Ανατυπώθηκαν και ξανακυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Άγρα
Ανατυπώθηκαν και ξανακυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Άγρα έξι σπουδαίοι και κλασικοί τίτλοι:
ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΝΕΚΡΟΙ των Υποδιοικητή Μάρκος και Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ
ΑΝΕΚΔΟΤΑ Ή Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Προκόπιου
ΑΡΩΜΑ ΠΑΓΟΥ της Yoko Ogawa
ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΠΛΕΓΜΑ του Paul Celan
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ του Baruch Spinoza
ΕΡΩΤΙΚΑ ΑΝΤΙΦΑΡΜΑΚΑ του Οβίδιου
SUBCOMANDANTE MARCOS
PACO IGNACIO TAIBO ΙΙ
ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
(ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ, ΛΕΙΠΕΙ)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΕΡΙΑ
Μετάφραση: ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Μια διασκεδαστική και ανεπανάληπτη λογοτεχνική πρόκληση, που ταυτοχρόνως αποτελεί μια « κάθοδο στην κόλαση της κατάχρησης εξουσίας » στο Μεξικό.
Αστυνομικό μυθιστόρημα γραμμένο με τέσσερα χέρια σε πολύ ιδιόμορφες συνθήκες. Για πρώτη φορά στην ιστορία του λογοτεχνικού είδους ένας γνωστός ηγέτης κοινωνικού κινήματος συνεργάζεται μ’έναν μυθιστοριογράφο.
Αλλεπάλληλα συνταρακτικά τηλεφωνήματα, που υποτίθεται ότι κάνει ένας αγωνιστής φοιτητής ο οποίος δολοφονήθηκε το 1971, αναγκάζουν τον Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, ανεξάρτητο και ιδιότυπο ντετέκτιβ, να αναζητήσει τα ίχνη κάποιου «Μοράλες», υπεύθυνου και κεντρικού προσώπου σε αναρίθμητα εγκλήματα του σκοτεινού μεξικάνικου κρατικού μηχανισμού. Παράλληλα, στη ζούγκλα της Τσιάπας, ο ερευνητής των Ζαπατίστας Ελίας Κοντρέρας αναλαμβάνει την αποστολή να βρεί κάποιον «Μοράλες», ο οποίος, σύμφωνα με τα χαρτιά που έστειλε στον EZLN η οικογένεια του Ισπανού συγγραφέα Μανουέλ Βάσκες Μονταλμπάν, ενέχεται σε μυστηριώδεις εγκληματικές ενέργειες τα τελευταία χρόνια και σε παράξενες σχέσεις που φτάνουν από τη Βαρκελώνη στο Μεξικό, περνώντας από την Τσιάπας.
ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ
ΑΝΕΚΔΟΤΑ Ή Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μετάφραση: ΑΛΟΗ ΣΙΔΕΡΗ
Εισαγωγή: H. B. DEWING
Εδώ θα καταγραφούν με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα έτυχε να συμβούν σε κάθε σημείο της Ρωμαϊκής Επικράτειας. Ο λόγος είναι ότι ήταν αδύνατο να καταγραφούν οι πράξεις με τον πρέποντα τρόπο όσο οι αυτουργοί τους ήταν ακόμη στη ζωή, γιατί, αν με ανακάλυπταν, δεν θα μπορούσα να γλιτώσω από τον πιο οικτρό θάνατο και δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος ούτε καν για την ασφάλεια των πιο στενών μου συγγενών.
[…] Ωστόσο, καθώς τώρα πρόκειται να αποδυθώ σ’ έναν διαφορετικό αγώνα, δύσκολο και φοβερά άνισο, καθώς έχει να κάμει με τα έργα και τις ημέρες του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας, αισθάνομαι να τρέμω από το φόβο μου και να κάνω όσο μπορώ πιο πίσω, όσο αναλογίζομαι ένα πράγμα : Ότι τώρα πια πρόκειται να γράψω τέτοια συμβάντα που ούτε πιστευτά θα φανούν ούτε φυσικά στις επόμενες γενιές· επειδή, μάλιστα, όταν μας μιλάνε για κάτι που συνέβη πριν από πολύν καιρό, τ’ ακούμε λίγο σαν παραμύθι, φοβάμαι μήπως με περάσουν για μυθοπλάστη και με κατατάξουν στους τραγικούς ποιητές.
YOKO OGAWA
ΑΡΩΜΑ ΠΑΓΟΥ
Μετάφραση: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
Πολύ πριν με γνωρίσει, ίσως ήταν ήδη νεκρός […]
Με το θάνατο του συντρόφου της, η Ρυόκο συνειδητοποιεί ότι δεν ήξερε τίποτε γι’ αυτόν. Ο νεαρός άντρας, ονόματι Χιρογιούκι, αρωματοποιός το επάγγελμα, αυτοκτόνησε στο εργαστήριό του, όπου παρασκεύαζε εξαίσια αρώματα χρησιμοποιώντας τόσο την απαράμιλλη μνήμη του όσο και τις επιστημονικές του γνώσεις. Επιστρέφοντας στον τόπο του δράματος, η Ρυόκο ελπίζει ότι θα καταλάβει τα αίτια της απεγνωσμένης αυτής πράξης, ωστόσο το μόνο που βρίσκει είναι μερικές αινιγματικές φράσεις γραμμένες σε μια δισκέτα.
Ανίκανη να πενθήσει τον αινιγματικό αυτόν άντρα, η Ρυόκο ανασυνθέτει με αργούς ρυθμούς το παρελθόν του. Θα ανακαλύψει ότι ο Χιρογιούκι στην εφηβεία του, δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, είχε βρεθεί στην Πράγα ως μαθηματική ιδιοφυΐα και εκεί, στην πόλη αυτή, η μνήμη και τα αρώματα θα αποκτήσουν τον συνδετικό ιστό τους.
Στο μυθιστόρημα αυτό η Γυόκο Ογκάουα δομεί ένα γοητευτικό έργο όπου τα πρόσωπα ενσαρκώνουν σιωπηλά τον άφατο πόνο της ζωής. Ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό, στο συμβολικό και το ασύνειδο, η συγγραφέας αγγίζει εδώ την καρδιά των ανθρώπινων υπάρξεων, την πηγή της μνήμης τους.
PAUL CELAN
ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΠΛΕΓΜΑ | SPRACHGITTER
ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ
Μετάφραση: ΙΩΑΝΝΑ ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ
Επίμετρο: JOACHIM SENG
Η ομιλία είναι εξ υπαρχής διαλογική, απευθύνεται αυθόρμητα σε ένα Εσύ, αλλά η αδυναμία επικοινωνίας είναι επίσης μια πραγματικότητα: είμαστε αναγκασμένοι να συνομιλούμε μέσω γλωσσικών πλεγμάτων, η ίδια η γλώσσα είναι ένα πλέγμα. Ίσως μόνον με αυτόν τον ατελή τρόπο να είναι δυνατή μια συνομιλία.
Με το “Γλωσσικό πλέγμα” ο Τσέλαν πραγματοποιεί μια στροφή προς μια πιο “γκρίζα γλώσσα”. Το ποίημα, και κατ’ επέκταση ολόκληρη η ποιητική συλλογή, εμφανίζεται ως ένα γλωσσικό πλέγμα, όμοιο με το κρυσταλλικό πλέγμα, με διάκενα τα οποία αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της συνολικής δομής και αφήνουν χώρο για μια συνάντηση με τον Άλλον. “Η μορφή του ποιήματος”, λέει ο Τσέλαν, “δεν είναι εδώ και πολύ καιρό πια μόνον οι στίχοι και οι στροφές του […], ένας μεγαλύτερος λευκός χώρος καθορίζει πλέον τα περιγράμματα”. Με άλλα λόγια, η γλώσσα νοηματοδοτείται πλέον όχι μόνο απ’ όλα όσα καταγράφονται αλλά και απ’ όσα παραλείπονται ή αποσιωπούνται. Ακόμα και η ανάσα του ποιητή, οι παύσεις, οι σιωπές του, ανήκουν στο γλωσσικό σώμα του ποιήματος και του προσδίδουν μια άλλη, παράδοξη σημασία, μακριά από τις συμβάσεις της καθιερωμένης γλώσσας. Στην ανάσα και κυρίως στις παύσεις της, στις άνω τελείες και στα μεσοδιαστήματα, και γενικά στη στίξη, “γίνεται αισθητή η κατεύθυνση και η μοίρα του άλλου μέσα στη σιωπή, μπορεί να ολοκληρωθεί η συνάντηση με τον Άλλο”.
Ο Πάουλ Τσέλαν συγκαταλέγεται σήμερα παγκοσμίως στους μεγαλύτερους ποιητές του 20ού αιώνα. Στην προσπάθειά του να εκφράσει “αυτό που συνέβη”, διεύρυνε τα όρια της γερμανικής γλώσσας και κατέδειξε τις δυνατότητές της στον τομέα της ποίησης μετά το Άουσβιτς και τη Χιροσίμα.
BARUCH SPINOZA
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑΣ
Εισαγωγή: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΩΚΟΣ
Μετάφραση: Ε. ΒΑΜΠΟΥΛΗΣ & Α. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
«Μακάρι να τον φάει η ψώρα! Ποιος είναι λοιπόν; Είναι ο Benedictus (ευλογημένος) Σπινόζα, που μάλλον θα του άξιζε να ονομάζεται Maledictus (καταραμένος), γιατί δεν γεννήθηκε στη γη άνθρωπος πιο καταραμένος απ’αυτόν. […] Στην αρχή υπήρξε Εβραίος, αλλά τον έδιωξαν από τη Συναγωγή, εξαιτίας των τερατωδών απόψεων που διατύπωνε εναντίον του ιουδαϊσμού, και προσχώρησε τελικά στον χριστιανισμό, δεν ξέρω με τί λογής πονηριές».
Το 1670 ο Σπινόζα δημοσίευσε ανώνυμα, στη λατινική γλώσσα, τη Θεολογικοπολιτική πραγματεία (Tractatus Theologico-politicus) για να υπερασπιστεί την ελευθερία της σκέψης. Η ανωνυμία ήταν απαραίτητη λόγω του δηλητηριασμένου κλίματος που επικρατούσε τότε στο Άμστερνταμ. Δώδεκα χρόνια νωρίτερα οι δημοτικές αρχές, υπό την πίεση τόσο της Συναγωγής όσο και του καλβινιστικού ναού, του είχαν απαγορεύσει τη διαμονή στην πόλη αλλά και το δικαίωμα να δημοσιεύει κείμενα, κατηγορώντας τον ότι οι φιλοσοφικές του θέσεις ήταν ασύμβατες με τη θρησκευτική ορθοδοξία. Το 1656 η εβραϊκή κοινότητα τον είχε αποβάλει από τους κόλπους της και τον ίδιο χρόνο είχε εκδηλωθεί δολοφονική απόπειρα εναντίον του. Έκτοτε ζούσε σε διάφορες πολίχνες των Ενωμένων Επαρχιών. Μετά την έκδοση του Tractatus εγκαταστάθηκε στη Χάγη, όπου και πέθανε.
Το έργο γνώρισε αξιοσημείωτη επιτυχία και πυροδότησε παθιασμένες συζητήσεις σε όλη την Ευρώπη. Ο «αθεϊσμός» του καταρχάς συνιστούσε σκάνδαλο. Κι ωστόσο ο Σπινόζα δεν δήλωνε παρά την αφοσίωσή του στην ανοχή και στη δημοκρατία – με εκπληκτικά ζωηρό πνεύμα.
Ο « Πρόλογος » στη Θεολογικοπολιτική πραγματεία περιλαμβάνει την κριτική στις δεισιδαιμονικές εκφάνσεις της θρησκείας. Το Κεφάλαιο 20 είναι αφιερωμένο στην ελευθερία της σκέψης σε ένα ελεύθερο κράτος και στο πώς η θρησκεία μπορεί να διαδραματίσει έναν ρόλο που συνάδει με μια κοινωνία βασισμένη στον αλτρουισμό.
> Η έκδοση συνοδεύεται από εκτενή εισαγωγή του Γεράσιμου Βώκου, Εργοβιογραφία και Βιβλιογραφία.
ΟΒΙΔΙΟΣ ΝΑΣΩΝ ΠΟΠΛΙΟΣ
ΕΡΩΤΙΚΑ ΑΝΤΙΦΑΡΜΑΚΑ
REMEDIA AMORIS
Εισαγωγή – σχόλια – έμμετρη μετάφραση
ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ
Τα Ερωτικά αντιφάρμακα είναι ένα εκτενές ποίημα 814 ελεγειακών στίχων που συμπληρώνει (μαζί με τους Έρωτες και την Τέχνη του έρωτα) τη λεγόμενη ερωτική τριλογία του Οβίδιου. Στο ποίημα αυτό ο ποιητής αντιμετωπίζει τον έρωτα ως ανίατη ή δυσθεράπευτη ασθένεια, ως dolor immedicabilis, και προσφέρει τις θεραπευτικές του “συνταγές”. Αυτός που παλαιότερα προέτρεπε τους νέους να ασχοληθούν με τον έρωτα και τους έδινε όλες τις “τεχνικές” συμβουλές για να πετύχουν, προσφέρει τώρα τα ενδεικνυόμενα αντίδοτα και τα κατάλληλα “αντιφάρμακα”, ώστε ο “άρρωστος” να βρει βοήθεια και γιατρειά. Ωστόσο είναι αμφίβολο κατά πόσο πράγματι το ποίημα μπορεί να προσφέρει κάποια “θεραπεία” στους ερωτευμένους, αφού, φυσικά, τα Ερωτικά αντιφάρμακα δεν είναι ιατρικό εγχειρίδιο, ούτε ο Οβίδιος είναι γιατρός του έρωτα.
Τα Αντιφάρμακα είναι πρώτα απ’ όλα ένα χαριτωμένο και ευφυές ποίημα, σοφά δουλεμένο και ζυγισμένο στην ανάπτυξή του, με φαντασία και δραματική ένταση. Έχει τη μορφή μιας σοβαρής (υποτίθεται) διατριβής σχετικά με τον έρωτα, αλλά στην ουσία το μόνο που κάνει είναι να παίζει με ευφυΐα, χάρη και λεπτή ειρωνεία.
Το υλικό του, θεραπευτικές συνταγές και ανάλογες συμβουλές, ερωτικά μυθολογικά παραδείγματα και λογοτεχνικές αναφορές, ποτέ δεν χάνει τη δραστικότητά του, ακόμη και στα σημεία εκείνα που μπορούν να θεωρηθούν “αφελή”. Το ποίημα αυτοτροφοδοτείται συνεχώς με νέα ευρήματα και σκηνές έτσι ώστε να διατηρεί σε όλη την έκτασή του ζωντάνια και χιούμορ.
Αν λοιπόν θελήσουμε να κρίνουμε τα Αντιφάρμακα θα πρέπει να τα δούμε ως ένα αυθύπαρκτο και αυτόνομο ποίημα που, ενώ απηχεί τις απόψεις και τα γούστα ενός πολιτισμού μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου και υπηρετεί ένα συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, παραμένει αέναα ζωντανό και επίκαιρο, ένα διδακτικό και λογοτεχνικό συνάμα jeu d’esprit, ένα εξαίρετο δείγμα της κλασικής ρωμαϊκής λογοτεχνίας.
