Γιώτα Ταβουλάρη στο “Π”: Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα… – Οργάνωση και πάλη για την απόκρουση της αντεργατικής πολιτικής

Της
ΓΙΩΤΑΣ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ
Μέλους ΚΕ του ΚΚΕ,
Προέδρου της ΟΕΦΣΕΕ

Παρακολουθώντας τις παρεμβάσεις των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ στη ΔΕΘ, βρεθήκαμε «θεατές στο ίδιο έργο» του υπερτονισμού των αγεφύρωτων διαφορών και της ενίσχυσης ψευτοδιλημμάτων και εκλογικών δίπολων. Στόχος ο εγκλωβισμός του λαού στις συμπληγάδες των διαφορετικών αλλά και ίδιων –ως προς την εκμεταλλευτική τους ουσία– μειγμάτων διαχείρισης του καπιταλισμού.

Τα γεγονότα, ωστόσο, είναι πεισματάρικα! Οι εξελίξεις και η πείρα του εργατικού και λαϊκού κινήματος βοηθούν στο «ξύσιμο» της επιφάνειας της συγκεκριμένης αντιπαράθεσης και στην αποκάλυψη της κοινής στρατηγικής όλων των αστικών κομμάτων, από την οποία δεν ξεφεύγουν χιλιοστό, όταν νομοθετούν για κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας.

Παράδειγμα ο «νόμος Χατζηδάκη». Μια αντιδραστική τομή, που στραγγαλίζει τις εργασιακές σχέσεις, τον εργάσιμο χρόνο, τη συνδικαλιστική οργάνωση και πάλη των εργαζόμενων. Αυτή η τομή δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Αποτελεί συνέχεια του καπιταλιστικού κράτους αλλά και συνέπεια, ως απαίτηση των επιχειρηματικών ομίλων για φτηνή και ευέλικτη εργατική δύναμη, περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, προσαρμογή και ασφυκτικό έλεγχο της συνδικαλιστικής δράσης και των εργατικών διεκδικήσεων εντός των τειχών, ώστε να μην υπερβαίνουν τα εσκαμμένα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Οι νομοθετημένες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, σε άλλες φάσεις του καπιταλισμού και με την ισχυρή επίδραση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα σήμερα είναι βάρος, από το οποίο θέλουν να απαλλαγούν. Είναι συνέχεια των αντεργατικών νόμων που εδώ και δεκαετίες ψηφίζονται από κάθε απόχρωσης κυβέρνηση στην Ελλάδα και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, πετσοκόβοντας μεθοδικά εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις έρχονται από πολύ μακριά, με οδηγίες και αποφάσεις της ΕΕ, που νομοθετήθηκαν από ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ – ΝΔ, με την υπερεργασία, την εργολαβική-ενοικιαζόμενη εργασία, τα μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τον κατώτατο μισθό, για τους εργαζόμενους στην efood, που θα καταργήσει τον «νόμο Χατζηδάκη», αν και ψήφισε τα περισσότερα άρθρα του ως κυβέρνηση διατήρησε και εδραίωσε όλη την προηγούμενη αντεργατική νομοθεσία, τις εργολαβίες, τα μπλοκάκια. Γνωστά τα έργα και οι ημέρες του με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας στους υγειονομικούς, τον «νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου», που καθορίζει τον κατώτατο μισθό με υπουργική απόφαση, καταργώντας ουσιαστικά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις ΣΣΕ. Με τον απεργοκτόνο νόμο που περιορίζει την απεργιακή απόφαση στα επιχειρησιακά σωματεία. Με το «νόμο Κατρούγκαλου» και το πετσόκομμα των συντάξεων, τη στήριξη στα επαγγελματικά ταμεία και στον θεσμό της επαγγελματικής ασφάλισης.

Και άλλα πολλά αποδεικνύουν τη στρατηγική σύμπλευση των αστικών κομμάτων: Η αποδοχή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Η υιοθέτηση των σχεδιασμών του κεφαλαίου για την πράσινη ανάπτυξη, με προνόμια στις πράσινες business και βάρη, ακρίβεια στους εργαζόμενους. Η συνδιαμόρφωση της συμφωνίας Ελλάδας – ΗΠΑ για τις βάσεις, με βαθύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ανταγωνισμούς, υπηρετώντας τους στόχους της αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμιση.

Η στρατηγική επιλογή των ιδιωτικοποιήσεων, των ΣΔΙΤ, της εμβάθυνσης στην εμπορευματοποίηση της υγείας υπηρετείται παντού, από αστικά κόμματα και κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως προσήμου, με την πανδημία να αποκαλύπτει τη γύμνια του καπιταλισμού ως προς την προστασία της υγείας και της ζωής των λαών.

Η πείρα του εργατικού-λαϊκού κινήματος, οι αγώνες που αναπτύσσονται στην Ελλάδα και αλλού μπορούν να συμβάλουν στον απεγκλωβισμό των εργαζόμενων, του λαού από τα αδιέξοδα της κυβερνητικής εναλλαγής και των διαχειριστικών μειγμάτων της φτώχειας, της δυστυχίας, της επιδείνωσης των συνθηκών ζωής που φέρνει ο καπιταλισμός, είτε σε κρίση είτε σε ανάπτυξη.

Η οργάνωση και η πάλη για την απόκρουση της αντεργατικής πολιτικής να ενισχυθεί στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, ανοίγοντας τον δρόμο για την εργατική-λαϊκή εξουσία, που θα αναλάβει τα μέσα παραγωγής και –απαλλασσόμενη από τους καπιταλιστές και το κέρδος τους– θα παράγει πλούτο, στοχεύοντας στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ