίσω!

Γιατί, κατά τη γνώμη μου, μία πρέπει να είναι η προσπάθειά μας: Να υπερβούμε τον ατομικισμό με τον ανθρωπισμό.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ